၀ီလ္ ယေန႔ အလုပ္လုပ္ရသည္မွာ လုံး၀ စိတ္မေရာက္ ျဖစ္ေနသည္။
တစ္ခ်ိန္လုံး သမီးေလးအန္နီ႔ကိစၥကသာ ေခါင္းထဲ ေရာက္ေနသည္။
သမီးေလး စေနေန႔ကုိ ဘယ္လုိ ျဖတ္သန္းခဲ႔သလဲ။
ဟုိ လူစိတ္မရွိတဲ႔ေကာင္နဲ႔ ဘယ္ကံႀကမၼာအညိႈးမ်ားေႀကာင္႔မ်ား ေတြ႔ဆုံျဖစ္ခဲ႔ပါလိမ္႔....။
ယေန႔ A&Aကုမၸဏီႏွင္႔ ၀ီလ္တုိ႔အဖြဲ႔ သူတုိ႔ရုိက္ကူးႀကမည္႔ ေႀကာ္ျငာအေႀကာင္း ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခု လုပ္ရေသာ္လည္း ၀ီလ္မွာ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပြဲထဲ စိတ္ေရာက္မေနသျဖင္႔ နံေဘးမွ အယ္လ္က အျမဲသတိေပးေနရသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲျပီးသည္ႏွင္႔ ၀ီလ္ အိမ္သုိ႔ ခဏျပန္လာခဲ႔သည္။
အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ ဖုန္းနံပါတ္အသစ္တစ္ခုပါေသာ ဟမ္းဆက္တစ္လုံး ၀င္၀ယ္ခဲ႔သည္။
သမီးေလး အန္နီအတြက္ျဖစ္သည္။ ဖုန္းနံပါတ္အေဟာင္းကုိ ဟုိလူဆုိးေကာင္က သိေနျပီျဖစ္၍ အန္နီႏွင္႔ အဆက္အသြယ္ရွိေနမည္ကုိ မလုိလားေသာေႀကာင္႔ ျဖစ္သည္။
၀ီလ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ႔ အန္နီ အိမ္မွာ ရွိေနသည္။
အန္နီ႔ကုိ စိတ္တည္ျငိမ္ေစရန္ ေက်ာင္းမသြားခုိ္င္းဘဲ အိမ္မွာ နားေနခုိ္င္းထားျခင္းျဖစ္သည္။
၀ီလ္က သူ႔သမီးအခန္းရွိရာ တန္းတက္သြားျပီး တံခါးေခါက္၀င္လုိက္သည္။
" အန္နီ... ေဖေဖ ဖုန္းအသစ္တစ္လုံး ၀ယ္လာခဲ႔တယ္..."
အန္နီက အိပ္ယာထက္မွ လွဲေနလ်က္သား ၀ီလ္႔ကုိ လွည္႔ႀကည္႔သည္။
အန္နီ႔လက္ထဲမွာ ဖုန္းအေဟာင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္လ်က္သား ရွိေနသည္။
အန္နီ ဟုိ႔ေကာင္႔ကုိ ဆက္သြယ္ဖုိ႔မ်ား ႀကိဳးစားေနသည္လား။
၀ီလ္က အန္နီ႔ကုတင္နားသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။
" သမီး ေဖေဖ႔ကုိ ကတိေပးရမယ္... ဒီဖုန္းနံပါတ္အသစ္နဲ႔ ဟိုေကာင္႔ကုိ ဖုန္းဆက္တာ၊ စာရုိက္တာ တစ္ခုမွ မလုပ္ပါဘူးလုိ႔.. ဟုတ္ျပီလား..."
အန္နီက စကားတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ ၀ီ႔္လ္ကုိသာ တုံဏွိဘာေ၀ ႀကည္႔ေနသည္။
" တိတ္ ေျပာထားခဲ႔တာ မွတ္မိတယ္ေနာ္... ဟုိေကာင္က ဖုန္းအေဟာင္းကုိ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ဆက္သြယ္လာတာနဲ႔ ေဖေဖတုိ႔ကုိ ခ်က္ခ်င္းေျပာရမယ္..."
အန္နီ ဘာမွ ျပန္မေျပာ...။
" ေဖေဖက ဖုန္းဘီလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္တက္ေနလဲ အျမဲစစ္ႀကည္႔မွာေနာ္... တကယ္လုိ႔ သမီး သူ႔ကုိ ဆက္သြယ္တယ္လုိ႔ ေတြ႔တာနဲ႔ ဖုန္းကုိ ျပန္သိမ္းမွာေနာ္... ဟုတ္ျပီလား..."
၀ီလ္က အန္နီ႔ကုိ ဖုန္းအသစ္ လွမ္းေပးလုိက္သည္။
အန္နီက လွမ္းမယူ။
ထုိ႔ေႀကာင္႔ ၀ီလ္က အန္နီ႔ေဘးတြင္ ပစ္ခ်ထားခဲ႔ကာ အျပင္ ျပန္ထြက္သြားေလသည္။
ေန႔ခင္းေရာက္ေတာ႔ ၀ီလ္က အလုပ္ျပန္သြားသည္။
လင္းက အန္နီ႔ကုိ ေဆးရုံမွ စိတ္ပညာအႀကံေပးေဂးလ္ထံ လုိက္ပို႔ေပးသည္။
ယေန႔ သူမႏွင္႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရန္ အန္နီ႔ကုိ ခ်ိန္းထား၍ ျဖစ္သည္။
ေဂးလ္၏ ရုံးခန္းထဲမွာ အန္နီ႔ကုိ ထားခဲ႔ျပီး လင္းလည္း သူမအလုပ္ရွိရာသုိ႔ ျပန္သြားသည္။
ေဂးလ္၏ ရုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ႔ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ႀကာသည္အထိ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ တစ္ေယာက္ စကားမေျပာဘဲ ထုိင္ေနမိႀကသည္။
ေဂးလ္က အန္နီ႔ကုိ ျပဳံး၍သာ ႀကည္႔ေနသည္။
အန္နီက အခန္းတြင္း လွည္႔ပတ္ႀကည္႔လုိက္သည္။ ကေလးပန္းခ်ီအေျမာက္အျမား အခန္းတြင္း၌ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။
ေနာက္ဆုံး မေနႏုိင္ေတာ႔သျဖင္႔ အန္နီကသာ စကားစလုိက္ရသည္။
" ဒီေတာ႔ အန္နီတုိ႔ ဘာအေႀကာင္းေျပာရမွာလဲ... TVဇာတ္လမ္းတြဲေတြအေႀကာင္း ေျပာႀကမွာလား..."
" ငါေတာ႔ အဲဒီလုိမထင္ပါဘူး ေကာင္ေလးရယ္..."
ေဂးလ္က ရယ္ျပီး ေျပာသည္။
" သမီးလာလုိ႔ အန္တီ ၀မ္းသာပါတယ္..."
" ဟုတ္ကဲ႔... အန္နီ႔မိဘေတြက သြားရမယ္ဆုိလုိ႔ လာခဲ႔တာပါ..."
" ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ... ၀မ္းသာပါတယ္.. ဒီေနရာေလးဟာ သမီးေျပာမယ္႔ စကားေတြအတြက္ လုံျခဳံမႈရွိျပီး သက္ေတာင္႔သက္သာလည္း ျဖစ္ေစမယ္လုိ႔ အန္တီ ေမွ်ာ္လင္႔ပါတယ္... အန္တီက သမီးကုိ ကူညီခ်င္ရုံ သက္သက္ပါ..."
" အန္နီ႔ပုံစံက အကူအညီလုိတဲ႔ပုံ ေပါက္ေနလုိ႔လား..."
" အန္တီေတြးတာကေတာ႔ သမီးက အရမ္းခက္ခဲတဲ႔ အေျခအေနေတြကုိ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရ၊ ျဖတ္သန္းေနရ သလားလုိ႔ပါ..."
" အဲဒါေတြက ျပႆနာေတြမွ မဟုတ္တာ... အန္နီေျပာျပမယ္... အန္နီတုိ႔အတန္းထဲက ေကာင္မေလးေတြဟာ ေက်ာင္းေဘာလုံးအသင္းက ေကာင္ေလးတစ္၀က္လာက္နဲ႔
ျဖစ္ေနႀကတာပဲေလ... အန္နီ႔ထက္ေတာင္ ေစာေသးတယ္... အဲဒီလုိပဲ အခု အန္နီ႔အေနနဲ႔ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကုိ ဆုံးရႈံးခဲ႔တယ္.... ဒါကုိ အန္နီ႔မိဘေတြက ႏုိင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈႀကီးလုိ သေဘာထားေနႀကတယ္.... ဒါပါပဲ... အထူးအဆန္းမွ မဟုတ္တာ..."
" အန္တီကေတာ႔ အန္နီ႔မိဘေတြအေနနဲ႔ အန္နီဟာ အရမ္းႀကီးမားတဲ႔ အႏၱရာယ္တစ္ခုနဲ႔ ေတြ႔ႀကဳံခံစားခဲ႔ရတယ္လုိ႔ ယူဆခံစားေနႀကတာပဲလုိ႔ ျမင္တယ္ကြယ္..."
" အႏၱရာယ္... ဟုတ္လား..."
အန္နီက ေလွာင္ရယ္ ရယ္လုိက္သည္။
သည္ေကာင္မေလး မိဘေတြရဲ႔ ခံစားခ်က္ကုိ နားမလည္ႏုိင္ေသးပါလားဟု ေဂးလ္က ေတြးေနသည္။
" ဘာ အႏၱရာယ္မွ မရွိဘူး... အဲဒါက သူတုိ႔ ခ်ာလီ႔ကုိ မေတြ႔ဖူးေသးလုိ႔ပါ... အန္နီကေတာ႔ ေဖေဖသာ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ သူ႔ကုိ သေဘာက်မွာပဲလုိ႔ ထင္တယ္... အခုေတာ႔ မဟုတ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ေလ... အရင္တုန္းကတည္းက ေတြ႔ခဲ႔ရင္ေပါ႔..."
" သူနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ႔ ဘာေတြကုိ သမီးအေဖက သေဘာက်ႏုိင္မယ္လုိ႔ သမီးထင္လုိ႔လဲ..."
" သူက စမတ္က်တယ္.. စကားေျပာတာ ခ်ိဳသာတယ္... တအားခင္ဖုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္ေလ... ျပီးေတာ႔ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အႀကံေကာင္း၊ ဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးႏုိင္တယ္... သူ႔ေႀကာင္႔မုိ႔လုိ႔ အန္နီလက္ေရြးစင္အသင္းမွာ ေရြးခံရတာေပါ႔..."
" သမီးက အသင္းမွာ ေရြးခံရတာ သူ႔အႀကံဥာဏ္တစ္ခုတည္းေႀကာင္႔လုိ႔ ထင္တာလား... သမီးရဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းေတြေႀကာင္႔ေရာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူးလား..."
" သူက အသက္ပုိႀကီးတယ္ေလ... ေဘာလီေဘာေဆာ႔လာတာ ႀကာေနခဲ႔ျပီေလ..."
" ဟုတ္ျပီ... သူအသက္ႀကီးတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သမီး ဘယ္လုိျမင္လဲ..."
" ပထမေတာ႔ အန္နီက သူ႔ကုိ ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တာေလ... ေနာက္ေတာ႔ သူက အသက္ႏွစ္ဆယ္ရွိျပီတဲ႔...အန္နီလဲ မထင္ထားေတာ႔ ေဒါသထြက္ ဘာညာ ျဖစ္ခဲ႔တာေပါ႔... ေနာက္ပုိင္း အန္နီတုိ႔ စကားေတြ ဆက္ေျပာႀကရင္းနဲ႔ အန္နီ႔ သူ႔ကုိ သေဘာက်သြားတယ္ေလ..."
အန္နီက အတိတ္ကုိေတြးမိျပီး ျပဳံးလုိက္သည္။
" သူက စာအုပ္ႀကီးသမားမဟုတ္ဘူး... သူက အရာရာကုိ နားလည္ေပးႏုိင္တဲ႔သူ... အသက္ကြာျခားခ်က္ဆုိတာႀကီး ရွိေနတာေတာင္ သူ အန္နီ႔ကုိ နားလည္စြာနဲ႔ ဆက္ခ်စ္ခဲ႔တယ္ေလ..."
အန္နီက ေဂးလ္ကုိ ႀကည္႔ရင္း ေျပာေနသည္။
" ျပီးေတာ႔ သူက ေျပာေသးတယ္... အန္နီ႔ကုိ လွတယ္တဲ႔..."
" သူ႔အေနနဲ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ရုိးသားမႈမရွိခဲ႔တာကုိေရာ သမီး ဘယ္လုိျမင္လဲ..."
" အင္း... ခ်ာလီက ေျပာဖူးတယ္... လူေတြက ကုိယ္႔စိတ္၀ိဥာဥ္ရဲ႔ လက္တြဲေဖာ္ကုိ လုိက္ရွာေနႀကတာတဲ႔... အဲဒီတစ္ခုပဲ ေတြးရမယ္တဲ႔... အန္တီသိလား... လူႏွစ္ေယာက္ခ်စ္မိႀကျပီဆုိရင္ တျခား ဘယ္အရာမွ အေရးမႀကီးေတာ႔ပါဘူး..."
" အဲဒီခံစားခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ထိ အင္အားႀကီးတယ္ဆုိတာ အန္တီနားလည္ႏုိင္ပါတယ္ အန္နီရယ္... ဒါေပမယ္႔ သမီးရဲ႔ အသက္အရြယ္နဲ သူရဲ႔ အသက္အရြယ္ လူႏွစ္ေယာက္ဟာ လက္တြဲလုိ႔ ဘယ္လုိမွ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ အေႀကာင္းျပခ်က္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္..."
" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔... သူက အန္နီ႔ကုိ ခ်စ္တယ္ေလ... သူခ်စ္တယ္ဆုိတာ အန္နီသိတယ္... အခုဆုိရင္ သူအန္နီ႔ဆီ ဖုန္းေခၚဖုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ အီးေမးလ္ပုိ႔ဖုိ႔ ေသမေလာက္ လုပ္ခ်င္ေနမွာ ... သူ ေသမေလာက္ ခံစားေနရမွာ... ဒါေပမယ္႔ သူ႔အတြက္ မလုံျခဳံဘူးဆုိတာ သူသိတယ္ေလ... အန္နီ႔မိဘေတြနဲ႔ FBIရဲ႔ ေက်းဇူးေတြေႀကာင္႔ေပါ႔..."
အန္နီ႔အသံမ်ားက ေျပာေနရင္း တုိးလ်သြားသည္။
" အန္နီေလ.. အန္နီ.."
" ဘာျဖစ္လဲ..."
" သူ အဆင္ေျပပါေစလုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေနမိတယ္..."
အန္နီ႔မ်က္၀န္းမ်ားထဲ မ်က္ရည္မ်ား စုိ႔ေနေလသည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ ၀ီလ္သည္ ခ်ီကာဂုိျမိဳ႔ O'Hareေလဆိပ္ရွိ စစ္ေဆးေရးခန္းထဲ ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္သည္။
ယေန႔ ၀ီလ္သည္ သူ၏အလုပ္ရုံးခန္း၌သာ ရွိေနရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနထုိင္မေကာင္းေႀကာင္း ေျပာကာ ထြက္လာခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
သမီးေလးအန္နီအတြက္ မိမိတတ္ႏုိင္တာကုိ မိမိလုပ္ဖုိ႔ ၀ီလ္ဆုံးျဖတ္ထားသည္။
ေလဆိပ္၌ အစစ္ေဆးခံရန္ ေစာင္႔ဆုိင္းေနစဥ္ တိတ္ထံမွ ဖုန္း၀င္လာသည္။
" ဟယ္လုိ..."
" ၀ီလ္.. ေအးဂ်င္႔တိတ္ပါ... ေနာက္ထပ္ ရထားတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြအေႀကာင္း ေျပာမလုိ႔..."
" ဟုတ္ကဲ႔... ေျပာ..."
" မုိတယ္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘာမွ သိပ္မရခဲ႔ဘူးဗ်... ဟုိေကာင္က မန္ေနဂ်ာကုိ သူ႔ပုိက္ဆံအိတ္ေပ်ာက္သြားတယ္ ဆုိျပီး ဒီတုိင္းတည္းသြားတာ... creditကဒ္နဲ႔ ေငြရွင္းသြားတယ္... ဆဲလ္ဖုန္းနံပါတ္ကုိ လုိက္ေတာ႔လည္း prepaidကဒ္ ျဖစ္ေနျပန္တယ္... စိန္႔လူး၀စ္မွာ ၀ယ္တဲ႔ နံပါတ္ပဲ... အဲဒါလဲ creditကဒ္နဲ႔ပဲ ရွင္းသြားတာ..."
" ဒါျဖင္႔ ခ်ာလီဟုိက္တာ၀ါဆုိတာ သူ႔နာမည္အစစ္ပဲလား..."
" အဲဒီလိုလဲ ေျပာလုိ႔ မရျပန္ဘူး... USမွာ အဲဒီနာမည္နဲ႔ လူခုနစ္ေယာက္ေတြ႔တယ္... ဒါေပမယ္႔ တစ္ေယာက္မွ ရထားတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ မကုိက္ညီျပန္ဘူး... သူ ကယ္လီဖုိးနီးယားမွာ ေနတယ္ဆုိတာလဲ အတည္ျပဳလုိ႔ မရျပန္ဘူး... သူ႔ IP Address ကို လုိက္ေတာ႔လည္း ခ်က္ရီပတ္ဗလစ္ႏုိင္ငံကုိ လမ္းေႀကာင္းလႊဲျပထားတယ္..."
" ဘယ္လုိ..."
" ႀကည္႔ရတာ ဒီေကာင္ တေစၦပရုိဂရမ္တစ္ခုခု သုံးထားပုံပဲဗ်... အဲဒါက IP Addressကုိ ကုိယ္လုိခ်င္သလုိ ခ်ိန္းလုိ႔ရႏုိင္တဲ႔ ေဆာ႔ဖ္၀ဲလ္တစ္ခုခုေပါ႔ဗ်ာ..."
" ဆရာ... ခင္ဗ်ားအလွည္႔ ေရာက္ေနပါျပီ..."
ေလဆိပ္လုံျခဳံေရး၀န္ထမ္းက ဖုန္းေျပာေနေသာ ၀ီလ္အား ေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
" ေဆာရီး.. ခဏေလး.."
၀ီလ္က ေတာင္းပန္လုိက္ျပီး ဖုန္းဆက္ေျပာသည္။
" ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္ဘူးဗ်ာ.. ဘာကုိ ဆုိလုိတာလဲ..."
" ဆုိလုိတာက တရားခံဟာ သူဘာလုပ္ေနတယ္ဆုိတာ သူေကာင္းေကာင္းသိေနတယ္ ဆုိတာပဲ.. ေျပာရရင္ ကြ်မ္းက်င္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ... ဒါေပမယ္႔ စိတ္မပူပါနဲ႔.. ဒါ အစပဲ ရွိေသးလုိ႔ပါ..."
" ဆရာ... ခင္ဗ်ား စစ္ေဆးခံဖုိ႔ လုိပါတယ္..."
ေလဆိပ္လုံျခဳံေရး၀န္ထမ္းက သတိေပးျပန္သည္။
" ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ.. ခဏေလးပါ..."
၀ီလ္က ေတာင္းပန္ျပီး ဖုန္းဆက္ေျပာေနျပန္သည္။
" ဒါနဲ႔ သူစီးလာတဲ႔ ကားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ေရာ..."
" ကားကလည္း ငွားထားတာပဲေလ... ခင္ဗ်ား ေလဆိပ္ေရာက္ေနတာလားဗ်... စိတ္ေတာ႔ သိပ္မပူပါနဲ႔... ဟာကြက္ေတြ ရွိဦးမွာပါ..."
" ဆရာ... ဖုန္းခ်ျပီး အစစ္ေဆးခံပါ..."
ေလဆိပ္လုံျခဳံေရး၀န္ထမ္းက ေျပာျပန္သည္။
" ေကာင္းျပီဗ်ာ.. ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဖုန္းျပန္ေခၚလုိက္မယ္..."
၀ီလ္က ေျပာျပီး ဖုန္းကုိ ပိတ္လုိက္သည္။
" ဒီမယ္ဗ်ာ... က်ဳပ္ပုံစံက လုံျခဳံေရးကုိ တအားထိခုိက္ေစမယ္႔ ပုံမ်ား ေပါက္ေနလုိ႔လား..."
ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင္႔ ေလဆိပ္လုံျခဳံေရး၀န္ထမ္းကုိ ေျပာလုိက္သည္။
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ... အစစ္ေဆးခံဖုိ႔ ဒီဘက္ႀကြပါ..."
၀ီလ္လည္း မေက်မနပ္ႏွင္႔ လုိက္သြားေလသည္။
အန္နီ ေဂးလ္၏ရုံးခန္းမွ ျပန္လာျပီးေနာက္ တစ္ညေနလုံး TVခန္းထဲမွာ TVထုိင္ႀကည္႔ေနလုိက္သည္။
အန္နီ႔ေမေမလင္း အလုပ္မွ ျပန္ေရာက္လာျပီး စားေသာက္ျပီးႀကသည္အထိ အန္နီ႔ေဖေဖ၀ီလ္ ျပန္ေရာက္မလာေသးေပ။
အန္နီ႕ေတာ႔ TVဆက္ႀကည္႔ေနသည္။
လင္းက ပန္းကန္မ်ားေဆးေႀကာျပီးေနာက္ အန္နီ႔ေဘးနား လာထုိင္သည္။
" TVက ဘာေတြလာေနလဲသမီး..."
" အခ်က္အျပဳတ္အစီအစဥ္ေလ... စားဖုိမႈးေတြ အျပိဳင္အဆုိင္ ခ်က္ေနႀကတယ္..."
" အင္း... ခ်ီကာဂုိရဲ႔ ဟင္းခ်က္အေကာင္းဆုံး အိမ္ရွင္ထီးႀကီးေတြ ဟင္းခ်က္ေနႀကတာလား..."
" အင္း... ဟုတ္တယ္..."
အန္နီက ျပဳံးျပီး ေျပာသည္။
" ေမေမ ခုနက ဘရစ္တနီနဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္သမီး... သမီးက သူ႔ကုိ ျပန္မေခၚလုိ႔ သူအရမ္းစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္..."
" ဟုတ္လား... ေကာင္းတယ္... ျဖစ္ပေစ..."
အန္နီက ႏႈတ္ခမ္းကုိ မဲ႔ကာ ေျပာသည္။
" သူက သမီးကုိ ကူညီဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ႔တာပါ သမီးရယ္..."
" မဟုတ္ပါဘူး... သူဟာ သမီးအတြက္ေတာ႔ မေကာင္းဆုိး၀ါးတစ္ေကာင္ပဲ..."
" မဟုတ္ဘူးသမီး... သူဟာ သမီးရဲ႔ အေကာင္းဆုံး သူငယ္ခ်င္းပါ..."
" အေကာင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆုိတာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေခ်ာက္မတြန္းဘူးေလ... သူ႔မွာ ရည္းစားရွိရင္လဲ သူဒီလုိလုပ္မွာပဲ... တစ္ေယာက္ေယာက္က အျမန္ဆုံး သူ႔ကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းတယ္..."
လင္းက စိတ္မသက္သာစြာျဖင္႔ သက္ျပင္းခ်ကာ ေခါင္းကုိ ခါယမ္းမိသည္။
ထုိစဥ္ အိမ္ေရွ႔မွ တံခါးဖြင္႔သံႏွင္႔အတူ ၀ီလ္ျပန္ေရာက္လာသည္။
" လင္းေရ..."
လင္းက အန္နီ႔ေဘးတြင္ ထုိင္ေနရာမွ ထထြက္သြားသည္။
" ကုိယ္ေနာက္က်မယ္လုိ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ပုိ႔လုိက္တာ ေရာက္လား လင္း..."
" အင္း... ေရာက္တယ္... ျပန္ေခၚေတာ႔ voice mail ပဲရလုိက္တယ္... စားျပီးခဲ႔ျပီလား..."
၀ီလ္က ဧည္႔ခန္းထဲမွ ခုံတစ္ခုံေပၚ ထုိင္ခ်ရင္း လက္ပ္ေတာ႔ကုိ စားပြဲေပၚတင္ကာ ဖြင္႔လုိက္သည္။
" ဒါကုိ ႀကည္႔ဦးလင္း.. မင္း ယုံမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး..."
၀ီလ္က ၀က္ဘ္ဆုိက္တစ္ခုျဖစ္ေသာ http://www.familywatchdog.us/ ကုိ ဖြင္႔၀င္လုိက္သည္။
" အဲဒါ ဘာႀကီးလဲ..."
လင္းက ေမးသည္။
" ဒါ national sex offender registry ေပါ႔... လိင္မႈဆုိင္ရာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ခဲ႔သူေတြရဲ႔ စာရင္းေလ..."
၀ီလ္က ေျပာရင္း ခ်ီကာဂုိအနီးတ၀ုိက္တြင္ လက္ရွိေနထုိင္ေနႀကေသာ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ခဲ႔သူမ်ားကုိ လုိက္ရွာလုိက္သည္။
" ခ်ီကာဂိုမွာေတာ႔ ရွာမေတြ႔ဘူး.. အနီးဆုံးက ၀ီမစ္တီမွာ ေတြ႔တယ္..."
လက္ပ္ေတာ႔ screen ေပၚတြင္ ေျမပုံတစ္ခု တက္လာသည္။
" အဲဒီ အနီစက္ေလးေတြ ျပထားတယ္... ေတြ႔လား... ဒီလုိေကာင္ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ..."
" အမေလး... ဘုရား..ဘုရား..."
၀ီလ္က ေရာ႔ဘ္မာ႔စ္ကုမ္းဆုိသူ၏ ပရုိဖုိင္ကုိ ဖြင္႔လုိက္သည္။
" ဒီေကာင္က ၀ီမစ္တီက လင္ဒန္ရပ္ကြက္မွာ ေနတယ္..."
" ဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ..."
စကားသံမ်ားေႀကာင္႔ အန္နီေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
" ေအာ္... သမီး... ဒီကုိ ခဏလာပါဦး... ေဖေဖ႔ကုိ တစ္ခုေလာက္ လုပ္ေပးပါလား..."
အန္နီက စိတ္မပါစြာျဖင္႔ သူ႔မိဘမ်ားေဘး လာထုိင္သည္။
၀ီလ္က သူ၏အိတ္ထဲမွ ဖုိင္တစ္ခုဆြဲထုတ္လုိက္သည္။
" ဒီဖုိင္ထဲက လူေတြက ေဖေဖတုိ႔နဲ႔ အနီးဆုံးေနရာမွာ ေနႀကတဲ႔ မွတ္တမ္း၀င္လူဆုိးေတြပဲ... ေဖေဖတုိ႔ရထားတဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔လဲ အနီးစပ္ဆုံးပဲ... သမီးဒီထဲက ဓာတ္ပုံေတြကုိ ႀကည္႔ေပးေစခ်င္တယ္..."
" ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ..."
" ဒီထဲက တစ္ေယာက္က ခ်ာလီျဖစ္ႏုိင္တယ္ေလ..."
" ဘာ..."
အန္နီက ေခါင္းယမ္းလုိက္သည္။
" ဟာ... မျဖစ္ႏုိင္တာ... မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး..."
" ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္သမီးရယ္... ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာေပါ႔..."
လင္းကလည္း တုိက္တြန္းသည္။
အန္နီလည္း ၀ီလ္၏လက္ထဲမွ ဖုိင္ကုိ ဆြဲယူလုိက္သည္။
ျပီးေတာ႔ တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ ႀကည္႔သည္။
ထုိသုိ႔ႀကည္႔ေနစဥ္ ရုပ္ခပ္ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ ေရာ႔ဘ္မာ႔စ္ကုမ္း၏ ဓာတ္ပုံကုိ ႀကည္႔သည္မွာ အျခားပုံမ်ားကုိ ႀကည္႔သည္ထက္ စကၠန္႔အနည္းငယ္မွ် ႀကာသြားသည္ဟု ၀ီလ္ထင္လုိက္သည္။
" ဟင္႔အင္း... တစ္ေယာက္မွ မဟုတ္ဘူး..."
အန္နီက ျငင္းသည္။
" ဆံပင္နဲ႔ မုတ္ဆိတ္က်င္စြယ္ေတြကုိ ေဖ်ာက္ႀကည္႔သမီး.. မ်က္ႏွာပဲႀကည္႔... တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ႔ ျဖစ္မွာပါ..."
" သမီးေျပာျပီးျပီေလ... မဟုတ္ဘူးလုိ႔..."
အန္နီ႔အသံတုိ႔က ေဒါသသံအခ်ိဳ႔ပါလာသည္။ အန္နီထုိင္ေနရာမွ ၀ုန္းကနဲ ထရပ္လုိက္သည္။
" ေဖေဖ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."
" ေဖေဖျဖစ္ေနတာက သမီးေလး အႏုိင္က်င္႔ခံခဲ႔ရတယ္ေလ..."
" အႏုိင္က်င္႔ခံခဲ႔ရတာ မဟုတ္ဘူး... ေနာက္ျပီး အဲဒီထဲက တစ္ေယာက္မွလဲ ခ်ာလီမဟုတ္ဘူး... ရွင္းျပီလား..."
အန္နီ႔အသံက အေတာ္ေလး က်ယ္သြားသည္။
အန္နီ႔မိဘမ်ားကေတာ႔ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ႀကဘဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင္႔သာ အန္နီ႔ကုိ ေႀကာင္ႀကည္႔ေနမိႀကသည္။
" ျပီးျပီ မဟုတ္လား..."
အန္နီက စိတ္ပ်က္သြားဟန္ျဖင္႔ သူတုိ႔ေဘးမွ ထြက္ခြာသြားသည္။
၀ီလ္ႏွင္႔ လင္းတုိ႔ကေတာ႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ႔စြာ သက္ျပင္းကုိယ္စီ ခ်မိႀကေလသည္။
လင္းက ဖုိင္ကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။
" Pervert Tracker... အဲဒါက ဘာလဲ..."
ဖုိင္ေပၚတြင္ ျမင္သာေအာင္ စာလုံးႀကီးျဖင္႔ ေရးထားေသာ စကားလုံးကုိ လင္းက ဖတ္ျပသည္။
" အဲဒါ ကုိယ္ ဒီေန႔ေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ အဖြဲ႔ေပါ႔... အင္တာနက္ေပၚမွာေတာ႔ သူတုိ႔က ဒီႏို္င္ငံမွာ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ညႊန္းဆုိထားတယ္... သူတုိ႔က တရားခံေတြေနာက္ လုိက္တယ္ေလ..."
" ဒီေန႔... ဟုတ္လား.. ဒီမွာ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္လုိ႔ ေရးထားပါလား..."
လင္းက ေမးသည္။
၀ီလ္က ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ လင္းကုိ မလုံမလဲ ႀကည္႔လုိက္မိသည္။
" ရွင္ ဒီေန႔ ဒီေလာက္အေ၀းႀကီးကုိ ေရာက္ခဲ႔တယ္... ဟုတ္လား..."
၀ီလ္တုိ႔ေနထုိင္ရာ အီလီႏြိဳက္ျပည္နယ္ႏွင္႔ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္တုိ႔သည္ ေ၀းကြာေသာေဒသမ်ား ျဖစ္ႀကကာ ေလယာဥ္ႏွင္႔မဟုတ္လွ်င္ ေန႔ခ်င္းျပန္ မေရာက္ႏုိ္င္ေပ...။
" ကြ်န္မကုိ မေျပာဘဲ ရွင္ ဒီေန႔ေလယာဥ္နဲ႔ ခရီးထြက္ခဲ႔တယ္ေပါ႔... ဟုတ္လား..."
လင္းကုိ ဖုိင္ကုိ စားပြဲေပၚ ပစ္ခ်လုိက္သည္။
" ေလယာဥ္နဲ႔ ခရီးသြားတယ္ဆုိတာ ဘာမွ ေျပာလုိ႔ရတာမဟုတ္ဘူး... ရွင္တစ္ခုခု ျဖစ္သြားရင္..."
လင္း၏ အသံတုိ႔ တိမ္၀င္သြားသည္။
ယခုလုိအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ သူမစိတ္ထဲ အပူဓာတ္တုိ႔သာ ႀကီးစုိးေနသည္မုိ႔ အရာရာကုိ အစုိးရိမ္လြန္ေနျခင္းမွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။
" ကုိယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္လင္းရာ... "
၀ီလ္က လင္းကုိ ေတာင္းပန္ရင္း လင္း၏လက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္လုိက္သည္။
လင္းက တြန္းဖယ္ပစ္လုိက္သည္။
" ေနာက္တစ္ခါ.. ေနာက္တစ္ခါ ရွင္သြားရင္.. ကြ်န္မကုိ မေျပာဘဲ ေလယာဥ္နဲ႔ ခရီးသြားရင္ ဘုရားဆီမွာ က်ိန္မယ္..."
" လင္းရယ္... ကုိယ္ တကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ..."
လင္းက က်ေတာ႔မည္႔ မ်က္ရည္တုိ႔ႏွင္႔ ၀မ္းနည္းညႈိးငယ္စိတ္မ်ားကုိ ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္သည္။
" ကြ်န္မ.. ကြ်န္မ သမီးေလးကုိ သြားႀကည္႔လုိက္ဦးမယ္..."
လင္းက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ၀ီလ္႔အနားမွ ထထြက္သြားေလသည္။
ဧည္႔ခန္းထဲ၌ ၀ီလ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ႏွင္႔ က်န္ခဲ႔သည္။
ယေန႔လုပ္ခဲ႔သမွ် သူ ရည္ရြယ္ျပီး လုပ္ခဲ႔သည္မဟုတ္ပါ။
စိတ္၏ ေစရာကုိသာ သူလုိက္လုပ္မိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။
မိသားစုကို ထားခဲ႔ျပီး၊ အလုပ္ကုိ ထားခဲ႔ျပီး ေ၀းကြာလြန္းေသာေနရာကုိ ေန႔ခ်င္းျပန္သြားျဖစ္ခဲ႔လိမ္႔မည္ဟု သူလုံး၀မေတြးခဲ႔ဖူးပါ။
တစ္ခါမွ်လည္း မသြားခဲ႔ဖူးပါ။
၀ီလ္၏စိတ္ထဲတြင္ သမီးေလးအန္နီအတြက္ အမွန္တရားကို ရွာေဖြလုိေသာ စိတ္သာ ရွိပါသည္။
၀ီလ္သည္ သက္ျပင္းေမာကုိ ေလးေလးပင္ပင္ မႈတ္ထုတ္လုိက္သည္။
ယေန႔ညလည္း သူအိပ္ေပ်ာ္ႏုိင္ဦးမည္ မထင္ပါ။
အိပ္မေပ်ာ္မည္႔အတူတူ ေရာ႔ဘ္မာ႔စ္ကုမ္းရွိရာ ၀ီမစ္တီသုိ႔ ကားျဖင္႔သြားျပီး ထုိသူအား အေျခအေနေစာင္႔ႀကည္႔ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ေလသည္။
(ဆက္ရန္)
ေရွ႔မွ အပုိင္းမ်ားကုိ ျပန္ဖတ္ရန္
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၁)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၂)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၃)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၄)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၅)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၆)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၇)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၈)
TRUST (သို႔မဟုတ္) အခ်စ္ဟု ယုံႀကည္ခဲ႔သည္ - အပုိင္း(၉)
No comments:
Post a Comment