၀ီလ္သည္ တံခါးကုိ အေမာတေကာျဖင္႔ တြန္းဖြင္႔လုိက္ရင္း ျပည္သူ႔ေဆးရုံ၏ အတြင္းခန္းထဲသုိ႔ လွမ္း၀င္လုိက္သည္။
ရဲစခန္းမွ ၀ီလ္၏အလုပ္သုိ႔ ဖုန္းဆက္အေႀကာင္းႀကားသျဖင္႔ ၀ီလ္တစ္ေယာက္ ျပည္သူ႔ေဆးရုံသုိ႔ ေရာက္လာခဲ႔ရျခင္း ျဖစ္သည္။
၀ီလ္က ျပန္ေမးေတာ႔ အန္နီ႔ကိစၥဟု ဆုိသည္။ အတိအက်ေတာ႔ မေျပာ...။
အန္နီ... သမီးေလး... သမီးေလး ဘာျဖစ္လုိ႔ပါလိမ္႔...။
" ၀ီလ္... ၀ီလ္..."
၀ီလ္ ေဆးရုံထဲေတာ႔ ဧည္႔ေဆာင္ထဲမွ လင္းက ၀ီလ္႔ကုိ လွမ္းေခၚရင္း ေျပးထြက္လာသည္။
လင္း၏ မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈတုိ႔က အတုိင္းသား ေပၚလြင္ေနသည္။
" ဘာျဖစ္တာလဲဟင္... "
" သူတုိ႔က ဘာမွ မေျပာႀကဘူး... ဖုန္းဆက္လုိ႔ ဒီေရာက္လာတာ... သမီးေလး... သမီးေလး... ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး..."
လင္းက ၀ီလ္႔ထံ ေျပးလာကာ လက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားရင္း ေျပာသည္။
သူမအသံတုိ႔မွာ တုန္ရီေနျပီး ရႈိက္သံတစ္၀က္က ေရာယွက္လုိ႔ ပါေနသည္။
၀ီလ္လည္း အနားမွ ျဖတ္သြားေသာ ေဆးရုံ၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကုိ လွမ္းတားလုိက္သည္။
" ဒီမွာဗ်ာ... အန္နီကင္မရြန္းေလ... က်.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က သူ႔မိဘေတြပါ... သူနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ပါ..."
ေဆးရုံ၀န္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးက အျပည္႔အစုံနားမလည္ေသာေႀကာင္႔ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ျပန္ႀကည္႔သည္။
" ဒီမွာရွင္႔... အန္နီကင္မရြန္းရဲ႔ မိဘေတြလား... "
သူတုိ႔အနီးသုိ႔ အမ်ိဳးသမီးရဲအရာရွိတစ္ဦး ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
" ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ႔..."
" ကြ်န္မ ရဲအရာရွိ ဂုိမက္ဇ္ပါ... ရွင္တုိ႔သမီးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သူအားလုံး အဆင္ေျပပါတယ္... ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး... ေလာေလာဆယ္ ဧည္႔ေဆာင္မွာ ေစာင္႔ေပးပါရွင္... "
" ရွင္.."
" ဘာ... ဘာျဖစ္တာလဲဗ်ာ... "
၀ီလ္ႏွင္႔လင္းတုိ႔က စုိးရိမ္ထိတ္လန္႔စြာျဖင္႔ ရဲအရာရွိကုိ အားကုိးတႀကီး ေမးႀကသည္။
" ကြ်န္မတုိ႔ သိထားရသေလာက္ကေတာ႔ အန္နီဟာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ သုံးရက္က သူ႔ေယာက်္ားေလးရည္းစားရဲ႔ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အနုိင္က်င္႔မႈကုိ ခံခဲ႔ရပါတယ္..."
ဘယ္လုိ...။
အန္နီ၏ မိဘမ်ားျဖစ္ေသာ ၀ီလ္ေရာ၊ လင္းပါ ေ၀ခြဲမရျဖစ္သြားသည္။
သူတုိ႔သမီးေလးမွာ ရည္းစားမရွိပါ...။
" သမီးေလး.. သမီးေလးမွာ ရည္းစားမရွိပါဘူးဗ်ာ..."
၀ီလ္က ျပန္ေျပာသည္။
" ဟုတ္ပါျပီရွင္... စေနေန႔ကေတာ႔ အန္နီဟာ ခ်ာလီလုိ႔ေခၚတဲ႔ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႔ခဲ႔ပါတယ္... ျပီးေတာ႔ မုိတယ္တစ္ခုမွာ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အႏုိင္က်င္႔မႈ ခံခဲ႔ရပါတယ္..."
" ရွင္... "
လင္းမွာ ေမ႔လဲလုမတတ္ျဖစ္သြားသျဖင္႔ ၀ီလ္က ထိန္းထားရသည္။
" အဲဒီလူဟာ ခန္႔မွန္းရသေလာက္ အသက္၃၅ႏွစ္ ရွိပါျပီရွင္... "
" ဗ်ာ..."
၀ီလ္ေရာ လင္းပါ အသက္ရွဴရပ္မတပ္ ျဖစ္သြားႀကသည္။
သူတုိ႔သမီးေလး... ၁၄ႏွစ္သာ ရွိေသးေသာ သူတုိ႔သမီးေလး... ၁၅ႏွစ္ပင္ မျပည္႔ေသးေသာ သမီးေလး အခုေတာ႔...။
" ကြ်န္ေတာ္႔သမီး... ကြ်န္ေတာ္႔သမီး အခု ဘယ္မွာလဲဗ်ာ..."
" သူအခု ေဆးစစ္ခန္းထဲမွာ သူနာျပဳေတြနဲ႔အတူ ရွိေနပါတယ္... လုိအပ္တာေတြ စစ္ေဆးေနတာပါရွင္... စိတ္ပညာကြ်မ္းက်င္သူတစ္ေယာက္လဲ ရွိေနပါတယ္... အဆင္ေျပပါတယ္... ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး..."
" ကြ်န္မ သူ႔ကုိ ေတြ႔ခ်င္တယ္.."
လင္းက မ်က္ရည္မ်ားႀကားမွ ေျပာသည္။
" ဟုတ္ကဲ႔... ေဟာဟုိမွာ ဧည္႔သည္နားေနခန္း ရွိပါတယ္ရွင္... အဲဒီမွာ ထုိင္ေစာင္႔ေပးပါ..."
" အခု ေတြ႔မွ ျဖစ္မယ္..."
" အခုေတြ႔လုိ႔ေရာ မရဘူးလားဗ်ာ..."
၀ီလ္ႏွင္႔ လင္းက ျပိဳင္တူ ေျပာလုိက္ႀကသည္။
" စစ္ေဆးေနလုိ႔ပါရွင္... မိနစ္ပုိင္းပဲ ႀကာမွာပါ... ခဏေလးပဲ ေစာင္႔ေပးပါ..."
ရဲအရာရွိက ၀ီလ္ႏွင္႔လင္းတုိ႔ကုိ ဧည္႔သည္နားေနခန္းသုိ႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားျပီး ေခတၱေစာင္႔ဆုိင္းေပးပါရန္ ေျပာျပီးေနာက္ ျပန္ထြက္သြားသည္။
ဧည္႔သည္နားေနခန္းထဲ၌ ၀ီလ္ႏွင္႔လင္းသာ စိတ္ထိခုိက္တုန္လႈပ္မႈမ်ားစြာျဖင္႔ က်န္ခဲ႔ႀကသည္။
" ဘယ္လုိ ကံႀကမၼာလဲကြာ... ငါတုိ႔ သမီးေလးမွ..."
၀ီလ္က ပါးစပ္မွ တတြတ္တြတ္ေရရြတ္ရင္း လမ္းကုိ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနသည္။
သူ ထုိင္ဖုိ႔ မတတ္ႏုိင္ပါ...။
သမီးေလးရယ္... ဘာေတြျဖစ္ခဲ႔ပါလိမ္႔...။
လင္းခမ်ာမွာေတာ႔ မတ္တပ္ရပ္ဖုိ႔ပင္ အားအင္မ်ား ကုန္ဆုံးသလုိ ခံစားေနရသည္မုိ႔ ထုိင္ခုံေပၚမွာသာ ထုိင္ေနရရွာသည္။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး.. မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ဟုသာေတြးရင္း ေခါင္းတယမ္းယမ္းျဖစ္ေနေသာ သူမသည္ ပါးျပင္ထက္မွ မ်က္ရည္မ်ားကုိပင္ သုတ္ပစ္ရန္ မစဥ္းစားမိေတာ႔ေပ...။
မိဘႏွစ္ပါးအတြက္ တစ္ကမၻာဟု ထင္ရေလာက္ေသာ သုံးမိနစ္ခန္႔အခ်ိန္အေတာအတြင္း အမ်ိဳးသမီးရဲအရာရွိဦးေဆာင္ကာ လူမည္းအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက အန္နီ႔ကုိ တြဲလာရင္း ဧည္႔သည္နားေနခန္းထဲ ေရာက္လာႀကသည္။
" ေအာ္... ေမေမ႔သမီးေလးရယ္... "
လင္းက ရွိသမွ်အားအင္တုိ႔ကုိ စုစည္းကာ ထုိင္ရာမွ ထ၍ အန္နီ႔ကုိ ေထြးေပြ႔လုိက္သည္။
အန္နီခမ်ာမွာေတာ႔ ငုိရိႈက္သံသဲ႔သဲ႔မွတပါး အျခားအရာမ်ားကုိ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေတာ႔ေခ်...။
" အဆင္ေျပသြားမွာပါ သမီးေလးရယ္... ေနာ္... အေမတုိ႔ ေရာက္ေနျပီပဲ..."
" ေဖေဖ႔ဆီ လာပါဦး သမီးေလးရယ္..."
၀ီလ္က အန္နီ႔ကုိ ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႔ထားလုိက္သည္။
အန္နီကေတာ႔ ဖခင္ျဖစ္သူ၏ ေႏြးေထြးေသာ ရင္ခြင္ထက္၀ယ္ မ်က္ရည္မ်ား သြန္ခ်ေနမိျပီျဖစ္သည္။
" ကြ်န္မနာမည္ ေဂးလ္ဖရိတ္မန္းပါရွင္... ဒီျပည္သူ႔ေဆးရုံက စိတ္ပညာအႀကံေပးတစ္ေယာက္ပါ..."
အန္နီ႔ကုိ တြဲေခၚလာေသာ လူမည္းအမ်ိဳးသမီးက စကားစေျပာသည္။
" ဒီကုိ အေရာက္လာေပးလုိ႔ ၀မ္းသာပါတယ္ရွင္... အန္နီက အံ႔ႀသဖုိ႔ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တည္ျငိမ္တဲ႔ မိန္းကေလးပါ... လုပ္ရကုိင္ရတာ အဆင္ေျပပါတယ္..."
ေဂးလ္ဖရိတ္မန္းက ႏူးည႔ံညင္သာစြာ ေျပာရင္း လင္းႏွင္႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္ႀကသည္။
" ေဂးလ္"
အရပ္၀တ္ ၀တ္ထားေသာ လူတစ္ေယာက္ ေဂးလ္အမည္ကုိ လွမ္းေခၚျပီး အခန္းထဲ ၀င္လာသည္။
" ေအာ္.. ဒါက FBIက အထူးေအးဂ်င္႔ ေဒါက္တိတ္ ျဖစ္ပါတယ္.."
ေဂးလ္က မိတ္ဆက္ေပးသည္။
"FBI"
သမီးေလးအား ေပြ႔ဖက္၍ ႏွစ္သိမ္႔ေပးေနေသာ ၀ီလ္က ေ၀ခြဲမရေသာ အသံျဖင္႔ ဆုိသည္။
" ဘာျဖစ္လုိ႔လဲရွင္... FBIက..."
" ဒီလုိပါခင္ဗ်ာ... အခုကိစၥဟာ အင္တာနက္ကုိ အသုံးျပဳျပီး ကေလးသူငယ္ကုိ လိမ္လည္ျဖားေယာင္းခဲ႔တာ ျဖစ္တဲ႔အျပင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူဟာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားက ကမၻာလွည္႔ခရီးသြားတစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္ႏုိင္တာမုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၀င္ပါရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္..."
ေအးဂ်င္႔ ေဒါက္တိတ္က ရွင္းျပသည္။
" အန္နီ... ဒီေန႔ဟာ သမီးအတြက္ ခက္ခဲတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဦးသေဘာေပါက္ပါတယ္... ဒါေပမယ္႔ ဦး သမီးကုိ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႔ ေမးမွ ျဖစ္မယ္... ရႏုိင္မလားသမီး..."
" အခုခ်က္ခ်င္းႀကီး လုပ္ရမွာလားဗ်ာ..."
အန္နီေရာ မိမိတုိ႔ပါ အင္မတန္ စိတ္ထိခုိက္ခံစားေနရသည္မုိ႔ ၀ီလ္က ေစာဒက တက္သည္။
" ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ယုံပါဗ်ာ... စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈဆုိတာ ေစာေစာစႏုိင္ေလ၊ ေကာင္းေလပါပဲ..."
ေဒါက္တိတ္က ရွင္းျပျပီးတျပိဳင္နက္ ေဂးလ္ဘက္ လွည္႔လုိက္သည္။
" ဒါနဲ႔ ေဂးလ္... အခင္းျဖစ္တုန္းက ကေလးမ ၀တ္ခဲ႔တဲ႔ အ၀တ္အစားေတြ ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား..."
" အင္း... ရွိတယ္..."
" ဒီမွာလား..."
" မဟုတ္ဘူး... အန္နီတုိ႔ အိမ္မွာ..."
" ေကာင္းျပီ...အန္နီ... ခဏေန အိမ္မွာ အဲဒီအ၀တ္အစားေတြ လုိက္ယူမယ္ေနာ္... ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား..."
" ဟုတ္..."
" ကဲ... ကြ်န္ေတာ္ အန္နီနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာရပါမယ္... အဲဒါေႀကာင္႔ မိဘမ်ားအေနနဲ႔..."
" ဟာ... မဟုတ္ေသးဘူးေလ... ဒါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သမီး... ဒီအခ်ိန္မွာ သမီးနဲ႔အတူ ရွိေနရမွာေပါ႔..."
" မဟုတ္ေသးဘူးရွင္... အခုအခ်ိန္ နားလည္ထားရမွာက ဒီကိစၥမွာ အန္နီဟာ တရားခံရဲ႔ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ႔သူပါ... ရွင္တုိ႔က မိဘမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္... အခင္းကိစၥကုိ အန္နီကသာ အသိဆုံးပါ..."
ေဂးလ္က ၀င္ရွင္းျပသည္။
" ဟုတ္ပါတယ္... ဘယ္အမႈမဆုိ ေဘးက ဘယ္လုိဖိအားမ်ိဳးမွ မသက္ေရာက္ေစေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က သီးသန္႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း စစ္ေဆးရပါတယ္..."
တိတ္က ထပ္မံရွင္းျပသည္။
" အန္နီနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ စကၠန္႔ပုိင္းပဲ အခ်ိန္ေပးပါ... ျပီးရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံး ခင္ဗ်ားအိမ္မွာ တူတူထုိင္ျပီး ေဆြးေႏြးႀကတာေပါ႔... ျဖစ္ပါတယ္ေနာ္..."
ထုိ႔ေနာက္ ေအးဂ်င္႔တိတ္ႏွင္႔ အန္နီတုိ႔ မိနစ္အနည္းငယ္ခန္႔ သီးသန္႔အေမးအေျဖလုပ္ျပီးေနာက္ အန္နီတုိ႔သားအမိ၊ သားအဖသုံးေယာက္ အိမ္သုိ႔ ျပန္လာခဲ႔ႀကသည္။
ေအးဂ်င္႔တိတ္ႏွင္႔အတူ အျခားေအးဂ်င္႔ႏွစ္ဦးပါ ကားတစ္စီးျဖင္႔ လုိက္လာႀကသည္။
အိမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အန္နီက သူမအခန္းထဲတြင္ ၀ွက္ထားခဲ႔သည္႔ အခင္းျဖစ္သည္႔ေန႔က ၀တ္ခဲ႔ေသာ အ၀တ္အစားမ်ားကုိ ေအးဂ်င္႔တိတ္အား ထုတ္ေပးလုိက္သည္။
" အဲဒါ စစ္ေဆးဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္ႀကာမလဲရွင္..."
လင္းက ေအးဂ်င္႔တိတ္ကုိ ေမးသည္။
" ဒါကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာရွိတဲ႔ ရာဇ၀င္လူဆုိးမ်ားရဲ႔ ကုိယ္ေရးဖုိင္ေတြနဲ႔ တုိက္စစ္ရမယ္႔ အေနအထားေပၚ မူတည္ပါတယ္..."
" ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ... အဲဒါကေရာ ဘယ္ေလာက္ ႀကာႏုိင္မလဲ..."
၀ီလ္က ေမးျပန္သည္။
" လုပ္တာကေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းစလုပ္မွာပါ.. ဒါေပမယ္႔ ဒီ အီလီႏြိဳက္ျပည္နယ္တစ္ခုထဲမွာတင္ တရားခံဘယ္သူဆုိတာ အတည္ျပဳလုိ႔မရေသးတဲ႔ ဒါမ်ိဳးပစၥည္းေတြ ၂၀၀၀ ေလာက္ရွိပါတယ္... တခ်ိဳ႔ဆုိ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ႀကာပါျပီ..."
" ဗ်ာ... ဘယ္လုိ... ဘယ္လုိ..."
" FBIမွာရွိတဲ႔ ကိရိယာေတြ အကူအညီနဲ႔ စစ္ေဆးသြားမွာပါ... ႏွစ္ပတ္ ဒါမွမဟုတ္ တစ္လေလာက္ေတာ႔ ႀကာပါလိမ္႔မယ္..."
" တစ္လေတာင္... ဟုတ္လား..."
" ဟုတ္ကဲ႔... ဒါနဲ႔ အခု ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ကြန္ျပဴတာကုိ ႀကည္႔ႏုိင္မလား..."
ေအးဂ်င္႔မ်ားသည္ အန္နီ၏လက္ပ္ေတာ႔အား စစ္ေဆးကာ hard drive တစ္ခုလုံးအား ေကာ္ပီကူးယူလုိက္ႀကသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ၄င္းတုိ႔တြင္ ပါလာေသာ လက္ပ္ေတာ႔မ်ားႏွင္႔ ခ်ိတ္ဆက္ကာ ဧည္႔ခန္းထဲ၌ လုပ္ငန္းမ်ား ျပင္ဆင္လုိက္ႀကသည္။
အန္နီ႔လက္ပ္ေတာ႔ႏွင္႔ တိတ္၏လက္ပ္ေတာ႔ ခ်ိတ္ဆက္ျပီးေသာအခါ အန္နီ႔ကုိ တိတ္က သူ႔အနားတြင္ ထုိင္ေစသည္။
" အန္နီ... ဒီသုံးေနက် chatting ဆုိက္က လြဲျပီး တျခားဆုိက္ေတြ သုံးျဖစ္ေသးလား... သူနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ႔အခါ..."
" ဟင္႔အင္း..."
" သမီးတုိ႔ ဖုန္းနဲ႔လဲ အဆက္အသြယ္ ရွိတယ္မဟုတ္လား..."
အန္နီက ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ နံရံကုိ မွီကာ ရပ္ေနေသာ သူမေဖေဖ ၀ီလ္႔ကုိ ေမာ႔ႀကည္႔လုိက္သည္။
" သူနဲ႔ ဖုန္းထဲက စကားေတြ ေျပာခဲ႔ႀကတယ္... ဟုတ္လား..."
၀ီလ္က အန္နီ႔ကုိ ႀကည္႔ကာ ေျပာသည္။
တိတ္က ၀ီလ္႔ကုိ တစ္ခ်က္ႀကည္႔ကာ စကားျပန္ေျပာသည္။
" သမီးေျပာတာ သူ႔အေမ ေနမေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္ေနာ္..."
" ဟုတ္... ကင္ဆာပါ..."
" ေကာင္းျပီ... ခု သူနဲ႔ ဆက္သြယ္မယ္... သူ႔ကုိ ေျပာရမွာက သမီးက သူ႔အေမအတြက္ အရမ္းစိတ္မေကာင္းဘူး... ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သမီးဦးေလးတစ္ေယာက္လည္း ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ဆုံးသြားဖူးလုိ႔... အုိေက..."
" ဟုိ... အန္နီ မသိဘူး..."
" ဘာမသိတာလဲ..."
၀ီလ္က ျဖတ္ေျပာသည္။ ၀ီလ္႔အသံတြင္ ေဒါသအနည္းငယ္ ပါလာသည္။
" အန္နီ သူ႔ကုိ မလိမ္ခ်င္ဘူး.."
" ဘာေတြေျပာေနတာလဲ သမီး... သူက သမီးကုိ စ လိမ္ခဲ႔တာေလ..."
၀ီလ္က ေျပာသည္။
" သမီးရယ္... ဒါေလးပဲ ေျပာရမွာပါ... ေျပာလုိက္ပါ..."
အန္နီ႔ေဘးတြင္ တစ္ခ်ိန္လုံး ဘာမွ မေျပာဘဲ ထုိင္ေနေသာ လင္းက အန္နီ႔ကုိ တုိက္တြန္းသည္။
" ဟုတ္ပါတယ္... ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား..."
ေအးဂ်င္႔တိတ္ကလည္း ေျပာျပန္သည္။
" ဟုတ္... လုပ္ႀကည္႔ပါ႔မယ္..."
အန္နီသည္ ဖြင္႔ထားေသာ chatting မွတဆင္႔ ခ်ာလီ႔ထံ ဆက္သြယ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလုိက္သည္။
" သမီးကုိယ္တုိင္ ေျပာသလုိပဲ ျဖစ္ပါေစေနာ္..."
တိတ္က သတိေပးသည္။
အန္နီ း ဟုိင္း အကုိ ရွိေနလား
အန္နီက ဆက္သြယ္ရန္ ႀကိဳးစားစဥ္ ေအးဂ်င္႔မ်ားက ၄င္းတုိ႔၏ လက္ပ္ေတာ႔ကုိယ္စီျဖင္႔ ပရုိဂရမ္မ်ားဖြင္႔ကာ ေျခရာခံရန္ ႀကိဳးစားႀကသည္။
သုိ႔ေသာ္ ခ်ာလီထံမွ လုံး၀ အေႀကာင္းျပန္မလာပါ။
" သူ အန္နီ႔ကုိ မႀကိဳက္ေတာ႔လုိ႔ ျဖစ္မယ္.."
" ဘာ..."
၀ီလ္႔အသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္လာသည္။
" ဒီမွာ သမီး... အဲဒီေကာင္က သမီးကုိ လွည္႔စားခဲ႔တာကြ..."
" ၀ီလ္..."
လင္းက ၀ီလ္႔ကုိ သတိေပးလုိက္သည္။
ထုိစဥ္ ခ်ာလီ႔အေကာင္႔မွ မီးစိမ္းေလး ဖ်တ္ခနဲ လင္းလာသည္။
ခ်ာလီ း ဟုိင္း အန္နီ
အန္နီ႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
ခ်ာလီ႔ထံမွ မီးစိမ္းေလးကုိ မေတြ႔ရတာ ႀကာျပီေလ...။
၀ီလ္က ၀ုန္းကနဲ လက္ပ္ေတာ႔နား ေရာက္လာသည္။
" အဲဒါ ... ဟုိေကာင္လား..."
" ေကာင္းျပီ အန္နီ.. သမီးသိထားရမွာက သူက သမီးကုိ အစ္ေအာက္ေမးလိမ္႔မယ္... သမီး ဒီကိစၥကုိ ဘယ္သူေတြကုိမ်ား ေျပာထားသလဲဆုိတာ... အဲဒါ ေပၚမသြားေစနဲ႔... ဟုတ္ျပီလား..."
တိတ္က သတိေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။
" အန္နီ စာရုိက္ရမွာလား..."
" အင္း... ရုိက္..."
" ခင္ဗ်ား.. ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူ႔ကုိ ေျခရာခံလုိက္ေနျပီလား..."
၀ီၤလ္က စုိးရိမ္တႀကီးေမးသည္။
" ဟုတ္ကဲ႔.."
အန္နီကေတာ႔ စာရုိက္ေနသည္။
အန္နီ း အကုိ ရွိေနတာလား
ခ်ာလီ း အန္နီ အခု တစ္ေယာက္တည္းလား
" ဟုတ္တယ္လုိ႔ ရုိက္လုိက္..."
တိတ္က ေျပာသည္။
အန္နီ း ဟုတ္တယ္
အကုိ အခု ဘယ္မွာလဲ
ခ်ာလီထံမွ စာျပန္တက္မလာ။
" တီ..တီ..တီ"
ေဘးတြင္ ခ်ထားေသာ အန္နီ႔ဖုန္းမွ ျမည္လာျခင္းျဖစ္သည္။
" အန္နီ ေျပာရမွာလား..."
" ဖရန္႔ေရ.. ဘယ္လုိလဲေဟ႔..."
တိတ္က ေနာက္ေအးဂ်င္႔တစ္ေယာက္အား ဖုန္းကုိ ေျခရာခံႏုိင္ရန္ အဆင္သင္႔ျဖစ္မျဖစ္ လွမ္းေမးလုိက္သည္။
" ရတယ္... ဆက္လုပ္..."
" အန္နီ... ဦးကုိႀကည္႔.. သူနဲ႔ စကားေျပာရုံပါပဲ... ဟုတ္ျပီေနာ္... ဘာမွ စိတ္မလႈပ္ရွားနဲ႔... "
" ဟုတ္..."
အန္နီ ဖုန္းကုိ ကုိင္လုိက္သည္။
" ဟယ္လုိ..."
" အန္နီလား..."
" ဟုတ္..."
" ေတာ္ေတာ္ေတာင္ မုိးခ်ဳပ္ေနျပီေနာ္... အန္နီ႔မိဘေတြေရာ..."
အန္နီ တစ္ခ်က္ေတြေ၀သြားသည္။
" ဟုိ... သူတုိ႔ ေကတီ႔ကုိ ရုပ္ရွင္လုိက္ျပေနႀကတယ္..."
ခ်ာလီ႔ဘက္မွ ျငိမ္က်သြားသည္။
" အကုိ..."
အန္နီေခၚေသာ္လည္း စကားျပန္မလာေတာ႔...။
" ကလင္..ကလင္..ကလင္.."
ထုိစဥ္ ဖုန္းတစ္လုံးထံမွ အသံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
အားလုံး အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားႀကသည္။
လင္း၏ အိတ္ထဲမွ ဖုန္းထံမွ ျဖစ္သည္။
" ဒုကၡပါပဲ..."
လင္းက သူမအိတ္ထဲမွ ဖုန္းကုိ အလ်င္စလုိရွာျပီး အျမန္ပိတ္လုိက္သည္။
သုိ႔ေသာ္ မမီေတာ႔ပါ...။
" မရွက္တတ္ဘူးလား အန္နီရယ္..."
" မဟုတ္ဘူး... အကုိ... အကုိ..."
မမီေတာ႔ပါ... ခ်ာလီ ဖုန္းခ်သြားျပီ။
ထုိ႔ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ အေကာင္႔လည္း ပိတ္သြားေလသည္။
" သြားျပီကြာ... ဖရန္႔... ရလုိက္လားေဟ႔..."
တိတ္က မခ်ိတင္ကဲ ေရရြတ္ရင္း ေအးဂ်င္႔ဖရန္႔ကုိ လွမ္းေမးလုိက္သည္။
" အခ်ိန္မမီလုိက္ဘူး သူငယ္ခ်င္း..."
" သြားျပီကြာ... သူ လစ္သြားျပီ..."
အန္နီက ဖုန္းကုိ စားပြဲေပၚ ပစ္ခ်လုိက္သည္။
" ဘာလုိ႔ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႀကတာလဲ..."
အန္နီက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထုိင္ေနရာမွ ၀ုန္းကနဲပ သူမအခန္းဆီ ထေျပးသြားေလသည္။
အန္နီ႔စိတ္ထဲ၌ ခ်ာလီ သူမကို အထင္ေသးသြားျပီဟု ယူဆလုိက္ေလသည္။
" သမီး... ေနဦး သမီး..."
လင္းက လွမ္းေအာ္ကာ တားေသာ္လည္း မမီေတာ႔ေပ။
" သူက ခင္ဗ်ားရဲ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ ခင္ဗ်ားရဲ႔ အလုပ္၀က္ဘ္ဆုိက္ကေန အေစာႀကီးကတည္းက ယူထားတာျဖစ္မယ္..."
၀ီလ္ေရာ လင္းပါ ဘာေျပာ၍ ဘာလုပ္ရမည္မွန္း မသိေတာ႔ေပ။
" ကဲ... ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မုိတယ္သြားရဦးမယ္... ခြင္႔ျပဳပါဦး..."
တိတ္က ႏႈတ္ဆက္ကာ မုိတယ္သုိ႔ သြားႀကရန္ အေဖာ္ေအးဂ်င္႔မ်ားကုိ ေျပာလုိက္သည္။
သူတုိ႔ ပစၥည္းေတြ သိမ္းျပီး အိမ္ျပင္ထြက္ေတာ႔ ၀ီလ္က လုိက္ပုိ႔သည္။
" ကြ်န္ေတာ္ မုိတယ္ကေန ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ခင္ဗ်ားကုိ ဖုန္းဆက္လုိက္ပါ႔မယ္ ၀ီလ္..."
အိမ္ျပင္ေရာက္ေတာ႔ တိတ္က ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
" ေနဦး... ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ တစ္ခုေျပာျပဗ်ာ... ကြ်န္ေတာ္႔သမီးက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေအာ္ဟစ္ျပီး အကူအညီ မေတာင္းခဲ႔ဘူးလား... ကြ်န္ေတာ္ဆုိလုိတာ... သူမေအာ္ဘူးလားဗ်ာ... ဟုိေကာင္႔ကုိ အဲဒီလုိ မလုပ္ဖုိ႔ မတားဘူးလားဗ်ာ... "
" ခင္ဗ်ားသမီးက ေအာ္ဟစ္ အကူအညီမေတာင္းတဲ႔အတြက္ ဒါဟာ မုဒိမ္းမႈ မေျမာက္ဘူးလုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး ၀ီလ္..."
တိတ္က ၀ီလ္ စိတ္သက္သာရာရေစရန္ ရွင္းျပသည္။
" ႀကည္႔ဗ်ာ... ဒီလူက ခင္ဗ်ားသမီးထက္ အသက္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးတယ္.. သူက ခင္ဗ်ားသမီးကုိ မုိတယ္အခန္းထဲ ေရာက္လာေအာင္ ရက္သတၱပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ သိမ္းသြင္းစည္းရုံးလာခဲ႔တာေလ... ခင္ဗ်ား သေဘာေပါက္တယ္မဟုတ္လား.. ခင္ဗ်ားသမီးအရြယ္ဆုိတာ....."
" က်ဳပ္ အဲဒီေကာင္ကုိ သတ္မယ္ဗ်ာ..."
" မရဘူး.. ခင္ဗ်ား အဲဒီလုိ မလုပ္ပါနဲ႔... အဲဒီလုိ ျဖစ္လာမွာစုိးလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဒီကုိ ေရာက္လာတာပါ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဘာသာ လုပ္ပါ႔မယ္..."
" ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေပးႏုိင္တာ ဘာရွိလဲ..."
" ဒီအခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ား လုပ္သင္႔တာက အိမ္ထဲ ျပန္၀င္ပါ၊ ခင္ဗ်ားသမီးကုိ အားေပးႏွစ္သိမ္႔ပါ၊ ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အလုပ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကုိပဲ ေပးလုပ္ပါ..."
" ဘယ္လုိ... ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူေလး ငါးေယာက္နဲ႔ ဟုိသူေတာင္းစားကုိ တစ္ႏုိင္ငံလုံး ျဖန္႔ရွာႏုိင္မွာလား... ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေပးႏုိင္တာ ရွိဦးမွာပါ... ကြ်န္ေတာ္က ဒီမွာ မတ္တပ္ရပ္ျပီး အဲဒီေကာင္ကုိ ေစာင္႔ေနရမွာလား..."
" ၀ီလ္... ကြ်န္ေတာ္ ဂတိေပးပါတယ္ဗ်ာ... ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ရွိသမွ် ပုံေအာျပီး လုပ္သြားမွာပါ... ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ အဲဒီအခြင္႔အေရးေလးပဲ ေပးပါဗ်ာ..."
၀ီလ္က သက္ျပင္းခ်လုိက္သည္။
" ေရာ႔... ဒီကဒ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္႔ ဖုန္းနံပါတ္ပါတယ္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုိအပ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္႔ဆီ ဖုန္းဆက္လုိက္ပါ... နက္ျဖန္ ကြ်န္ေတာ္သိရသမွ် အကုန္လုံး ခင္ဗ်ားကုိ ျပန္ခ်ျပပါ႔မယ္..."
တိတ္သည္ သူ၏ကားရွိရာသုိ႔ ထြက္သြားျပီး ကားထဲ၀င္ကာ မုိတယ္ရွိရာသုိ႔ ေမာင္းထြက္သြားေလသည္။
၀ီလ္ အိမ္ထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ႔ ဧည္႔ခန္းထဲမွာ ငူငူႀကီးထုိင္ေနေသာ လင္းကို ေတြ႔လုိက္သည္။
" သမီးေလး အိပ္သြားျပီလား လင္း..."
" အင္း... ေစာင္႔အိပ္ေပးဖုိ႔ လုိေသးလားဆုိေတာ႔ မလုိဘူးတဲ႔..."
လင္း၏ အသံမ်ားမွာ ကြဲအက္ေနျပီး ေႀကကြဲ၀မ္းနည္းမႈတုိ႔ ႀကီးစုိးေနေႀကာင္းသိသာသည္။
၀ီလ္သည္ လင္း၏ေဘး၌ ထုိင္ခ်လုိက္ရင္း လင္းကုိ ေပြ႔ဖက္ထားလုိက္ေလသည္။
(ဆက္ရန္)
ေရွ႔မွ အပုိ္င္းမ်ားကုိ ျပန္ဖတ္ရန္
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၁)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၂)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၃)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၄)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၅)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၆)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၇)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၈)
No comments:
Post a Comment