ယေန႔ဆုိ သုံးရက္ ျပည္႔ခဲ႔ျပီ။
ခ်စ္ျခင္း၏ အဆုံးစြန္ေသာ အမုိက္ေမွာင္ထဲသုိ႔ အန္နီေရာက္ရွိခဲ႔ေသာေန႔မွစ၍ သုံးရက္ေျမာက္ခဲ႔ျပီ ျဖစ္သည္။
အန္နီ႔ဆႏၵေႀကာင္႔ မဟုတ္ခဲ႔ေသာ္လည္း၊ အန္နီ အနည္းငယ္မွ် ႏႈတ္ျဖင္႔ ထုိကဲ႔သုိ႔ မျပဳမူႀကရန္ တားျမစ္ခဲ႔သည္ မွန္ေသာ္လည္း အန္နီသည္ ထုိကိစၥကုိ မျဖစ္ပြားေစရန္ မျငင္းပယ္ႏုိင္ခဲ႔ေပ။
ထုိသုိ႔ ျပဳလုပ္မိခဲ႔ျခင္း (သုိ႔မဟုတ္) သမီးရည္းစားတုိ႔၏ စည္းကုိ ေက်ာ္လြန္မိခဲ႔ျခင္းသည္ မွန္သလား၊ မွားသလား အန္နီ ယခုတုိင္ မေ၀ခြဲႏုိင္ေသး။
ဒုစရုိက္မႈတစ္ခုကုိ က်ဴးလြန္ခဲ႔မိသလုိ ရွိေသာ္လည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အခ်စ္အတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းတြင္ အမွားမရွိႏုိင္ပါဟူ၍သာ အန္နီ ေျဖေတြးေတြးပါသည္။
အန္နီ႔စိတ္ထဲတြင္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ အရိပ္တစ္ခု၏ ႀကီးစုိးေျခာက္လွန္႔မႈကုိ ခံေနရသည္။
ခ်ာလီေရာ မည္သုိ႔ေနမည္လဲ။
အန္နီ မသိ။
သုံးရက္လုံးလုံး အန္နီ႔အေနျဖင္႔ ခ်ာလီ႔ထံ နည္းမ်ိဳးစုံသုံး၍ ဆက္သြယ္သည္။
ခ်ာလီကေတာ႔ အြန္လုိင္းေပၚလည္း တက္မလာ။
ဖုန္းဆက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ဖုန္းပိတ္ထားျပန္သည္။
ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ။
အန္နီသည္ မိမိကုိယ္ကုိ လုံျခဳံမႈမရွိသလုိ ခံစားေနရသည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ အန္နီ႔အတြက္ လုိအပ္ေနသည္မွာ သူမကုိ လုံျခံဳမႈေပးႏုိင္မည္ထင္သည္႔ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။
ခ်ာလီ၏ အားေပးစကားတစ္ခြန္းခြန္းသည္ပင္လွ်င္ သူမအတြက္ လုံျခဳံမႈေပးႏုိင္မည္ထင္သည္။
အြန္လို္င္းေပၚ တက္လာပါေတာ႔ အကိုရယ္...။
ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာ႔ ကုိင္ပါ အကုိရယ္...။
အန္နီ ဘယ္လုိပင္ ဆုေတာင္းခဲ႔ေသာ္လည္း ခ်ာလီ႔ဘက္ကေတာ႔ တုတ္တုတ္မွ်ပင္ လႈပ္မလာပါ။
ခ်ာလီ႔အေကာင္႔က မီးစိမ္းေလးလည္း လင္းမလာသလုိ ခ်ာလီ႔ဖုန္းကလည္း ၂၄နာရီ ပိတ္ထားသလားမသိ။
သည္ရက္ပုိင္းေတြမွာ အန္နီဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပျဖစ္ေနသည္။
ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားမွာေရာ၊ ေဘာလီေဘာေလ႔က်င္႔ခ်ိန္မ်ားမွာပါ ဘာကုိမွ စိတ္မ၀င္စား။
အေပါင္းအသင္းမ်ားကုိလည္း ေရွာင္ေနမိသည္။
ယုတ္စြအဆုံး မိသားစုထမင္း၀ုိင္းမွာပင္ စကားမေျပာျဖစ္ေတာ႔။
ခါတုိင္းဆို ေက်ာင္းမွာ ဘယ္လုိဘယ္ပုံ ႀကဳံခဲ႔ရသည္ စသျဖင္႔ မိသားစုကုိ ေျပာျပေနတတ္ေသာ အန္နီသည္ ယခုေတာ႔ ႏႈတ္ဆိတ္ေနေလျပီ။
၀ီလ္ႏွင္႔ လင္းတုိ႔ကေတာ႔ အနည္းငယ္ထူးျခားေနသည္ဟု ထင္ေသာ္လည္း ေစ႔ေစ႔စပ္စပ္ မေမးမိႀကေပ။
သည္အရြယ္ဆုိသည္ကလည္း အပ်ိဳေဖာ္၀င္စမုိ႔ တစ္ခါတစ္ရံ ထူးထူးျခားျခားျဖစ္ေနတတ္သည္႔အရြယ္ပင္ မဟုတ္လား။
အန္နီကေတာ႔ သူမ၏မိဘမ်ား မရိပ္မိသည္ကုိပင္ ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။
ယခုလည္း အန္နီသည္ ေန႔လယ္ခင္း ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္ ခ်ာလီ႔ထံ ဆက္သြယ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနမိသည္။
ထမင္းပန္းကန္ကုိ ေရွ႔တြင္ခ်ကာ ဖုန္းမွ တဆင္႔ ႀကိဳးစားမိေသာ္လည္း မည္သုိ႔မွ် အေႀကာင္းထူးမလာပါ။
အန္နီ ဘာမွ မစားဘဲ ငူငူႀကီးသာ ထုိင္ေနမိသည္။
ထုိစဥ္ စကားသံမ်ား ႀကြက္စီညံေနေသာ မိန္းကေလးအုပ္စုတစ္စု အန္နီထုိင္ေနေသာ ၀ုိင္းသုိ႔ ထမင္းပန္းကန္ ကုိယ္စီကုိင္ကာ ေရာက္လာႀကသည္။
ဆီရီနာတုိ႔ အုပ္စုျဖစ္သည္။
ဆီရီနာ၊ တန္ညာ၊ အဲလက္ဆာတုိ႔ျဖစ္သည္။
ဘရစ္တနီလည္း ပါလာသည္။
ထုိမိန္းကေလးအုပ္စုသည္ အန္နီထုိင္ေနေသာ စားပြဲ၀ုိင္းတြင္ ၀င္ထုိင္ႀကသည္။
ခါတုိင္းလည္း တူတူထုိင္ေနက်ျဖစ္ေသာ္လည္း ယေန႔ေတာ႔ အန္နီ သူတုိ႔ႏွင္႔ မထုိင္ခ်င္ပါ။
ဘရစ္တနီက အန္နီ႔ေဘးတြင္ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။
" အန္နီ... ဟုိေန႔က ငါပုိ႔လုိက္တဲ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ ရလား..."
ဘရစ္တနီက ခပ္တုိးတုိး ေမးသည္။ သူမအသံတြင္ ပူပင္မႈႏွင္႔ စိတ္တုိင္းမက်မႈတုိ႔လည္း အတုိင္းသား ပါေနသည္။
" အင္း..."
အန္နီက စိတ္မပါစြာႏွင္႔ ေျဖသည္။
" ငါ႔ကုိ ျပန္ေခၚပါဆုိ နင္ဘာလုိ႔ ျပန္မေခၚတာလဲ အန္နီ..."
ဘရစ္တနီ႔အသံတြင္ အနည္းငယ္ေသာ ေဒါသတုိ႔လည္း စြက္ထားသေယာင္ရွိသည္။
အန္နီက ပခုံးပဲ တြန္႔ျပလုိက္သည္။
ထုိေန႔က ခ်ာလီႏွင္႔ အန္နီ shopping mall တြင္ ရွိေနေသာ အခ်ိန္မုိ႔ ဘရစ္တနီ႔ဖုန္းကုိ ျပန္ေခၚဖုိ႔ အန္နီစိတ္မ၀င္စားခဲ႔ပါ။
" ေဟ႔... အန္နီ... ႀကည္႔လုိက္ပါဦး... ဟုိမွာ နင္႔ဘဲ ထုိင္ေနတယ္..."
အဲလက္ဆာက အန္နီ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တြင္ ထုိင္ရင္း အန္နီ႔ကုိ ေျပာလုိက္သည္။
အန္နီ႔ရင္ထဲ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားျပီး ေနာက္ကုိ ဆတ္ခနဲႀကည္႔လုိက္သည္။
သူမတုိ႔ အေနာက္၀ုိင္းတြင္ ထုိင္ေနေသာ ခပ္ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ လူမည္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။
" နင္႔ကုိ ငါေျပာျပီးျပီ... သူနဲ႔ငါ ဘာမွ မဆုိင္ဘူး..."
အန္နီက အဲလက္ဆာကို ေျပာသည္။ အန္နီ႔ေလသံတုိ႔က အနည္းငယ္ မာဆတ္ေနသည္။
" ဟိဟိ... နင္႔ေလသံ နားေထာင္ရတာ နင္သူ႔ကုိ စိတ္၀င္စားေနပါတယ္... ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား..."
အဲလက္ဆာကလည္း အေလွ်ာ႔မေပး။
" အဲ႔ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနလည္း နင္ယူလုိက္ပါလား ေကာင္မရဲ႔..."
ဘရစ္တနီ ဆတ္ခနဲ႔ အန္နီ႔ကုိ ႀကည္႔မိသည္။
အန္နီ ယခင္ကဤသုိ႔ မဟုတ္ပါ။
" ဘာျဖစ္တာလဲဟာ... နင္ကလဲ..."
" ေအးေလ..."
" ေအးေလ... သူက ခ်စ္စရာေလးပါဟ..."
ဆီရီနာတုိ႔ တစ္အုပ္စုလုံး အန္နီ႔ကုိ ၀ုိင္းေျပာႀကသည္။
အန္နီထုိင္ေနရာမွ ၀ုန္းကနဲ႔ ထထြက္သြားသည္။
သူမ ဆက္ထုိင္ေန၍ မျဖစ္ေတာ႔၊ ျပႆနာတစ္ခုခု ျဖစ္လာေတာ႔မည္။
" အန္နီ... ေနဦး..."
ဆီရီနာတုိ႔အုပ္စု ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင္႔ က်န္ခဲ႔စဥ္ ဘရစ္တနီက အန္နီ႔ကုိ ေအာ္ေခၚရင္း ေျပးလုိက္သြားသည္။
အန္နီ ေနာက္လွည္႔မႀကည္႔။
ထမင္းစားခန္းထဲမွ ထြက္ကာ အားကစားရုံသုိ႔ ဦးတည္လုိက္သည္။
အ၀တ္အစားလဲခန္းထဲ ေရာက္ေတာ႔ သူမကုိ ဘရစ္တနီက မီလာသည္။
ဘရစ္တနီက အန္နီ႔ပခုံးကုိ ဆြဲထားရင္း အန္နီ႔ကုိ ရပ္တန္႔ေစလုိ္က္သည္။
" အန္နီ... ေနဦး... ငါေမးတာေျဖ... နင္ ဒီလုိျဖစ္ေနတာ ခ်ာလီေႀကာင္႔ မဟုတ္လား..."
ဘရစ္တနီက ေမးသည္။
" ဟာ... မဟုတ္ဘူး..."
အန္နီ ထြက္သြားရန္ ျပင္သည္။ ဘရစ္တနီက လက္ကုိ ဆြဲထားသည္။
" အန္နီ... နင္တုိ႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ႔တာလဲ... mall ထဲမွာ ငါေတြ႔လုိက္တယ္... အဲဒါ ခ်ာလီ မဟုတ္လား..."
အန္နီက ျပန္မေျဖ။
ထုိေန႔က ေက်ာင္းပိတ္ရက္မုိ႔ ဘရစ္တနီက shopping mallထဲမွ အလွျပင္ဆုိင္တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ပုိ္င္း အလုပ္ဆင္းေနရင္း ေတြ႔လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း လုပ္လက္စအလုပ္မ်ားကုိ ပစ္ခ်ကာ အန္နီ႔ထံ ဖုန္းျပန္ဆက္ဖုိ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ပို႔သည္။
အန္နီက လုံး၀ ျပန္မေျဖ၊ ျပန္မကုိင္ခဲ႔ပါ...။
ဖုန္းေတာင္ ပိတ္ထားလုိက္ေသးသည္။
" သူ႔အသက္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေနျပီလဲ အန္နီ..."
" အဲဒါ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး..."
အန္နီက လက္ကုိရုန္းကာ ထြက္သြားရန္ ျပင္သည္။
" အန္နီ... ေနဦး..."
ဘရစ္တနီက လက္ကုိ ျပန္ဆြဲထားသည္။
ဘရစ္တီက အန္နီ႔ကုိ တုန္လႈပ္စြာျဖင္႔ ေစ႔ေစ႔ႀကည္႔သည္။
အန္နီ ျပန္မႀကည္႔ရဲ...၊ အႀကည္႔လႊဲထားသည္။
" နင္... နင္တုိ႔..."
" အဲဒါ ျပႆနာမဟုတ္ဘူး ဘရစ္တနီ... ငါတုိ႔ စေနေန႔က ေတြ႔ခဲ႔ႀကတယ္... တည္းခုိခန္းမွာ ငါတုိ႔ အတူေနခဲ႔ႀကျပီးျပီ... ခ်စ္ခဲ႔ႀကျပီးျပီ..."
" ဘာ... ဘာျဖစ္တယ္..."
ဘရစ္တနီက ဆြဲထားေသာ အန္နီ႔လက္ကုိပင္ တုန္လႈပ္စြာျဖင္႔ လႊတ္ခ်လုိက္မိသည္။
" ထားလုိက္ေတာ႔ အန္နီ...ဘာမွ ဆက္ေျပာမေနနဲ႔ေတာ႔... ငါဆႏၵပါလုိ႔ ငါလုပ္ခဲ႔တာေတြပဲ..."
အန္နီသည္ ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင္႔ ဘရစ္တနီနားမွ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္ခြာသြားသည္။
ဘရစ္တနီတစ္ေယာက္တည္းသာ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမိေသာ စိတ္အစဥ္ျဖင္႔ က်န္ခဲ႔ေလသည္။
ေန႔လယ္ခင္း ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ႔ ဘာသာေဗဒအခ်ိန္ျဖစ္သည္။
အန္နီ စိတ္မပါေသာ္လည္း လုိက္ေရးေနရသည္။
ထုိစဥ္ စာသင္ခန္းထဲသုိ႔ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး မစ္(စ)၀ုိလီ ေရာက္လာျပီး ဆရာ႔ထံမွခြင္႔ေတာင္းကာ အန္နီ႔ကုိ ေခၚထုတ္သည္။
" ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ မစ္(စ္)၀ုိလီ... "
" ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးအန္နီ... လာပါ... လုိက္သာလုိက္ခဲ႔ပါ... "
အန္နီ ဘုမသိဘမသိ လုိက္ခဲ႔ရသည္၊ သူမ မည္သည္႔အျပစ္မွ မက်ဴးလြန္ထားမိပါ။
အန္နီသည္ မစ္(စ)၀ုိလီ၏ ရုံးခန္းထဲသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အတြင္းခန္းထဲ၌ ထုိင္ေနေသာ ဘရစ္တနီ႔ကုိ ေတြ႔လုိက္ရေလသည္။
ဘုရား.. ဘုရား.. ဘရစ္တနီ ဘာေတြ ေျပာလုိက္ျပီလဲ.......။
(ဆက္ရန္)
ေရွ႔မွ အပုိ္င္းမ်ားကုိ ျပန္ဖတ္ရန္
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၁)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၂)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၃)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၄)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၅)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၆)
TRUST (သုိ႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၇)
No comments:
Post a Comment