နက္ျဖန္ဆုိ အန္နီ႔အစ္ကုိႀကီး ပီတာ ေကာလိပ္သြားေတာ႔မည္ျဖစ္သည္။
အန္နီ႔ေဖေဖ ၀ီလ္ႏွင္႔ ပီတာတုိ႔ ေကာလိပ္အတြက္ လုိအပ္မည္႔ပစၥည္းမ်ားကုိ ထုတ္ပုိးျပင္ဆင္ေနႀကသည္။
အန္နီ႔ေမေမ လင္း က ညီမေလးေကတီ႔ကုိ ပုံျပင္ေျပာျပေခ်ာ႔သိပ္ေနသည္။
အန္နီကေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္း ခ်ာလီႏွင္႔ chatting တက္ေနပါသည္။
အန္နီက ခ်ာလီ႔ကုိ သူတုိ႔shopping ထြက္သည္႔အေႀကာင္း ေျပာျပသည္။
ခ်ာလီက ဘာေတြ၀ယ္ခဲ႔လဲ၊အမ်ိဳးအစား၊အေသြးအေရာင္ကအစ စုံေနေအာင္ေမးသည္။
ခ်ာလီက အန္နီ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ဂရုစုိက္သည္ဟု အန္နီထင္သည္။
ေမေမက ငယ္ေသးေႀကာင္း၊ မလုိအပ္ေသးေႀကာင္းေျပာေသာ္လည္း ခ်ာလီက လုိအပ္ျပီျဖစ္ေႀကာင္း၊ အရြယ္ေရာက္ျပီျဖစ္ေႀကာင္းေျပာသည္။
ေမေမ႔စကားထက္ ခ်ာလီ႔စကားကုိ ပုိႏွစ္ျခိဳက္မိသည္။
ခ်ာလီ း ဒါနဲ႔ ကုိယ္မင္းကုိ ေျပာစရာရွိေသးတယ္
အန္နီ း အင္း ဘာမ်ားလဲ
စကၠန္႔အေတာ္ႀကာျပီးမွ ခ်ာလီဆီမွ စာတက္လာသည္။
ခ်ာလီ း တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္က တကၠသိုလ္တက္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး
ဘြဲ႔ရျပီးပါျပီ
အန္နီ ဆြ႔ံအရျပန္ျပီ။
အန္နီ း ဘာ
ဒါျဖင္႔ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ
ခ်ာလီ း ၂၅ႏွစ္ပါအန္နီ
အန္နီ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ႔။
သူ ... သူ ခုထိ လိမ္ေနတာပဲ။
အန္နီ ေဒါသထြက္လာသည္။
အန္နီ း ရွင္ဘာလုိ႔ ခုထိ ဆက္လိမ္ေနရတာလဲ
အန္နီ ေပါက္ကြဲစြာျဖင္႔ ေမးလုိက္သည္။
ခ်ာလီဆီက စာတက္မလာ။
" တီ...တီ...တီ..."
အန္နီ႔ဖုန္းက ထျမည္လာသည္။ ခ်ာလီထံမွ ျဖစ္သည္။
" ဘာလဲ"
အန္နီက အသံျပတ္ျဖင္႔ စကားစလုိက္သည္။
" ရွင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဆက္လိမ္ေနရတာလဲ.."
အန္နီက စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္စြာ ေမးလုိက္သည္။
ခ်ာလီက ရွင္းျပသည္။
စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာျပီး ရွင္းျပသည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ခ်ာလီ၏ ဟိမ၀ႏၱာရွင္းျပခန္းမ်ား၏ ေအာက္တြင္ အန္နီ႔ေဒါသတုိ႔သာ အရည္ေပ်ာ္က်သြားခဲ႔ရေလသည္။
အန္နီဖုန္းေနစဥ္ ၀ီလ္က အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေကတီ႔ကုိ ခီ်လ်က္သား အျပင္ထြက္လာသည္။
" သမီး...အိမ္ထဲ၀င္ေတာ႔...အျပင္မွာေအးေနျပီ.."
" ခဏကုိင္ထားဦးေနာ္.."
အန္နီက ခ်ာလီ႔ကုိ ေျပာလုိက္သည္။
" ဟုိ..သမီး ဘရစ္တနီနဲ႔ စကားေျပာေနလုိ႔ပါေဖေဖ.."
" အျပင္မွာ ေနာက္ထပ္ႏွစ္မိနစ္ပဲ ရမယ္ေနာ္သမီး.."
" ဟုတ္ကဲ႔ပါ..ခုေတာ႔ ထြက္သြားေပးပါေနာ္ေဖေဖ.."
ေဖေဖက ေကတီ႔ကုိခ်ီျပီး အိမ္ထဲ ျပန္၀င္သြားသည္။
အန္နီသည္ ေဖေဖ႔ကုိ ကာယကံေျမာက္အားျဖင္႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္လိမ္မိျပီျဖစ္ေႀကာင္း ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ သတိမထားမိလုိက္ပါ။
" တကယ္ပါ...ကုိယ္ မင္းကုိ ညာေနမိတာ မင္းဓာတ္ပုံေလးျမင္ကတည္းက ကုိယ္မင္းကုိ ခ်စ္မိသြားလုိ႔ပါကြာ.."
" ဘယ္လုိ ယုံေပးရမွာလဲ.."
" ကုိယ္ မင္းအတြက္ဆုိ အခ်ိန္တုိင္း ရွိေနေပးခဲ႔တာပဲေလ..ဒါယုံႀကည္စရာပဲေပါ႔..မဟုတ္ဘူးလား..."
" ဟုတ္ပါျပီ...အစ္ကုိက အိမ္ေထာင္ေတာ႔ မရွိေသးဘူးဟုတ္.."
" အိမ္ေထာင္မေျပာနဲ႔ လက္ရွိ ရည္းစားေတာင္ မရွိပါဘူး.."
အန္နီက ေျပာေနရင္း လက္ပ္ေတာ႔ကုိ ပိတ္ရန္ျပင္လုိက္သည္။
မပိတ္ခင္ ခ်ာလီ၏ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ ႀကည္႔ေနမိသည္။
ယေန႔ ခ်ာလီ႔ဓာတ္ပုံတစ္ပုံ ထပ္တုိးလာသည္။
ခန္႔ခန္႔ညားညား ပါးခ်ိဳင္႔ေပၚေအာင္ ရယ္ေနေသာ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ လူရြယ္တစ္ဦး၏ ဓာတ္ပုံျဖစ္ပါသည္။
အန္နီက လက္ပ္ေတာ႔ကုိ ပိတ္ျပီး အိမ္ထဲသုိ႔သယ္လာရင္း ဖုန္းဆက္ေျပာေနသည္။
" အင္း...ဟုတ္ပါျပီ...အိမ္ထဲ၀င္ေတာ႔မယ္...ဆက္ေျပာမယ္ေနာ္..."
အန္နီအိပ္ယာထဲ ေရာက္သည္အထိ ဖုန္းေျပာလုိ႔ မျပီးေသး။
" ေဖေဖနဲ႔ေမေမေရာ..."
" အိပ္ကုန္ျပီေလ...တစ္အိမ္လုံးအိပ္ေနျပီ.."
" အင္း...ဘာ၀တ္ထားလဲ..."
" ခုလား...အင္း...မွန္းႀကည္႔ေလ..."
" ထားပါေတာ႔...မီးဖြင္႔ထားလား..."
" အင္း...ဖြင္႔ထားတယ္.."
" ဒါျဖင္႔ မီးပိတ္လုိက္ကြာ..မီးပိတ္ျပီး ေျပာရတာ ပုိေကာင္းတယ္.."
" အင္း..."
အန္နီက ဖြင္႔ထားေသာ စားပြဲတင္မီးေလးကုိ လွမ္းပိတ္လုိက္သည္။
" ခု ေမွာင္သြားျပီ.."
" ဟုတ္လား..."
" အင္း...ျပီးေတာ႔ေရာ ဘာလုပ္ရဦးမွာလဲ..."
" အင္း...၊........................"
အန္နီ႔ အသံတုိ႔ တုိးညင္းညင္သာသြားသည္။
"............................"
"............................"
ထုိေန႔ညကလည္း အန္နီ ေတာ္ေတာ္ႀကီးညဥ္႔နက္သည္ထိ ဖုန္းေျပာေနခဲ႔မိပါသည္။
မနက္ေရာက္ေတာ႔လည္း ပီတာ႔ကုိ ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ အိမ္ေရွ႔ထြက္သည္အထိ ဖုန္းထဲမွ အင္တာနက္မွတစ္ဆင္႔ ခ်ာလီႏွင္႔ ဆက္သြယ္လုိ႔ မျပီးေသး။
ခ်ာလီ း မနက္အေစာႀကီးပါလား
အန္နီ း အင္း...ဒီေန႔ ကုိႀကီး ေကာလိပ္သြားေတာ႔မွာေလ
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ ျမိဳ႔ေပၚကုိ လုိက္ပုိ႔ႀကမွာ
ခ်ာလီ း ဟုတ္လား
ဒါျဖင္႔ အန္နီနဲ႔ ေကတီကုိ ဘယ္သူႀကည္႔မွာလဲ
အန္နီ း အန္တီနီကုိး လာေနမွာေလ
သူနဲ႔ အဆင္ေျပပါတယ္
ခ်ာလီ း အင္း အခ်ိန္ေကာင္းပဲေနာ္
ကုိယ္တို႔ ေတြ႔သင္႔တဲ႔အခ်ိန္လုိ႔ မထင္ဘူးလား
အန္နီ း ဘယ္လုိ...
" အဟမ္း..အဟမ္း.."
ပီတာက သူ႔ညီမကုိ ႀကည္႔ရင္း ေခါင္းဟန္႔သံေပးလုိက္သည္။
သူကေတာ႔ ပစၥည္းအားလုံး ကားေပၚတင္ျပီးေနျပီ၊ အန္နီက ဖုန္းတစ္လုံးႏွင္႔ ရႈပ္ေနတုန္း..။
" အန္နီ..ကုိႀကီးက ေကာလိပ္တက္ဖုိ႔ သြားမွာေနာ္...တစ္ညအိပ္၊ႏွစ္ညအိပ္ ခရီးသြားတာမဟုတ္ဘူး..."
" ဟီး...."
ပီတာေျပာေတာ႔မွ အန္နီက ပီတာ႔နားေရာက္လာသည္။
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္လုိက္ႀကသည္။
" ကုိႀကီးကုိ ခ်စ္တယ္ေနာ္...ညီမေလးဆီကုိ အီးေမးလ္ပုိ႔ေနာ္..."
" အင္း...တြစ္တာကုိ ေန႔တုိင္းစစ္ႀကည္႔...ကုိႀကီးက တြစ္တာပဲ သုံးမွာ.."
" ဟုတ္..."
" ညီမေလးေကတီ...ကုိႀကီးကုိ အနမ္းေလးေပးပါဦး..."
ပီတာက အန္တီနီကုိးနား ကပ္ေနေသာ ေကတီေလးကုိ လွမ္းေခၚသည္။
" ေပးဘူး...ကုိႀကီးမသြားရဘူးကြာ..."
" မသြားလုိ႔ မရဘူးေလကြာ..လာ..ကုိႀကီးဆီ..."
ပီတာက ေကတီ႔ကုိ ေပြ႔ခ်ီမယူလုိက္ျပီး ပါးျပင္ကုိ ဖြဖြေလးနမ္းလုိက္သည္။
ျပီးေတာ႔မွ အန္တီနီကုိးလက္ထဲ ျပန္ထည္႔ေပးလုိက္သည္။
" အန္တီနီကုိး...သား သြားေတာ႔မယ္.."
" ေအး..ေအး..ႀကိဳးစားခဲ႔ေနာ္..."
" ဟုတ္..."
" သြားႀကမယ္ေဟ႔..."
အန္နီ႔ေဖေဖ ၀ီလ္က သတိေပးလုိက္သည္။
ထုိ႔ေနာက္ ၀ီလ္၊ လင္း ႏွင္႔ ပီတာတုိ႔ သုံးေယာက္ ကားေပၚတက္ျပီး ေမာင္းထြက္သြားႀကေလသည္။
အန္နီ၊ ေကတီႏွင္႔ အန္တီနီကုိးတုိ႔သာ လက္ျပရင္း က်န္ရစ္ခဲ႔ႀကသည္။
ပီတာထြက္သြားေတာ႔လဲ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးပါလား..။
စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုလုိအပ္ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားလုိက္ရသည္...။
" တီ..."
အန္နီ႔လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ ဖုန္းမွ အသံ။
ခ်ာလီထံမွ မက္ေဆ႔ခ်္တစ္ေစာင္ျဖစ္ပါသည္။
" အန္နီ႔ဆီက အင္း ဆုိတဲ႔ စကားေလးတစ္လုံးပဲ ကုိယ္လုိအပ္တာပါအန္နီ။ ကုိယ္ ခ်က္ခ်င္း အန္နီ႔ဆီကုိ ေျပးလာခဲ႔မွာပါ..."
ေရွ႔မွ အပုိ္င္းမ်ားကုိ ျပန္ဖတ္ရန္
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၁)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၂)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၃)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၄)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၅)
post title ျမင္ကတည္းက ၀တၳဳေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္မွာပဲလို႔ေတြးမိျပီး လာဖတ္ခ်င္ခဲ့တာ. မအားတာနဲ႔ မေရာက္ျဖစ္ဘူး. အားလံုးျပီးသြားမွ ေအးေအးေဆးေဆးလာဖတ္ဦးမယ္ ..အားေပးေနပါတယ္.။
ReplyDelete