" အန္နီ အိမ္မွာ မေနခ်င္ေတာ႔ဘူး..."
အန္နီက ေျပာသည္။
" အန္နီ အိမ္ကေန အေ၀းကုိ ထြက္သြားခ်င္တယ္..."
" ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ... အိမ္မွာ ဘာျပႆနာရွိလုိ႔လဲ အန္နီ.."
ေဂးလ္က ခပ္ျပဳံးျပဳံးျဖင္႔ပင္ ျပန္ေမးသည္။
" သိတဲ႔အတုိင္းပဲ.. အန္နီ႔မိဘေတြက အန္နီ ခ်ာလီနဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အန္နီ႔ကုိ ငတုံး၊ ငပိန္းတစ္ေယာက္လုိ ထင္ေနႀကတာ..."
" သူတုိ႔က ဘယ္လုိေျပာလုိ႔လဲ.."
" အန္နီ႔အေဖက အန္နီ႔ကုိ အရူးတစ္ေယာက္လုိ သေဘာထားျပီး ႀကည္႔တယ္ သူက ခ်ာလီ႔ကုိ သတ္ခ်င္တယ္... ခ်ာလီနဲ႔ ေတြ႔ရင္ သတ္ပစ္မယ္.. ဒါပဲ ေျပာတယ္... သူ ေျပာသမွ် အဲဒီအေႀကာင္းပဲ... တျခားအေႀကာင္းမပါဘူး..."
" ဟုတ္ပါျပီ... တကယ္လုိ႔ သမီးေရာ ခ်ာလီနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရရင္ ဘာလုပ္မလဲ ... ဘာလုပ္မယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိလဲ..."
" အန္နီလား... အန္နီကေတာ႔ စကားေျပာခ်င္ရုံပါပဲ... သူ႔အသံကုိ နားေထာင္ခ်င္ေနမိတယ္... သူ႔အေမဘာေတြလုပ္တယ္... သူ႔ေခြးေလးက ဘယ္လုိေဆာ႔တယ္... စသျဖင္႔ေပါ႔.. ေနာက္ျပီး ဒီအခက္အခဲႀကားက အန္နီတုိ႔ေတြ ဘယ္လုိ ရုန္းထြက္ႀကမယ္ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တုိင္ပင္ခ်င္တယ္... ေနာက္ျပီးေတာ႔ေလ..."
အန္နီ႔အသံတုိ႔ တုိးလ်သြားသည္။
" အန္နီေလ... သူ႔ကုိ ေျပာျပခ်င္တယ္... အခု ဘာေတြ ဘယ္လုိျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ဆုိတာကုိေပါ႔..."
" အင္း... အန္တီတုိ႔ မုိတယ္ထဲမွာ ဘယ္လုိဘယ္ပုံ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ခဲ႔ႀကတယ္ဆုိတာေတာ႔ ခုထိ မေျပာျဖစ္ႀကေသးဘူးေနာ္..."
အန္နီက ေဂးလ္၏စကားေႀကာင္႔ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ က်ံဳ႔မိသည္။
" အဲဒါက ေျပာဖုိ႔ လုိလုိ႔လား..."
သူမ ထုိအေႀကာင္းမ်ား ျပန္မေျပာလုိပါ...။
" အန္တီ႔အေတြ႔အႀကဳံေတြအရေတာ႔ အဲဒီလုိမ်ိဳးေျပာတာ တကယ္ကုိ အကူအညီရပါတယ္ကြယ္... ဒါေပမယ္႔ သမီးေျပာဖုိ႔ အဆင္သင္႔ ျဖစ္မွ ေျပာပါ..."
ေဂလ္းက အန္နီ႔မ်က္လုံးကုိ တည္႔တည္႔ႀကည္႔ကာ ညင္သာစြာေျပာသည္။
အန္နီက ဘာမွ မေျပာေသးဘဲ မ်က္ႏွာက်က္ကုိ ေမာ႔ႀကည္႔ေနမိသည္။
ျပီးေတာ႔ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ ကုိက္လုိက္သည္။
" အဲဒါက... ဘယ္လုိေျပာရမလဲ... အန္တီသိမွာပါ... ကံႀကမၼာက ျပဳစားလုိက္သလုိမ်ိဳးပါပဲ အန္တီရယ္..."
အန္နီက စကား စေျပာသည္။
ေဂးလ္က ဂရုတစုိက္ နားေထာင္ေနသည္။
" အန္နီ႔စိတ္ထဲမွာ အဲဒါက လုံး၀ကုိ မျဖစ္ပ်က္ခဲ႔သလုိမ်ိဳးပဲ..."
အန္နီက ေဂးလ္ကုိ တစ္ခ်က္ႀကည္႔လုိက္သည္။
" ဘယ္လုိေျပာရမလဲ... ဘာနဲ႔တူလဲဆုိေတာ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘဲ မ်က္ႏွာက်က္ကေန ေအာက္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆုိတာ ငုံ႔ႀကည္႔ေနရသလုိမ်ိဳးပဲ ခံစားမိတယ္..."
အန္နီက သက္ျပင္းကုိ မွ်င္းမွ်င္းေလးခ်ကာ မ်က္လႊာခ်လုိက္သည္။
" ေအာ္... ကေလးရယ္..."
ေဂးလ္က အန္နီ႔ကုိ ႀကင္နာစြာ ႀကည္႔ေနသည္။
သည္ကေလးမ အတိတ္ရဲ႔ အရိပ္ဆုိးႀကီးကေန ေရွာင္ပုန္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနတာပါလား...။
" တစ္ခါတစ္ေလ အန္တီတုိ႔ေတြဟာ အေျခအေနတစ္ခုခုကေန ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာအရ ရုန္းထြက္ေရွာင္လႊဲလုိ႔ မရႏုိင္တဲ႔အခါ .. ဥပမာ ေႀကာက္ရြံ႔တုန္လႈပ္ေနခဲ႔ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျခိမ္းေျခာက္ခံခဲ႔ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔... အဲဒီအခါမွာ အန္တီတုိ႔ေတြဟာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအရ သက္သာရာရေအာင္ အေ၀းကုိ ထြက္သြားဖုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္အနာကုိ ဖယ္ရွားပစ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နည္းလမ္းတစ္ခုခုကုိ ရွာႀကတယ္သမီး... အဲဒါဟာ သမီးကုိယ္သမီး ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ေနျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္..."
ေဂးလ္၏စကားကုိ ႀကားလုိက္ရေသာအခါ အန္နီ ေတြေ၀စဥ္းစားမိေလသည္။
" အဲဒါ ျဖစ္ႏုိင္သလား သမီး..."
ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာအရာ အန္နီ မလြန္ဆန္ႏုိင္ခဲ႔ေသာ ခံစားခ်က္အရိပ္မည္းႀကီးအား ဘယ္လုိမွ ခုခံကာကြယ္၍ မရသည္႔အဆုံး၌ စိတ္ထဲတြင္ ခ်စ္သူကုိ ေပးဆပ္ခဲ႔ျခင္းဟူေသာ အသိလမ္းလႊဲတစ္ခုျဖင္႔ အစားထုိးကာ အန္နီက မိမိ၏လိပ္ျပာကုိ မိမိဘာသာ ေျဖသိမ္႔ကာကြယ္ေနျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
အန္နီသည္ ေပၚေပါက္လာေသာ ထုိအသိစိတ္အား ခ်က္ခ်င္း ျငင္းဆန္ပစ္လုိက္သည္။
မဟုတ္ႏုိင္ပါ။
ဤကိစၥသည္ အခ်စ္ဟူေသာ အရာေႀကာင္႔ ေပၚေပါက္လာခဲ႔ျခင္းသာ ျဖစ္မည္။
အန္နီ ဤမွ်တုံးအ စရာ အေႀကာင္းမရွိပါ။
အန္နီသည္ သူမ၏ပစၥည္းမ်ားကုိ ေက်ာပုိးအိတ္ထဲ ထည္႔ကာ ထျပန္ရန္ ျပင္လုိက္သည္။
လူဆုိသည္မွာ ကုိယ္တုံးအ၍ မွားခဲ႔ရသည္ဟု မည္သည္႔အခါမွ် လြယ္လြယ္ႏွင္႔ လက္ခံႏုိင္ျခင္း မရွိႀကေပ။
" စကားေျပာဖုိ႔ ဆယ္မိနစ္က်န္ေသးတယ္ေနာ္ အန္နီ..."
ေဂးလ္က အန္နီ႔ကုိ သတိေပးလုိက္သည္။
" အန္နီ႔အတြက္ေတာ႔ အခ်ိန္ျပည္႔သြားပါျပီ... ေနာက္မွ ေတြ႔မယ္..."
အန္နီက ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင္႔ ေကာက္ခါငင္ကာ ထျပန္သြားေလေတာ႔သည္။
A&Aကုမၸဏီႏွင္႔ ၀ီလ္တုိ႔ ေႀကာ္ျငာလုပ္ငန္းအဖြဲ႔ လုပ္ငန္းကိစၥ အေရးႀကီးအစည္းအေ၀းလုပ္ေနခုိက္ ၀ီ႔လ္ထံသုိ႔ ဖုန္း၀င္လာသည္။
ေအးဂ်င္႔တိတ္ထံမွ ျဖစ္ျပီး အန္နီ႔ကိစၥႏွင္႔ ပတ္သက္၍ တရားခံမိျပီဟု ယူဆႏုိင္ေႀကာင္း၊ သူ႔ထံ အျမန္လာခဲ႔ပါရန္ ေျပာသည္။
၀ီလ္လည္း အစည္းအေ၀းခန္းထဲမွ လူမ်ားအား ခြင္႔ျပဳပါဦးဟု တစ္ခြန္းသာ ေျပာခဲ႔လုိက္ႏုိင္ျပီး တိတ္ထံ အျမန္ထြက္ခဲ႔လုိက္သည္။
အစည္းအေ၀းခန္းထဲမွ ရွိသမွ်လူမ်ား (A&Aကုမၸဏီ CEOအပါအ၀င္) သူ႔အေပၚ ေက်နပ္ႀကမည္မဟုတ္မွန္း သိေသာ္လည္း သူ မတတ္ႏုိင္ပါ။
သမီးေလးကိစၥက အရာအားလုံးထက္ ပုိ အေရးႀကီးပါသည္။
တိတ္ႏွင္႔ေတြ႔ေတာ႔ အျပင္ေကာ္ဖီဘားတစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။
" ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္၀ီလ္... ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လည္း ဒီေကာင္ပဲဆုိျပီး အပုိင္ဖမ္းတာပဲဗ်ာ..."
တိတ္က ေျပာသည္။
အမွန္လည္း တရားခံတစ္ေယာက္ကုိ မိခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။
ေအးဂ်င္႔အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကုိ တည္ႀကက္လုပ္ျပီး ေအးဂ်င္႔အင္အား ဆယ္ဂဏန္းခန္႔ သုံးကာ တရားခံကုိ ေစာင္႔ဖမ္းခဲ႔ႀကသည္။
ထုိတရားခံလူဆုိးသည္ ပါးနပ္သည္မွန္ေသာ္လည္း သူ႔ထက္ပုိ၍ ပါးနပ္ေသာ ေအးဂ်င္႔တုိ႔ႏွင္႔ ေတြ႔ေသာအခါ ဒူးေထာက္အဖမ္းခံခဲ႔ရေလသည္။
မိမိခ်င္းပင္ တိတ္က အားရ၀မ္းသာႏွင္႔ ၀ီလ္႔ထံ ဖုန္းဆက္ေခၚလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဖုန္းဆက္ေခၚျပီးကာမွ DNAစစ္ေဆးခ်က္ ထြက္လာေသာအခါ ထုိသူသည္ ခ်ာလီမဟုတ္ေႀကာင္း အေျဖ ထြက္လာသည္။ DNAခ်င္း မကုိက္ညီႀကေပ။
" ခင္ဗ်ားက သူဟာ ခ်ာလီလုိ႔ ဘယ္လုိျဖစ္ျပီး တြက္မိသြားတာလဲ..."
" သူသုံးတဲ႔ IP Address ခ်ိန္းတဲ႔ ပရုိဂရမ္ရယ္၊ သူသုံးတဲ႔ ခ်က္ရြမ္းရယ္၊ အဓိက ကေတာ႔ သူ ခ်က္ထဲမွာ ေျပာတဲ႔ပုံစံပဲဗ်ာ... သားေကာင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကုိ သူခ်ဥ္းကပ္တဲ႔ပုံစံက ခ်ာလီက အန္နီ႔ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ႔တဲ႔ ပုံစံနဲ႔ တအားဆင္တူေနတယ္ေလ..."
၀ီလ္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္သြားသည္။
အြန္လုိင္းchatting တြင္ အန္နီႏွင္႔ ခ်ာလီတုိ႔ ေျပာခဲ႔ႀကသည္႔ စကားမ်ားကုိ တိတ္က မည္သုိ႔ သိေနသည္လဲ...။
" ဒါကုိ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လုိ သိသလဲဗ်.."
" ကြ်န္ေတာ္က ႏွစ္လလုံး ခင္ဗ်ားသမီးနဲ႔ ခ်ာလီတုိ႔ chatting တက္ခဲ႔သမွ် စကားလုံးေတြအားလုံးကုိ ခင္ဗ်ားသမီးရဲ႔ အေကာင္႔ကတစ္ဆင္႔ ဆြဲထုတ္ျပီး မိတၱဴကူးထားပါတယ္ ၀ီ္လ္.. ဒါေႀကာင္႔ သိတာပါ..."
" တကယ္လားဗ်... အဲဒီလုိ လုပ္လုိ႔ ရႏုိင္သလား..."
" ဟုတ္ကဲ႔... ရပါတယ္..."
" ဒါဆုိ အဲဒါကုိ ကြ်န္ေတာ္ ႀကည္႔ခ်င္တယ္..."
" ႀကည္႔လုိ႔မရပါဘူး ၀ီလ္... ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းမႈရဲ႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါ... ကြ်န္ေတာ္ အဲဒါကုိ ခင္ဗ်ားကုိ ျပလုိက္ရင္ အန္နီရဲ႔ ယုံႀကည္မႈကုိ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဆုံးရႈံးရပါလိမ္႔မယ္..."
၀ီလ္က သက္ျပင္းခ်လုိက္သည္။
" စိတ္လဲ သိပ္မပူပါနဲ႔ ၀ီလ္... ကြ်န္ေတာ္႔မွာ သတင္းေကာင္းလည္း ရွိပါေသးတယ္... အခု ဓာတ္ခြဲခန္းကေန DNAကုိ ရျပီျဖစ္လုိ႔ ပရုိဖုိင္ေတြနဲ႔ တုိက္ဆုိင္စစ္ေဆးေနပါျပီ... ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ CODISလုိ႔ ေခၚတဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ အခ်က္အလက္အရင္းအျမစ္ဌာနမွာ သုိေလွာင္ထားတဲ႔ ပရုိဖို္င္ေတြနဲ႔ တုိက္ဆုိင္စစ္ေဆးသြားမွာပါ... အဲဒါဆုိရင္ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္အတြင္း တရားခံ ဘယ္သူဆုိတာ အေျဖထြက္လာပါလိမ္႔မယ္..."
၀ီလ္က ေခါင္းျငိမ္ျပလုိက္သည္။
" တီ... တီ... တီ..."
ထုိစဥ္ တိတ္ထံ ဖုန္း၀င္လာသျဖင္႔ တိတ္က ဖုန္းကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။
" ဟယ္လုိ... အုိေက ... ငါ အခုခ်က္ခ်င္း အျမန္ဆုံးလာခဲ႔လုိက္မယ္..."
တိတ္က ဖုန္းကုိ ပိတ္လုိက္ျပီး ၀ီလ႔္ကုိ ျပဳံးျပလုိက္သည္။
" အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုေပၚလာတယ္ဗ်ာ... ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းသြားမွ ျဖစ္မယ္၀ီလ္... ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဖုန္းျပန္ေခၚလုိက္ပါ႔မယ္... "
တိတ္က ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင္႔ ကပ်ာကယာ ထထြက္သြားေလသည္။
တိတ္ သတိမထားမိလုိက္ေသာ္လည္း ၀ီလ္ သတိထားမိလုိက္သည္မွာ စာအုပ္အထူႀကီးမ်ား ထည္႔ထားေသာ တိတ္၏ လက္ဆြဲအိတ္အေလးႀကီး က်န္ေနခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
၀ီလ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ဆြဲထုတ္လုိက္သည္။
မွန္သည္။
အန္နီႏွင္႔ ခ်ာလီတုိ႔ chattingမွာ ဆက္သြယ္စကားေျပာခဲ႔သမွ် မွတ္တမ္းအျပည္႔အစုံျဖစ္သည္။
၀ီလ္ တစ္ရြက္ခ်င္း လွန္ဖတ္သည္။
အစတြင္ သိပ္မထူးျခားေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းေရာက္လာေလ ၀ီလ္႔အသက္ရွဴသံတုိ႔က ျပင္းလာေလျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းဖတ္ရင္းႏွင္႔ ၀ီလ္မထိန္းႏုိင္ေတာ႔ဘဲ ေတာက္တစ္ခ်က္ ျပင္းထန္စြာ ေခါက္မိလုိက္ေလသည္။
ဆုိင္ထဲမွလူမ်ားက ၀ီလ္႔ကုိ လွည္႔ႀကည္႔ႀကသည္။
၀ီလ္လည္း ၀ုန္းကနဲ ထုိင္ရာမွ ထျပီး အိတ္ကုိဆြဲကာ ကားဆီသုိ႔ အေျပးတစ္ပုိင္း ထြက္သြားေလသည္။
ျပီးေနာက္ လင္းရွိရာသုိ႔ ကားကုိ အျမန္ေမာင္းလုိက္သည္။
လင္းက အိမ္တြင္းအလွဆင္လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ေနသည္ျဖစ္ရာ အိမ္တစ္အိမ္ထဲတြင္ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။
လင္းရွိေနေသာ အိမ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ၀ီလ္သည္ ကားထဲမွ အိတ္ကုိဆြဲ၍ ေျပးထြက္လာျပီး အိမ္တံခါးကုိ ခပ္ႀကမ္းႀကမ္း တြန္းဖြင္႔လုိက္သည္။
" လင္း..."
လင္းကုိ ေအာ္ေခၚလုိက္ေသာအခါ လင္းက အိမ္အတြင္းခန္းတစ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။
" ၀ီလ္.. ဒီကုိ ဘာလာလုပ္တာလဲ..."
" ကုိယ္ တိတ္နဲ႔ ေတြ႔ခဲ႔တယ္..."
" ဟုတ္လား... ဘာေတြ သိခဲ႔ရလုိ႔လဲ.."
၀ီလ္က အိတ္ထဲမွ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ထုတ္လုိက္သည္။
ျပီးေတာ႔ တစ္အုပ္ကုိ လင္းကုိ လွမ္းေပးလုိက္သည္။
" ဘာလဲ... ဒါက ဘာႀကီးလဲ..."
" ဖတ္ႀကည္႔..."
" ဘာႀကီးလဲလုိ႔..."
" ဖတ္မွာသာ ဖတ္ႀကည္႔စမ္းကြာ..."
၀ီလ္က ေျပာလုိက္ျပီး ေနာက္တစ္အုပ္ကုိ ဖြင္႔ကာ အသံထြက္ဖတ္လုိက္သည္။
လင္းသည္ ၀ီလ္႔အသံမ်ား ႀကားထဲတြင္ စာအုပ္ထဲမွ စကားလုံးမ်ားကုိ ျမင္လုိက္ရေသာအခါ အသက္ရွဴရပ္မတပ္ ျဖစ္သြားေလသည္။
ဘုရား.. ဘုရား...။
လင္ခန္း၊ မယားခန္း ေနႀကသည္႔ အေႀကာင္းကုိ စာႏွင္႔ အျပည္႔အစုံ ေရးထားတာပါလား...။
" အဲဒီအေႀကာင္းကုိ မစဥ္းစားဘဲ မေနႏုိင္ေတာ႔ဘူး... ဒီအခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ေခါင္းထဲ အျမဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္..."
၀ီလ္က အသံထြက္ဖတ္ေနသည္။
လင္း မႀကားလုိပါ။
" ေတာ္ျပီ... မဖတ္နဲ႔..."
" ငါတုိ႔သမီးက ဒီစာေတြကုိ ေရးခဲ႔တာကြ.."
၀ီလ္႔အသံတုိ႔က ခံျပင္းေဒါသအျပည္႔ ပါေနသည္။
" အန္နီ.. အန္နီေရးထားတာ... ဟုတ္လား..."
လင္းက စာေတြကုိ ႀကည္႔ျပီး အလြန္တုန္လႈပ္ေနေလသည္။
" ဒီအခ်ိန္ေရာက္ျပီဆုိရင္ေလ... ဒီလုိေလးပဲ ေျပာခ်င္ေနတယ္..."
" ေတာ္ေတာ႔..."
" အန္နီ အကုိ႔ကုိ အျပင္မွာ အရမ္းေတြ႔ခ်င္ေနျပီကြာ..."
" ေတာ္ေတာ႔လုိ႔ ေျပာေနတယ္၀ီလ္..."
" ငါတုိ႔သမီး... ဒါငါတုိ႔သမီး... အသက္၁၄ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတဲ႔ ငါတုိ႔သမီးကြ... ဒီလုိေသာက္ေရးမပါတာေတြကုိကြာ.. သူဘယ္က သင္ထားတာလဲ..."
" မဟုတ္ဘူး.. မဟုတ္ဘူး.. အန္နီက ၁၄ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ... ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒါမ်ိဳးေတြ အျပန္အလွန္ေရးခဲ႔မွာ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး..."
" ေအာ္... မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး.. ဟုတ္လား... ခု ျမင္ေနရျပီကြ... ေတာက္... ငါတုိ႔ သူ႔ကုိ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တစ္ခုခုေတာ႔ ေျပာဖုိ႔ ဆုံးမဖုိ႔ လုိေနျပီကြ... မင္းသိရဲ႔လား..."
" မဟုတ္ဘူး... မျဖစ္ဘူး... ေျပာလုိ႔ မျဖစ္ဘူး..."
၀ီလ္ႏွင္႔ လင္းတုိ႔ အျပန္အလွန္ေအာ္ဟစ္ေနမိႀကသည္။
" ေအး.. ဒီမွာ ႀကည္႔ဦးကြ..."
" မေျပာရဘူး... ရွင္ မေျပာရဘူး..."
" ငါတုိ႔ သမီးေရးခဲ႔တာေတြ ႀကည္႔စမ္းကြာ... ေသာက္အေပါစားဟုိဇာတ္ကားမင္းသမီးတစ္ေယာက္လုိပဲကြ... မင္းေတြ႔လား..."
" ရွင္ ဒါေတြ သူ႔ကုိ လုံး၀သြားေျပာလုိ႔ မျဖစ္ဘူး..."
လင္းချမာ အသံမ်ားတုန္ယင္ေနျပီး မ်က္ရည္မ်ားလည္း က်လုနီးေနေလျပီ..။
" ေတာက္... ငါဒီေကာင္႔ကုိ သတ္မယ္ကြာ.. ငါဒီေကာင္႔ကုိ သတ္မယ္..."
" မဟုတ္ေသးဘူး..."
" ဘုရားဆီမွာ က်ိန္တယ္.. ငါဒီေကာင္႔ကုိ ရွာျပီး သတ္မယ္..."
၀ီလ္က ေဒါသထြက္စြာ ေပါက္ကြဲေနျပီျဖစ္သည္။
" ငါ ဒီေသာက္တိရစ ၦာန္ေကာင္ကုိ သတ္မယ္... သတ္မယ္... သတ္မယ္ကြ.."
၀ီလ္သည္ ေပါက္ကြဲစြာျဖင္႔ လက္ထဲမွ စာအုပ္ကုိ နံရံသုိ႔ ပစ္ေပါက္လုိက္ေလသည္။
" ေတာ္ပါေတာ႔... ေတာ္ပါေတာ႔ရွင္... ေတာ္ပါေတာ႔..."
လင္းက ငုိသံတစ္၀က္ျဖင္႔ ေျပာသည္။
" ၀ီလ္ ရွင္လုပ္ေနပုံေတြ အရူးတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနျပီ..."
၀ီလ္က လင္းလက္ထဲမွ စာအုပ္ကုိ ဆြဲယူကာ အိတ္ထဲ ျပန္ထည္႔လုိက္သည္။
" ရွင္ဒါေတြ မဖတ္နဲ႔ေတာ႔... မဖတ္နဲ႔ေတာ႔..."
၀ီလ္က ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ နံရံေဘးမွ စာအုပ္ကုိ ျပန္ေကာက္ကာ အိတ္ထဲ ထည္႔လုိက္သည္။
လင္းက စာအုပ္ေတြကုိ ဆြဲယူဖုိ႔ ႀကိဳးစားသည္။
" ေပးစမ္းကြာ..."
၀ီလ္က လင္း၏ လက္မ်ားကုိ တြန္းဖယ္ပစ္လုိက္သည္။
" ၀ီလ္ ရွင္ဘာေတြ လုပ္ဦးမွာလဲ..."
" ညေနမွ ျပန္ေတြ႔မယ္လင္း..."
၀ီလ္က အိတ္ကုိလြယ္ကာ အျပင္ထြက္သြားသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ကားရွိရာသုိ႔ ျပန္လာျပီး ကားတံခါးဖြင္႔ကာ ၀င္လုိက္သည္။
သူ သည္စာအုပ္ေတြကုိ မိတၱဴကူးထားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။
၀ီလ္ ကားထဲေရာက္ေတာ႔ တိတ္ထံမွ ဖုန္း၀င္လာသည္။
" ဟယ္လုိ..."
" ဟယ္လုိ ၀ီလ္... ကြ်န္ေတာ္႔အိတ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီ ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္လာေပးပါ..."
" ျပန္ေပးမွာပါ... မနက္ျဖန္ ျပန္ေပးမွာပါ..."
" ခင္ဗ်ားသိတယ္ေနာ္... ဒါ မႈခင္းကိစၥပါ ၀ီလ္..."
" အင္း... က်ဳပ္သိတယ္... က်ဳပ္သမီးနဲ႔ ဟုိေကာင္ ဘာေတြေျပာခဲ႔ႀကတယ္ဆုိတာလဲ က်ဳပ္သိဖုိ႔လုိတယ္..."
" မဟုတ္ဘူး.. ခင္ဗ်ား.. မဟုတ္ေသးဘူးဗ်ာ... ခင္ဗ်ားလုပ္ေနတာဟာ စုံစမ္းေထာက္လွမ္းမႈကုိ အေႏွာင္႔အယွက္ေပးေနတာနဲ႔ တူေနျပီ... ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ားသမီးရဲ႔ ယုံႀကည္မႈကုိ သစၥာေဖာက္ေနတယ္ဆုိတာေရာ ခင္ဗ်ား သတိထားမိရဲ႔လား..."
" ဒီကိစၥက်ဳပ္သိတာ က်ဳပ္သမီး မသိေစရဘူး..."
" ခင္ဗ်ားက ကြ်န္ေတာ္႔အလုပ္ ကြ်န္ေတာ္လုပ္လုိ႔မရေအာင္ ေႏွာင္႔ယွက္ေနတာနဲ႔ တူတူပဲ.. အဲဒီအိတ္ကုိ ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္လာေပးပါ..."
" ေပးမွာပါ... က်ဳပ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ျပီးတာနဲ႔ ျပန္ေပးမွာပါ..."
" ခုခ်က္ခ်င္း.."
၀ီလ္က ဆက္နားေထာင္မေနေတာ႔ဘဲ ဖုန္းကုိ ပိတ္ပစ္လုိက္ကာ ကားကုိ အျမန္ေမာင္းထြက္သြားေလသည္။
(ဆက္ရန္)
ေရွ႔မွ အပုိင္းမ်ားကုိ ျပန္ဖတ္ရန္
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၁)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၂)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၃)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၄)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၅)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၆)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပိုိင္း(၇)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၈)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၉)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၁၀)
No comments:
Post a Comment