27th SEA Games: Opening Ceremony

ရန္သူေတာ္တစ္ပါး

နာရီေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ႔ ငါဟာ
ကမၻာႀကီးကုိ ဒူးေထာက္ဖုိ႔
အဆင္သင္႔ျဖစ္ေနခဲ႔
ညအခါ အိပ္တန္းတက္
ေန႔အခါ အိပ္မက္မက္
ေလထဲက တုိက္အိမ္ေတြဟာ
လက္နဲ႔ ထိေတြ႔လုိ႔ မရ
ပူလြန္းသည္၊ ေအးလြန္းသည္၊ 
ေစာလြန္းသည္၊ ေနာက္က်သည္၊
ဗုိက္ဆာသည္၊ ဗုိက္အင္႔သည္
စကၠန္႔တံေတြဟာ
ခႏၶာကုိယ္ထဲကုိ 
တျဖည္းျဖည္းနစ္၀င္သြား
အတိတ္ကုိ အျပစ္တင္ရင္းနဲ႔ပဲ
အနာဂတ္အတြက္ငါဟာ
ပစၥဳပၸန္မွာ ေသဆုံးစ ျပဳ ...

သင္႔မွတ္ဥာဏ္စြမ္းပကား တုိးတက္ေစဖုိ႔ နည္းလမ္းခုနစ္ရပ္

စာဖတ္ခါနီးမွ မ်က္မွန္ ဘယ္နားထားမိမွန္း မမွတ္မိလုိ႔ ရွာမေတြ႔ ျဖစ္ေနပါသလား။

ေစ်းဆုိင္ေရာက္ျပီးမွ ဘာ၀ယ္ဖုိ႔ လာခဲ႔မွန္း သတိမရေတာ႔လုိ႔ ဘာ၀ယ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနပါသလား။

သင္တန္းတူတူတက္ဖူးလုိ႔ သိကြ်မ္းဖူးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကုိ ျပန္ေတြ႔တဲ႔အခါ နာမည္မမွတ္မိေတာ႔လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနပါသလား။

ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားျဖစ္တတ္တဲ႔ အေနအထားေတြပါ။ သင္ တစ္ေယာက္ထဲေတာ႔ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီလုိျဖစ္ရပ္ေတြေႀကာင္႔ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းေတာ႔လုိ႔ ဆုိျပီး သင္ စုိးရိမ္ပူပန္ေနမိပါသလား။

ေအာက္ပါအတုိင္းသာ ႀကိဳးစားႀကည္႔လုိက္ပါ။

ရုိးရွင္းတဲ႔ နည္းေလးေတြပါ။

သင္႔ရဲ႕ ေန႔စဥ္ျပဳမူေနထုိင္ပုံမွာ ထည္႔ေပါင္းလုိက္ျခင္းျဖင္႔ မွတ္ဥာဏ္တုိးတက္ေစဖုိ႔ အားထုတ္လုိက္ႀကပါစုိ႔လား။

၁။ သင္႔ရဲ႕စိတ္ဓာတ္အင္အားကုိ လႈပ္ရွားတက္ႀကြေနဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။

ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြဟာ သင္႔ခႏၶာကုိယ္ကုိ အခ်ိဳးက်ေစဖုိ႔ အေထာက္အကူျပဳသလုိပဲ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြကလဲ သင္႔ရဲ႕မွတ္ဥာဏ္စြမ္းပကားကုိ တုိးတက္ေစေအာင္ အေထာက္အကူ ျပဳေပးႏုိင္ပါတယ္။

ဥာဏ္စမ္းပုစၦာေတြေျဖႀကည္႔ပါ။ ပေဟဠိကစားနည္းေတြ ကစားေပးပါ။ ဆူဒုိခုတုိ႔လုိ႔ word puzzleတုိ႔လုိမ်ိဳးေပါ႔။

သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္တဲ႔အခါလည္း ပုံမွန္အတုိင္း မဖတ္ဘဲ ေက်ာ္သြားေလ႔ရွိတဲ႔ အပုိင္းေတြကုိ ဖတ္ေပးပါ။

အိမ္ကေန အလုပ္ကုိ သြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းကေန ေစ်းဆုိင္ကုိ သြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္လမ္းထဲ မသြားဘဲ ေရာက္ႏုိင္တဲ႔ တျခားလမ္းေတြကလဲ တစ္လွည္႔စီ သြားေပးပါ။

ဂီတတူရိယာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး (ဂစ္တာ၊ စႏၵယား စသျဖင္႔) ကုိ ေလ႔လာလုိက္စားႀကည္႔ပါ။

ေက်ာင္းတြင္းမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပင္ပမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုခုမွာ မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးပါ။

ဒါဟာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလ႔က်င္႔ခန္းေတြပါပဲ။

၂။ လူမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကုိ အေလးထားပါ။

တကယ္ေတာ႔ ေကာင္းမြန္တဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားျခင္းဟာ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြဟာ မွတ္ဥာဏ္အား ေလ်ာ႔နည္းေစတဲ႔ တရားခံအခ်ိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။

မိသားစုနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ခ်စ္သူရည္းစားနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အျခားသိကြ်မ္းသူေတြနဲ႔ ျဖစ္ေစ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေပါင္းသင္းေနထုိင္ျခင္းဟာလဲ တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနထုိင္တတ္တဲ႔ အမူအက်င္႔ထက္ မွတ္ဥာဏ္စြမ္းပကားကုိ အကူအညီေပးႏုိင္ပါတယ္။

ပြဲတစ္ခုခုကုိ ဖိတ္ႀကားခံရတဲ႔အခါ ျဖစ္နုိင္ရင္ မျငင္းလုိက္နဲ႔ေနာ္။ သြားျဖစ္ေအာင္ သြားျပီး လူေတြႀကားထဲ ေနထုိင္ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ဖုိ႔ အားထုတ္သင္႔တယ္ေလ။

၃။ စည္းစနစ္က်နသူ ျဖစ္ပါေစ။

သင္ေနထုိင္ရာ အိမ္(သုိ႔မဟုတ္)အခန္းမွာ ပစၥည္းေတြ ရႈပ္ပြျပန္႔က်ဲေနတတ္ရင္ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္စုံတစ္ရာကုိ မွတ္သားဖုိ႔ လုိလုိ႔ မွတ္သားထားတဲ႔ မွတ္စုေတြဟာ ဟုိတစ္ရြက္ ဒီတစ္ရြက္ ႀကဳံရာက်ပန္း လုပ္တတ္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာလဲ သင္႔မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ မွတ္သားမိတဲ႔အရာေတြကုိ ရႈပ္ေထြးေစတယ္။

ဒါေႀကာင္႔ သင္႔ရဲ႕ လုပ္စရာရွိတဲ႔ အလုပ္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ၊ အလုပ္အကုိင္ စသျဖင္႔ ခ်ိန္းဆုိထားရွိမႈေတြ၊ အခ်ိန္ကုိက္လုပ္ဖုိ႔ လုိအပ္တဲ႔အရာေတြ စတာေတြကုိ မွတ္စုစာအုပ္သပ္သပ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပကၡဒိန္တစ္ခုထဲမွာ ျဖစ္ျဖစ္ စနစ္တက်မွတ္သားဖုိ႔ လုိပါမယ္။

မွတ္သားတဲ႔အခါမွာလဲ သင္ ခ်ေရးတဲ႔အခ်ိန္မွာ ခ်ေရးမယ္႔စာသားကုိ တဖြဖြ ကုိယ္႔နားကေနတဆင္႔ ဦးေႏွာက္ထဲ ေရာက္သြားေအာင္ အသံက်ယ္ႏုိင္သမွ် က်ယ္က်ယ္ ရြတ္ဆုိေနသင္႔တယ္။ အဲဒီအခါ သင္လုပ္မယ္႔အလုပ္ေတြဟာ သင္႔မွတ္ဥာဏ္ထဲ စြဲျမဲသြားေစႏုိင္ပါတယ္။

ယေန႔လုပ္ရန္ ဆုိတဲ႔ စာရင္းကုိလဲ ျပဳစုထားသင္႔ျပီး ဘယ္ဟာေတြလုပ္ျပီးလုိ႔ ဘယ္အရာေတြ လုပ္ဖုိ႔ က်န္ေနတယ္ဆုိတာ စစ္ေဆးေနရမယ္။

ရႈပ္ပြေနတဲ႔ အခန္းကုိလဲ ရွင္းထားပါ။ ျပီးရင္ ပစၥည္းေတြအတြက္ ေနရာ သီးသန္႔ သတ္မွတ္ေပးထားလုိက္ပါ။ မ်က္မွန္ဆုိ ဒီေနရာမွာ ထားရမယ္၊ နာရီဆုိ ဒီမွာ ခြ်တ္မယ္၊ ေသာ႔ကုိေတာ႔ ဒီနားေလးမွာ ခ်ိတ္ထားလုိက္မယ္။ စသျဖင္႔ေပါ႔။ ဒီလုိ စည္းစနစ္က်ရင္ ပစၥည္းေတြရွာဖုိ႔ အခ်ိန္ကုန္သက္သာသလုိ မွတ္ဥာဏ္ကုိလဲ ဒုကၡမေပးမိမွာ အမွန္ပါပဲ။

၄။ အာရုံစူးစုိက္ပါ။

အာရုံ မမ်ားပါနဲ႔။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ အလုပ္အမ်ားႀကီးလုပ္ဖုိ႔လဲ မႀကိဳးစားပါနဲ႔။

အဲဒီအစား လုပ္သင္႔တာက အာရုံစူးစုိက္တတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားျခင္းပါပဲ။

မွတ္မိဖုိ႔လုိမယ္႔ အခ်က္အလက္ေတြကုိ အာရုံစူးစုိက္ျပီး မွတ္သားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ခဏႀကာတဲ႔အခါ မွတ္မိရဲ႕လား ကုိယ္႔ဘာသာ ျပန္ဆန္းစစ္ႀကည္႔ပါ။

အႀကိဳက္ဆုံး သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ အရမ္းႀကိဳက္တဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ၊ ပညာရွိေတြရဲ႕ ဆုိရုိးစကားေလးေတြကုိ ျဖစ္ျဖစ္ အာရုံစူးစုိက္ျပီး မွတ္သားျခင္းဟာလဲ မွတ္ဥာဏ္တုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ အေထာက္အကူျပဳပါတယ္။

၅။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္မွ်တစြာ စားေသာက္ပါ။

ႏွလုံးက်န္းမာေအာင္ စားေသာက္ေပးသင္႔တဲ႔ အစားအစာေတြဟာ သင္႔ဦးေႏွာက္ကုိလဲ ေကာင္းမြန္စြာ အက်ိဳးျပဳပါတယ္။

သစ္သီးသစ္ဖုေတြ၊ အသီးအရြက္ေတြ၊ ဂ်ဳံ၊ ေျပာင္းစတဲ႔ ႏွံစားပင္ေတြကုိ စားသုံးေပးသင္႔ပါတယ္။

အဆီနည္းတဲ႔ အစားအစာေတြ ေရြးခ်ယ္စားေသာက္ေပးပါ။ ဥပမာအားျဖင္႔ ငါး၊ အဆီမပါတဲ႔ အသား၊ ႀကက္၊ ဘဲ စတဲ႔ ဥစားသတၱ၀ါအသားေတြေပါ႔၊ သူတုိ႔အေရခြံက အဆီမ်ားတယ္ေနာ္။ အေရခြံေတာ႔ မစားတာ ေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ေရေသာက္နည္းတာနဲ႔ အရက္ေသာက္ မ်ားတာကလဲ သင္႔ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ကုိ ထိခုိက္ေစတယ္ဆုိတာ သတိထားပါေနာ္။

၆။ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ကုိယ္ကာယေလ႔က်င္႔ခန္းေတြ ထည္႔လုပ္ေပးပါ။

ကုိယ္ကာယလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ သင္႔ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ေသြးလည္မႈေတြကုိ အားေကာင္းေစသလုိ ဦးေႏွာက္ကုိလဲ သန္မာႀကံ႔ခုိင္လာေစပါတယ္။ မွတ္ဥာဏ္ကုိလဲ တုိးတက္လာေစပါတယ္။

တစ္ပတ္မွာ မိနစ္၁၅၀ခန္႔ ေအရုိးဗစ္ေလ႔က်င္႔ခန္းလုပ္တာျဖစ္ျဖစ္၊ မိနစ္၇၀ခန္႔ ဖြဖြေလး ေျပးတာျဖစ္ျဖစ္ ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ က်န္းမာႀကံ႕ခုိင္ေစဖုိ႔ နည္းလမ္းေကာင္းပါပဲ။

အလုပ္တအားရႈပ္လုိ႔ အခ်ိန္မရပါဘူးဆုိရင္ေတာင္ တစ္ေန႔ကုိ ၁၀မိနစ္ေလာက္ လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္တာကုိ ျပဳလုပ္ေပးပါ။

၇။ နာတာရွည္ေရာဂါမ်ားအတြက္ သတိထားပါ။

ဆီးခ်ိဳ၊ ေသြးတုိးနဲ႔ စိတ္က်ေရာဂါလုိ နာတာရွည္ေရာဂါေတြအတြက္ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကုိ အထူးလုိက္နာေပးပါ။

ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ က်န္းမာဖုိ႔ ဂရုစုိက္ေပးတာဟာ ကုိယ္႔မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ဂရုစုိက္ေပးတာနဲ႔ တူတူပါပဲ။

ေရရွည္ကုရမယ္႔ ေရာဂါတစ္ခုခုအတြက္ဆုိ ဆရာ၀န္ ခဏခဏ မေျပာင္းဖုိ႔လဲ သတိထားပါ။

မတူညီတဲ႔ ေရာဂါကုသနည္းေတြဟာ သင္႔မွတ္ဥာဏ္ကုိ တစ္စုံတစ္ရာ သက္ေရာက္မႈ ရွိႏုိင္ပါတယ္။

ကဲ - လုိက္နာရမယ္႔ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကေတာ႔ ဒီေလာက္ပါပဲခင္ဗ်ာ။

ကုိယ္႔ မွတ္ဥာဏ္ဟာ တအားကုိ ဆုိး၀ါးေနျပီလုိ႔ ခံစားေနရျပီဆုိရင္ေတာ႔ ဆရာ၀န္ထံ သြားျပီး အႀကံဥာဏ္ေတာင္းပါ။

သူတုိ႔က သင္႔မွတ္ဥာဏ္နဲ႔ ျပႆနာေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္းေတြကုိ စမ္းသပ္ပါလိမ္႔မယ္။

ဒါေပမယ္႔ စမ္းသပ္နည္းေတြကေတာ႔ သင္႔အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ကြာျခားသြားပါလိမ္႔မယ္။

အားလုံးပဲ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကုိယ္က်န္းမာစြာနဲ႔ ဘ၀ခရီးလမ္းကုိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ႀကပါေစ။

ေအာက္ပါလင္႔ခ္ပါ ေဆာင္းပါးကုိ အဆင္ေျပသလုိ ဘာသာျပန္လုိက္ပါသည္။

http://www.mayoclinic.com/health/memory-loss/HA00001

အားလုံးကုိ ေလးစားစြာျဖင္႔

မင္းအရိပ္

သန္းေျခာက္ေထာင္ထက္ ပုိတဲ႔သူ (cover)

သန္းေျခာက္ေထာင္ထက္ ပုိတဲ႔သူ (cover)
မူရင္း - yan naing 
ကုိ yan naing ဆုိထားတဲ႔ သီခ်င္းေလးပါ၊ originalတဲ႔။ နားေထာင္ေကာင္းလုိ႔၊ ႀကိဳက္လုိ႔ ျပန္ဆုိထားပါတယ္။
တီးတဲ႔ ညီေလးနဲ႔ မတုိက္ထားရလုိ႔ နည္းနည္းကသိကေအာက္ျဖစ္ေနတယ္။ စာသားေတြလဲ ၀ါးခ်ထားတာေတြေရာ၊ က်န္ခဲ႔တာေတြေရာ၊ မွားသြားတာေတြေရာပဲ :D

လုိအပ္ျခင္း - ေတးဆုိ ဆု ျပီးေတာ႔ ေတးေရး ကြ်န္ေတာ္ :)

မူရင္း - ဘရစ္တနီစပီးယားရဲ႕ Everytime
ႀကာေတာ႔ ႀကာခဲ႔ျပီ။
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိျပီ။ ဒီသီခ်င္းကုိ ေရးျပီး သူငယ္ခ်င္းဆုက အသံသြင္းခဲ႔တာေလ။
တကယ္ေတာ႔ ေကာ္ပီသီခ်င္းဆုိတာ ေရးရတာ အင္မတန္ လြယ္ပါတယ္။
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္တည္ဖုိ႔အတြက္ အခက္ခဲဆုံးက musicတစ္ခုကို နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ အသက္သြင္းရတာပါပဲ။ အဲဒီေတးသြားတစ္ခုမွာ rythmပါမယ္၊ melody ပါမယ္။ နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးဖုိ႔ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္အကြ်မ္းတ၀င္ရွိဖုိ႔ လုိပါလိမ္႔မယ္။
ဖန္တီးျပီးသား ေတးသြားတစ္ခုမွာ လုိအပ္သလုိ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ႔ စာသားေလးေတြထည္႔ဖုိ႔ဆုိတာ သိပ္ေတာ႔ ခက္ခဲလွတဲ႔ အရာတစ္ခုမဟုတ္ဘူးထင္တာပါပဲ။
စာသားထည္႔ျပီးတဲ႔အခါ နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ အသံအနိမ္႔အျမင္႔အတက္အက်အဆြဲအငင္နဲ႔ ဖမ္းစားဖုိ႔အတြက္ အဆုိသမားအဖုိ႔လည္း မလြယ္လွပါဘူးေလ။

လုိအပ္ျခင္း

V1  :အိပ္မက္မ်ား ေမ်ာလြင္႔ျခင္း၊ ဘ၀အိမ္ထဲ လူးလြန္႔ရင္း
       အခ်ိန္မ်ားလည္ပတ္ တစ္ေယာက္တည္း ငါ ကုန္လြန္ေနရင္း
Cho:ေပါင္းစပ္မရခဲ႔တဲ႔ ကုိယ္စီအိပ္မက္၊ 
       အခ်စ္ရဲ႕ အေ၀းမွာ ဦးေႏွာက္ေစရာ ငါေလွ်ာက္ေနေပမယ္႔လည္း
       ဟုိးအတိတ္က အခ်စ္နဲ႔ ရွင္သန္ခဲ႔ေသာ၊ 
       ေမွးစက္ခဲ႔ရာ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ လုိအပ္ေနျပီအခ်စ္ေလး
V2 :အတိတ္ဆီက အခ်စ္ေန႔မ်ား၊ လုိအပ္ခ်ိန္တုိင္း ခြန္အားမ်ားေပး
      အခုမ်ားမွာေတာ႔ ငါ႔နံေဘးမွာ အရာရာေပ်ာက္ဆုံး
Cho:ဦးေႏွာက္အသိတုိ႔နဲ႔ ယုံႀကည္ယူဆ
       ႏွလုံးသားေလးဟာ အေ၀းဆုံးေနရာ အယူအဆေတြရယ္ အကုန္မွား
       ဘ၀ရဲ႕ အတားအဆီးမ်ား ရင္ဆုိင္ခ်ိန္တုိင္း
       ေမွးစက္ဖုိ႔ရာ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ လုိအပ္ေနျပီအခ်စ္ေလး
ဟုိးးးအေ၀းက ခ်စ္သူေလး
မုိင္မ်ားျဖတ္ျပီး
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ႔ အေရာက္လာမယ္
ျပန္ဆုံဆည္းခ်င္ျပီ အခ်စ္ေရ
ဟူးးးးး
ညတုိင္းဆုေတာင္း အခ်စ္ဆုံးနဲ႔ ျပန္လည္ဆုံဆည္းဖုိ႔ရယ္

Cho:ဘ၀ရဲ႕ အတားအဆီးမ်ား ရင္ဆုိင္ခ်ိန္တုိင္း
       ေမွးစက္ဖုိ႔ရာ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ လုိအပ္ေနျပီအခ်စ္ေလး

       ဟုိးအတိတ္က အခ်စ္နဲ႔ ရွင္သန္ခဲ႔ေသာ၊ 
       ေမွးစက္ခဲ႔ရာ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္ လုိအပ္ေနျပီအခ်စ္ေလး

hobbit2012 ဇာတ္ကားထဲက ျဖတ္ထားတဲ႔ သီခ်င္းအပုိင္းေလး

အသံတုိးေနတယ္၊ ခ်ဲ႕ျပီး နားေထာင္ႀကပါေနာ္

ဒီသီခ်င္းေလး သေဘာက်တယ္

The Hobbit: An Unexpected Journey ဇာတ္ကားထဲက ျဖတ္ထုတ္ထားတာ။

သီခ်င္း တင္ဆက္ပုံ ပုံစံလဲ သေဘာက်တယ္၊ ေနာက္ စာသားေလးေတြလဲ သေဘာက်တယ္။

"Far over the misty mountains cold

To dungeons deep and caverns old

We must  away, ere break of day

To find our-long forgotten gold

The pines were roaring on the height

The winds were moaning in the night,

The fire was red, it flaming spread,

The trees like torches blazed with light."

We must  away, ere break of day

To find our-long forgotten gold

ကုိယ္႔ႏုိင္ငံရဲ႕ အေ၀းကုိ ေရာက္ေနရသူေတြ ခံစားလုိ႔ရမွာပါ :D ။

ပိေတာက္ခ်င္းမတူပါေလ(၅)

  ေငြႏွင္းမႈန္တို႕သည္ ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္း၀န္း ထဲတြင္ ပိန္းပိတ္ေနေအာင္က်ဆင္းေနသည္။ သူရိန္ေနမင္းသည္ ႏွင္းျခံဳထည္လႊာကို မထိုးေဖာက္ႏိုင္ျခင္းအလို႔ဌာ မႈိန္ပ်ပ်သာလင္းေနရရွာသည္။ ေက်ာင္း၀န္းတြင္းရွိ ခ်ယ္ရီပင္မ်ားမွာ ႏွင္းရည္ကို၀လင္စြာေသာက္သံုးရ သျဖင့္ ရႊင္လန္း၀င့္ၾကြားစြာ ပင္လံုးကၽြတ္ေ၀ဆာေနၾကသည္။ ယေန႔မနက္ စစ္ေရးျပေလ့က်င့္ခန္းမရွိဘဲ အားလပ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ေစာေစာထကာ မ်က္ႏွာသစ္ အိပ္ရာသိမ္းရင္း အခန္းျပတင္း၀မွ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိခ်ယ္ရီပင္တို႔ကို ေငးၾကည့္လိုက္မိသည္။

ေအာ္.......ေက်ာင္းဆင္းပဲြေတာင္ေ၇ာက္ေတာ့မွာပါလား ေနၾကာရိုင္းပန္း၀ါ၀ါမ်ားႏွင့္ ခ်ယ္ရီပန္းမ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာဖူးပြင့္ေနေလသည္။

မနက္စာအတြက္ ေခါက္ဆဲြျပဳတ္ႏွင့္ေကာ္ဖီ ကိုစားျပီး ေကာ္ရစ္တာသို႕ ေဆးလိပ္ဘူးယူကာထြက္လာခဲ့သည္။

    ဗိုလ္ေလာင္းတပ္ရင္းကား အသက္၀င္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ ဂ်ဴနီယာဗိုလ္ေလာင္းမ်ားမွာ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္သူလုပ္ တပ္ျပင္ထြက္ ဖို႔ ျပင္သူကျပင္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနသလို စီနီယာမ်ားလဲ မနက္စာသြားစားသူ တပ္ျပင္ထြက္သူမ်ား တန္းစီကြင္းသို႔သြားသူမ်ားႏွင့္ စည္ကားေနသည္။အျပင္မထြက္လိုေသာသူမ်ားကေတာ့ ခုတင္ေပၚတြင္ေစာင္အထပ္ထပ္ႏွင့္ ေကြးေကာင္းဆဲပင္။

    တနး္စီကြင္းသြားရန္ အခ်ိန္လဲေစာေနသျဖင့္ ေဆးလိပ္မီးညိွျပီး ေကာ္ရစ္တာေဘာင္ကိုမီွကာ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ရင္း သီခ်င္းညည္းေန မိသည္။ အေနာက္မွေျခသံၾကားသျဖင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဒုတိယႏွစ္ ဂါဒီယန္ ညီငယ္တစ္ဦးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

    " အကို ကၽြန္ေတာ္ outpass ထြက္မလို႔ ဘာမွာဦးမလဲလာေမးတာ "

    " မွာစရာေတာ့မရွိပါဘူး ညီေလး ဒါနဲ႔ ေစ်းၾကီးထဲသြားစရာရွိလား "

    " ရွိတယ္အကို ယူနီေဖာင္းသြားေရြးမလို႔ "

    " ဒါဆို ကိုယ့္ယူနီေဖာင္းအပ္ထားတာပါ ေရြးလာခဲ့ပါလား ေငြရွင္းျပီးသားပဲ ခဏေစာင့္ ေဘာင္ခ်ာေပးလိုက္မယ္"

    " ဟုတ္ကဲ့အကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးလာခဲ့မယ္"

    ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ဂါဒီယန္ညီအကိုစနစ္၏ ေကာင္းေမြပင္တည္း။ စီနီယာကလဲ ဂ်ဴနီယာမ်ား ဘာလိုအပ္လဲ လိုက္ျပီးျဖည့္ဆည္းေပးသလို ဂ်ဴနီယာမ်ားကလဲ စီနီယာ ဘာလိုသလဲၾကည့္ကာ ေဆာင္ရြက္ေပးေသာ ခ်စ္စရာအစဥ္အ လာပင္ျဖစ္သည္။ ညီငယ္ကိုေဘာင္ခ်ာေပးရန္ ေလာ္ကာထဲမွ စာရြက္စာတမ္းထည့္ေသာအိတ္ကို၀င္ယူလိုက္သည္။ ေရာ္ ဒီေဘာင္ခ်ာ ကလဲဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိ။ ေမႊရင္းေႏွာက္ရင္းႏွင့္ ဓာတ္ပံုႏွင့္တဲြလ်က္ ထြက္လာသည္။ ေဘာင္ခ်ာကိုေပးလိုက္ျပီး ဓာတ္ပံုကို ျပန္ ထည့္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျပန္မထည့္မိဘဲ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဇင္.........။

    ပထမႏွစ္ခြင့္ျပန္ခ်ိန္ကပင္ လမ္းခြဲသြားခဲ့ေသာ ခ်စ္ရသူ၏ဓာတ္ပံုကို ျပန္လည္ၾကည့္ေနမိသည္။ ယခုဆိုဇင္တစ္ေယာက္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တြင္ ေပ်ာ္၇ႊင္ေနေလာက္မည္ ထင္ပါသည္။

    " ေစာင့္ၾကည့္မယ္ေလ..... နင့္ရဲ႕တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲပြင့္မယ္ ပိေတာက္ပန္းဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲလို႔ေပါ့"

    အတိတ္မွ စကားသံတို႔သည္ လက္ရွိအခ်ိန္ နားထဲတြင္ျပန္လည္ရိုက္ခတ္လာသည္။ ဒီအခ်ိန္တြင္ အတိတ္မွပံုရိပ္မ်ား ကို ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရေပမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လက္တကမ္းတြင္ေစာင့္ၾကိဳေနမည့္ ေရႊေရာင္၀င္းပေသာ အနာဂတ္လမ္းက ေစာင့္ၾကိဳေနေလျပီျဖစ္သည္။

........................................................................................................................................................

     ကန္ေတာ္ၾကီးကန္ေရျပင္ေပၚမွျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာေသာ ေလကိုတစ္၀ရႈရင္း ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ေနမိသည္။ ျပင္ဦးလြင္တြင္ အေနၾကာခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔မွာကား ရန္ကုန္ျမိဳ႕က မြန္းၾကပ္လွသည္။ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲတြင္လဲ ကၽြန္ေတာ့္လို မနက္ေစာ လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ား ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သူမ်ားႏွင့္ စည္ကားေနသည္။

     ကန္ေဘးတြင္ရပ္ရင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိေနေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုင္ေနရာမွထကာ ပန္းျခံ၀ဆီသို႔ လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္းနွင့္ပင္ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညိွလိုက္သည္။

    " အင့္ "

    ႏႈတ္ခမ္းမွ တပ္ထားေသာ စီးကရက္ျပဳတ္က်သြားသည္။ တစံုတေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္အားေနာက္မွ ၀င္တိုက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ အေနာက္သို႔ေဒါသျဖင့္ လွည္႔ၾကည့္လိုက္စဥ္မွာပင္ ထိတ္လန္႕ေနေသာ မ်က္၀န္းစိမ္းတစ္စံု ႏွင့္၇င္ဆိုင္မိေလသည္။ တုန္ရီေနေသာ အသံလြင္လြင္ကိုလဲ ၾကားလိုက္ရသည္။

    " မေတာ္လို႔ပါရွင္ ရတနာ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေဆာ့ေနရင္း မေတာ္တဆ၀င္တိုက္မိသြားတာ...."

    " ဟာကြာ ကေလးက်ေနတာပဲ "

    ကၽြန္ေတာ္ေဒါသ ထြက္သြားေသာ္လည္း သူ၏ မ်က္ႏွာငယ္ေလးမွ ထိတ္လန္႕မႈမ်ားကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ စကားမဆက္ေတာ့ဘဲ ေနလိုက္သည္။

    " ထားလိုက္ေတာ႔ ေနာက္ဆို သတိထားျပီး ေဆာ့ဗ်ာ"

    " ဟုတ္ကဲ့ "

    ေကာင္မေလး ကေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ယုန္မေလးလို ေျပးထြက္သြားသည္။ ေအာ္......ဒုကၡ ဒုကၡၡၡ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတြးေနတာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိပါဘူး။

..............................................................................................................................

    " သားၾကီး မနက္အေစာၾကီးဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ "

    " ကန္ေတာ္ၾကီးသြားတာပါ ေမေမ မနက္ခင္း လမ္းထေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ေပါ့"

    " ေအးေအး ဒါဆိုလဲ ေရမ်ဳိးခ်ဳိးေတာ့ ျပီးရင္း ထမင္းစားခန္းဆင္းလာခဲ့ မင္းေဖေဖလဲ မနက္စာစားဖို႔ေစာင့္ေနတယ္"

    ေမေမေျပာသလို ခပ္ျမန္ျမန္ကိုယ္လက္သန္႕စင္ အ၀တ္အစားလဲျပီးထမင္းစားခန္းသို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။ ေဖေဖက သတင္းစာ ဖတ္ရင္း ေစာင့္ေနသည္ကိုေတြ႕၇သည္။

    " သားၾကီးလာကြာ တို႔မိသားစုေတြ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ မနက္စာမစားျဖစ္တာၾကာျပီ အေမၾကီးေရ သားငယ္နဲ႔ သမီးေရာ "

    " ႏိုးေနပါျပီ ခဏေနဆင္းလာလိမ့္မယ္ သားၾကီး ေကာ္ဖီေသာက္ ေရာ့ "

    ေမေမထည့္ေပးေသာ ေကာ္ဖီခြက္ကိုယူရင္း ကၽြန္ေတာ္ေသာက္လိုက္သည္။ ေမေမက အိမ္အကူေကာင္မေလးမ်ားကို မနက္စာျပင္ထားတာေတြ ယူလာခိုင္းေလသည္။ ေဖေဖက သတင္းစာကိုခ်ရင္း ေမးလိုက္သည္။

     " သားအခုတာ၀န္က်တဲ႔တပ္က ပုသိမ္မွာ မဟုတ္လား "

    " ဟုတ္ေတာ့ဟုုတ္တယ္ေဖေဖ ဒါေပမယ့္ ပုသိမ္ကေန ေတာ္ေတာ္သြားရေသးတယ္လို႔ေျပာတယ္"

    " ဒါဆို ကိုၾကီးက ေတာင္ေပၚမွာ ေနရမွာေပါ့"

    ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္လာေသာ ညီမေလးက ေမးလိုက္သည္။

     " ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္ ဒါနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဖေဖ "

    " အေထြအထူးေတာ့မ၇ွိပါဘူး ပုသိမ္မွာဆိုေတာ့ သား အားရင္ အဖိုးအဖြားေတြဆီသြားဖို႕ေျပာမလို႔ပါ "

    " ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ သြားျဖစ္မယ္မထင္ဘူး ေဖေဖ ဟိုမွာ ဘယ္လို၇ွိေနမွန္းမွမသိတာ သားအားတာနဲ႔ သြားပါ့မယ္ အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ မေတြ႕ရတာလဲၾကာေနျပီေလ"

     မနက္စာေရာက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္တို႔မိသားစုစားေနစဥ္ အိမ္အကူေကာင္မေလးက အကိုၾကီးဖုန္းလာသည္ ေျပာသျဖင့္သြားကိုင္လိုက္သည္။

    " သူငယ္ခ်င္း ေဇယ်လား "

    " ေအး ဟုတ္တယ္ မင္း မ်ဳိး၀င္းမဟုတ္လား "

    " မွတ္မိသားပဲ မင္းေက်ာင္းဆင္းလာတယ္ဆိုလို႔ ငါတို႔ state ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး တစ္ခါေလာက္ေတြ႕ဖို႕ကို လွမ္းေခၚတာ "

    " လာခဲ့ရမွာေပါ့ကြ ဘယ္အခ်ိန္လဲ ဘယ္ေနရာလဲ "

    " ဒီေန႕ညေန ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံက ေရႊဘဲကိုလာခဲ့ေလ ငါတို႕ေစာင့္ေနမယ္ ညေန ၅နာ၇ီေလာက္ "

    " ေအးပါ သူငယ္ခ်င္းရာ ငါလဲ မင္းတို႔နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔ ဘယ္လိုခ်ိန္းရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားေနတာ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ "

    " ေအး ေအး ငါတို႔ေစာင့္ေနမယ္"

    ဖုန္းေျပာျပီး ထမင္းစားခန္းထဲ ျပန္၀င္ကာ မနက္စာဆက္စားေနလိုက္သည္။ မနက္စာ စားျပီးေသာအခါ ေမေမက

    " သား ဘယ္သူဆက္တာလဲ "

    " မ်ဳိး၀င္းတို႔ဆက္တာ ေမေမ ဒီညေန ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး ညစာစားပဲြေလး လုပ္မလားလို႔"

     " ကားယူသြားမွာလား သား ညေတာ့သိပ္မနက္ေစနဲ႔ေနာ္ ျပီးေတာ့ မူးေအာင္လဲမေသာက္နဲ႔"

     " ကားေတာ့ယူသြားမယ္ ေမေမ စိတ္ခ်ပါ မမူးေအာင္ေသာက္လာခဲ့ပါမယ္"

 ...........................................................................................................................................

    ရန္ကုန္မွာကားကလဲ က်ပ္ေတာ့ညေန(၄)နာရီေလာက္တည္းက ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆးထြက္လာခဲ့သည္။ ကန္ေတာ္မင္ပန္းျခံထဲေရာက္ေတာ့ ငါးနာရီမတ္တင္း။ မ်ဳိး၀င္းတို႔ဆီမွဖုန္း၀င္လာသျဖင့္ကိုင္လိုက္သည္။

    " သူငယ္ခ်င္း ဘယ္ေရာက္ေနလဲ "

    " ပန္းျခံထဲေရာက္ေနျပီေလ မင္းတို႔ကေရာ ဘယ္မွာလဲ "

    " အာ......ဒီလိုကြာ အစီအစဥ္ ေျပာင္းသြားျပီ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲကိုပဲ လာခဲ့လိုက္ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ဆို ငါတို႔ေရာက္မယ္ ဒီမွာလူလိုက္စုေနရလို႔ "

     " ေအးပါကြာ ေစာင့္ေနလိုက္မယ္ ေရာက္ခါနီးဖုန္းဆက္လိုက္ "

    ဖုန္းခ်လိုက္ျပီး ကားကို ကန္ေတာ္ၾကီးေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းသို႔ေမာင္းလာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲေတာ့ သိပ္မေက်နပ္ ခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္ ကိုယ္ကေရာက္ေအာင္လာျပီး သူတို႔က ေနာက္က်ေနတယ္။ ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းထဲက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ၀င္ထိုင္ျပီး အေအးတစ္ခြက္မွာ ကာ ညေနဆည္းဆာအလွကို နစ္ေျမာေနမိသည္။ ၀ိတ္တာေလး လာခ်ေပးေသာ အေအးကို အရသာခံေသာက္ေနစဥ္မွာပင္ ကိုယ္ေပၚသို႔ေအးစက္ေသာအထိအေတြ႕ႏွင့္အတူ စိုရႊဲသြားသည္။ အလန္႕တၾကားႏွင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္စဥ္ အက်ီႏွင့္ေဘာင္းဘီအကုန္ ႏို႕ရည္ျဖဴျဖဴမ်ား စိုရႊႊဲေနသည္။ ထို႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ဘက္ရွိ မိန္းကေလး၀ိုင္းမွ အလန္႕တၾကားေရရြတ္သံပါထြက္ေပၚလာသည္။ ဆိုင္ထဲမွ လူမ်ား၏မ်က္လံုးကလဲ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ဆီသို႔ စူးစိုက္ကာ ေရာက္လာသည္။

    " ေတာက္ "

    ေဒါသျဖင့္ေတာက္တစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္သည္။

    " ဒါ..ဘာသေဘာလဲ လူတစ္ေယာက္လုံးမျမင္ဘူးလားဟ "

    ေကာင္မေလးမ်ားမွာ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးကာ ၾကည့္ေနသည္။ သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က ထကာ ေျပာလာသည္။ စကားသံပင္ သိပ္မမွန္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္လန္႔ ရွက္ရြံေနပံုေပၚသည္။

    " ဒီလိုပါရွင္ သမီးက ဖုန္းၾကည့္ေနရင္း ခြက္ကို လွမ္းယူတာ ပုတ္ထုတ္သလိုျဖစ္သြားလို႔ မေတာ္တဆ ျဖစ္ သြားတာပါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ "

     သူ႕ကိုၾကည့္၇င္း ကၽြန္ေတာ့္တစ္ခု သတိရသြားသည္။ မနက္က ေတြ႕တယ့္ မ်က္၀န္းစိမ္းႏွင့္ေကာင္မေလး ။

    " ေနဦး မင္း မနက္က ငါ့ကို၀င္တိုက္တာလဲ မင္းပဲမဟုတ္လား "

    "  ရွင္ "

    ေကာင္မေလးေတာ္ေတာ္ အံအားသင့္သြားသည္။ ျပီးမွ မွတ္မိသြားဟန္ျဖင့္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ တကယ့္ေကာင္မေလးပဲ သူနဲ႔ ေတြ႕ရတာ ဒီေန႔ ျပႆဒါးရက္လိုျဖစ္ေနျပီ။ ဆိုင္ထဲက လူမ်ားကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနသည္။ ေကာင္မေလး လဲေတာ္ေတာ္ရွက္ေနပံုေပၚသည္။ မ်က္ႏွာေလးနီကာ ေခါင္းပင္မေဖာ္ေတာ့ေခ်။ ယွဥ္ၾကည့္ရင္လဲ ေယာက်ာ္ေလးႏွင့္ မိန္းကေလး ကိုယ့္ဘက္က အလြန္ျဖစ္ ေနမွာမို႔လို႔ ဆိုင္ထဲမွာေငြ၇ွင္းကာထြက္လာခဲ့သည္။ ေတာက္.....အိမ္တစ္ေခါက္ျပန္ရဦးမယ္ တစ္ကိုယ္လံုး ေပပြေနတာပဲ။

.......................................................................................................................................................

အပိုင္း(၅)ကို ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

(ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ညီငယ္လုိ ခင္မင္ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာေလးပါ)

ပိေတာက္ခ်င္းမတူပါေလ(၄)

ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ အေျခခံစစ္သင္တန္း(၃)လကိုေက်ာ္ျဖတ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ ပင္ပန္းလွသည္မဆိုသာေသာ္လည္း ကိုယ္မွာမခ်ိေပ။ မနက္မိုးလင္း မ်က္လံုးဖြင့္စကပင္ ၾကားေနရေသာ ဘယ္ညာ တိုင္ပင္ခ်ီတက္သံ၊ စစ္မိန္႔သံ၊ စစ္ဖိနပ္သံ၊သီခ်င္းဆိုသံ မ်ားက ညအိပ္ရာ၀င္မွပင္ ရပ္စဲေလသည္။ ကင္းတာ၀န္က်ေသာ လသာသည့္ညမ်ဳိးတြင္ ျပင္ဦးလြင္ေခၚ ပန္းျမိဳ႕ေတာ္၏ ညအလွမွာ တုႏႈိင္းယွဥ္စရာရွိမည္မထင္ေခ်။ ႏွင္းျမဴမ်ားေ၀့ဆိုင္းေနေသာရွမ္းေသလာေတာင္မင္း တို႔ပတ္လည္၀န္းရံခကာ သစ္ရြက္မ်ားေပၚသို႔ ႏွင္းေပါက္မ်ားက်သံ၊ တခါတရံ စူးရွစြာထြက္ေပၚလာေသာ ညည့္ငွက္သံ တို႔က အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူအဖို႔ လြမ္းစရာပင္ျဖစ္သည္။

   အေဆာင္ေရွ႕ရွိ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ကာ ကင္းခ်ိန္ျပီးကာနီးသျဖင့္ ေနာက္ကင္းသမားလာလဲမည္ကိုေစာင့္ေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္နွင့္အတူကင္းေစာင့္ေနေသာ ၀က္ၾကီး(နာမည္ေျပာင္) ကပုခံုးကိုပုတ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။

   " ေဟ့ေကာင္ေဇၾကီး၊ ဘာေတြက်ိတ္ေဆြးေနတာလဲဟ...."

   " ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးကြာ ဒီလိုခ်မ္းတယ့္အခ်ိန္ အိမ္မွာသာဆို အိပ္ရာထဲဘယ္ေလာက္ေကြးလို႔ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာပါ.."

   " သိပါဘူးကြာ မင္းေကာင္မေလးကိုမ်ား သတိရေနလားလို႔ ေၾသာ္ ေရာ့...စားဦးေလကြာ...."

   သူ႕ေဘာင္းဘီအိပ္ထဲမွ ေပါင္မုန္႔ရွည္ကိုထုတ္ရင္း တ၀က္ခဲြကာေပးေလသည္။ မရွိအတူ ရွိအတူေနရသည့္ဘ၀ စားစရာေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း မစားရက္ဘဲ တစ္၀က္ခဲြကာ ကမ္းေပးေလသည္။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လဲ သူကမ္းေပးေသာ ေပါင္မုန္႔ကို တစ္ကိုက္ေလာက္သာကိုက္ျပီး ျပန္ေပးလိုက္သည္။ သူကတစ္၀က္ထဲနဲ႔ဘယ္၀မွာလဲ။ ၀က္ၾကီးက ေပါင္မုန္႔ကိုကိုက္ရင္း သတိရေသာအသံၾကီးျဖင့္ ျမည္တမ္းလိုက္သည္။

   " ေအးကြာ၊ အိမ္မွာသာဆို အခုခ်ိန္ ထမင္းကို ဟင္းေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔ အားရပါးရစားေနေလာက္ျပီ"

................................................................................................................................................................

   ဒီေန႕ကၽြန္ေတာ္တို႔ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား၏ ေဒါက္တင္ပဲြ(သို႔မဟုတ္) ဗိုလ္ေလာင္းအေဆာင္အေယာင္အပ္ႏွင္းပဲြ က်င္းပေနေလသည္။ ဒိန္း၊ဒိန္း၊ဒိန္း ဟူေသာ ဘင္စည္းခ်က္ႏွင့္အညီ စစ္ေရးျပကြင္းၾကီးထဲတြင္ ႏုနယ္ထြားက်ဳိင္းေသာ လူငယ္မ်ား တပ္ခဲြလိုက္ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ညီညာစြာ၀င္လာသည္ကို ပဲြၾကည့္ေဆာင္မွ မိဘမ်ားက ဂုဏ္ယူပီတိပြားေနသည္။

   ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး၏ၾသ၀ါဒ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားျပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္းအေဆာင္အေယာင္ ပခံုးေဒါက္မ်ား တပ္ဆင္ ကာ ျပန္လွည့္ လိုက္ခ်ိန္တြင္ မိဘမ်ားဆီမွ လက္ခုပ္သံတခဲနက္ထြက္ေပၚလာသည္။ ဗိုလ္ေလာင္းအေဆာင္အေယာင္အပ္ႏွင္းပဲြ ဆိုသည္မွာ အေျခခ့စစ္သင္တန္း(၃)လကို ျပီးဆံုးျပီးေနာက္ ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကို DSTA ၏ ဗိုလ္ေလာင္းေက်ာင္းသားမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေသာ အခမ္းအနားပင္ျဖစ္သည္။ သံုးလတာ စမ္းသပ္မႈ၊အခက္အခဲမ်ား၊ က်ခဲ့ေသာ  ေသြးေခၽြးမ်ား အတြက္ ေယာက်ာ္းေကာင္းအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ မွတ္ေက်ာက္တင္ေသာပဲြျဖစ္သည္။ ထိုပဲြျပီးသည္ႏွင့္ ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား သည္ ေနာင္ေတာ္မ်ားလို တပ္ျပင္ထြက္ခြင့္၊ စာေပသင္ၾကားခြင့္ စသည္တို႔ကိုခံစားႏိုင္ေပမည္။

   ကၽြန္တာ့္အဖို႔ေတာ့ သံုးလတာ ခဲြခြာခဲ့ရေသာ မိဘညီကိုေမာင္ႏုမမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခြင့္သာမက သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ စာမ်ားကို ဖတ္၇သျဖင့္ေပ်ာ္ရႊင္မူမွာ အတိုင္းမသိျဖစ္ေနေလသည္။ မေန႔ညက စာမ်ားဖတ္ေနရင္း ဇင့္ဆီက စာပါလာသျဖင့္ ၀မ္းသာစြာ ဖြင့္ဖတ္လိုက္သည္။ အေၾကာင္းအရာထူးထူးဆန္းဆန္း မပါ၀င္ဘဲ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ရန္ သူ႕ကိုေပးထားေသာကတိကို တည္ရန္ ေရးထားေသာ စာတိုေလးမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။

.................................................................................................................................................................

   တစ္ႏွစ္ဆိုေသာရာသီစက္၀န္းမွာ တပတ္လည္လာေခ်သည္။ ေက်ာင္းဆင္းပဲြကာလနီးလာသျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ္လည္း ဗိုလ္ေလာင္းမ်ား စိတ္တြင္း၀ယ္ မၾကာခင္ ခြင့္ျပန္ရေတာ့မည္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ သြက္လက္ဖ်တ္လတ္ေနၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဇင္တို႔မွာ အစပိုင္းတြင္ တစ္လတစ္ခါ စာတစ္ေစာင္မွန္မွန္ေရးေသာ္လည္း ၾကာလာေသာအခါ ဇင့္ဘက္မွ တစ္လ စာတစ္ေစာင္ပင္မမွန္ခ်င္ေတာ့ေပ။ လြန္ခဲ့ေသာလက ဇင့္ဆီက စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာခဲ့သည္။

   " ေဇယ်

          နင့္ကိုငါေမးစရာ၇ွိတယ္၊ နင္တို႔စစ္သားဘ၀က မပင္ပန္းဘူးလား၊ အျပင္မွာပဲ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပီး ႏိုင္ငံျခားသြား  မယ္ဆိုအဆင္ေျပမွာေပါ့။ ငါလဲႏွစ္ကုန္ရင္ ေဆးေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ဘဲ စင္ကာပူမွာေက်ာင္းသြားတက္မယ္ စီစဥ္ထားတယ္၊

ဒါကလုပ္သင့္တယ္လို႔ထင္တယ္ေလ။ နင္ျပန္လာရင္ ငါနဲ႔ေတြ႕မွာပါ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွပဲ ငါတို႔ေျပာရေအာင္၊ ျပီးေတာ့ေလ ငါခ်ယ္ရီပန္းလိုခ်င္တယ္ဟာ နင္ျပန္လာရင္နဲနဲယူလာခဲ့ေပးေနာ္

                                                                                                                    ဇင္"

    ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္တစ္ခ်က္ရႈိက္လိုက္သည္။ ခ်ယ္၇ီပန္းလိုခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုယူသြားရမလဲပါစဥ္းစားေနမိသည္။

..................................................................................................................................................

   အင္းလ်ားကန္ေရျပင္သည္ မိန္းမပ်ဳိ၏ မ်က္ႏွာအလား ၾကည္လင္ျငိမ္သက္ေနသည္။ ကန္ေစာင္းရွိ ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္တြင္

လူႏွစ္ဦး ျငိမ္သက္လ်က္ရွိသည္။

   " နင္အသားေတြေတာ္ေတာ္မည္းသြားတယ္ ပိန္လဲပိုပိန္သြားတယ္ေနာ္"

   ဇင္က ဂရုဏာသက္ဟန္မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနေလသည္။

   " ဒါကေတာ့ဟာ စစ္သင္တန္းတက္တာပဲ ဇင္တို႔လို အရိပ္ထဲမွာ စာသင္ေနတာမွမဟုတ္တာ "

   " နင္ကေလ ေျပာလိုက္ရင္ ေထ့သလို ေငါ့သလိုနဲ႔ ငါကတကယ္သနားလို႔ေျပာတာကို"

   ဇင္က ႏႈတ္ခမ္းနီေစြးေစြးေလး ကိုစူလ်က္ စကားဆိုေလသည္။ ျပီးမွ ခဏျငိမ္သက္ကာ စကားျပန္ဆက္သည္။

   " နင့္ေက်ာင္းကထြက္ျပီး ငါနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားလိုက္ခဲ့ပါလား နင့္အိမ္ကလဲပို႔ေပးႏိုင္တာပဲဟာ"

   " ဇင္ ကိုယ္တစ္ခုေျပာမယ္ ႏိုင္ငံျခားသြားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဇင္အဲဒီမွာပညာေတြ သင္ျပီးရင္ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျပန္လာမွာလား......"

   " ျပန္ေတာ့လာမွာပါ ဒါေပမယ့္ ဟိုမွာအလုပ္လုပ္ရတာေရာ ေန၇ထိုင္ရတာေရာ ပိုသာတယ္ေလ"

    " အဲဒါကို ကိုယ္ေျပာခ်င္တာပဲဇင္ ကိုယ္တို႕က ျမန္မာျပည္မွာေမြးလာတာ ဒီႏိုင္ငံက အခုထိပညာသင္ေပး ေကၽြးေမြးေပးတာေတြ က သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္သြားခံဖို႕မဟုတ္ဘူးေလ"

    '" နင္စကားေျပာတာ ရိုင္းလွခ်ည္လား"

    ဇင္၏ ၀င္းပေသာ မ်က္ႏွာေလးတြင္ေဒါသေသြးမ်ား နီေစြးလာသည္။

   " မဟုတ္ဘူးဇင္ရဲ႕ ဇင္စဥ္းစားၾကည့္ေလ အခုဆို ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္ေတြ အရမ္းလိုအပ္ေနတယ့္ အခ်ိန္ ဇင္ဆိုရင္လည္း ဆရာ၀န္ေလာင္းတစ္ေယာက္ပဲ ......ကိုယ္တို႔ႏိုင္ငံ ရဲ႕ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ဆရာ၀န္ေတြ ဘယ္ေလာက္လိုအပ္တယ္ဆိုတာ ဇင္တို႕သိျပီးသားပါ သိသိၾကီးနဲ႔ ဒီလိုမလုပ္ရက္ပါဘူးေနာ္"

   ကၽြန္ေတာ္စကားကိုေအးေအးေဆးေဆးေလးေျပာလိုက္သည္။

   " နင္တို႔က စစ္သားဆိုေတာ့ ဒီလိုေလသံပဲ ထြက္လာမွာေပါ့..."

   ဇင္၏ အသံေလးမ်ားပင္တုန္ေနေအာင္ေဒါသထြက္ေနသည္။

   " စိတ္ကိုနဲနဲေလး ေလ်ာ့ျပီးနားေထာင္ပါ ဇင္ ကိုယ္က တပ္ထဲေရာက္ေနလို႕ဒီလိုစကားေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုလဲ တပ္ကထြက္ခိုင္းဖို႔ မၾကိဳးစားပါနဲ႔ ကိုယ္က ဒီႏိုင္ငံက လူေတြေကၽြးတဲ႔ ထမင္းကိုစားေန၇တယ့္လူပါ ဒီေက်းဇူးကိုပစ္ျပီး ကိုယ္လုပ္ရက္မလား စဥ္းစားၾကည့္ေလ တကယ္လို႔ လိုအပ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္အသက္ကိုေပးလိုက္တာေတာင္ ေက်းဇူးေက် ခ်င္မွ ေက်မွာ "

   " ေတာ္စမ္းပါေဇယ်ရယ္ နင့္ကိုငါရွင္းရွင္းပဲေမးမယ္ နင္ငါ့ကို ခ်စ္ေသးလား "

   " ခ်စ္ပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္....."

   ကၽြန္ေတာ့္စကားပင္မဆံုးလိုက္ေပ။ ဇင္ကဆက္ေျပာသည္။

   " ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ငါစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားေလ.....မဟုတ္ရင္ နင္ငါ့ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကို ငါဘယ္လိုယံုရမွာလဲ နင္အေျဖတစ္ခုကို ေသခ်ာအခုေရြး ငါ့ကိုေရြးမလား နင့္အလုပ္ကိုေရြးမလား "

   ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲတြင္ အေတြးမ်ားေယာက္ယက္ခတ္သြားသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ေက်းဇူးတရား ဘာကိုေရြးရပါမည္နည္း၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ခ်လိုက္သည္။

   " ကိုယ္ ျမန္မာျပည္ကိုပဲ ခ်စ္ေတာ့မယ္ ဇင္"

   " ေတာက္ "

   ဇင့္ ဆီမွ တက္ေခါက္သံ ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ ထြက္ေပၚလာျပီး ခ်ာခနဲ လွည့္ကာေျပးထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွ လိုက္ေခၚပါေသာ္လည္းတစ္ခ်က္ေလးမွ် ေစာင္းငဲ့မၾကည့္ေတာ့ေခ်။

.............................................................................................................................................................

  ေႏြမိုးေဆာင္း ဥတုသံံုးလီသည္ ေလးၾကိမ္တိုင္ေအာင္ လည္ပတ္ခဲ့ေပသည္။ အေဆာင္ထဲတြင္ စာၾကည့္ေနရင္း သၾကၤန္ဒိုးသံ မ်ားက အေ၀း ေရကစားရာေနရာဆီမွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေလသင့္သလိုၾကားေနရသည္။ တစ္ခါက ပိေတာက္ရိပ္၀ယ္ ဆံုေတြ႕ ခဲ့ရသည့္ ပိေတာက္ကိုမခ်စ္ မိမိ၏အယူအဆ ႏုိင္ငံေတာ္တြင္ တျပည္သူသက္သက္သာ ျဖစ္ေနေလသည့္ ခ်စ္လွစြာေသာ လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းေမ့ရန္ အေထာက္အထား အေၾကာင္းျပခ်က္ခိုင္လံုလ်က္ႏွင့္ မမုန္းႏိုင္ မေမ့ႏိုင္၇က္ေသာ မိမိကိုယ္ကိုလဲအျပစ္မတင္လို...........။

   သၾကၤန္ေရာက္တိုင္း ပင့္သက္ကို၇ႈိက္ရင္းပိေတာက္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ရစျမဲပင္ျဖစ္သည္။

   ျမင္မိေလတိုင္း အသည္းျပင္ကိုစဲြထင္ေအာင္ တေျမ႕ေျမ႕ ကၽြမ္းေလာင္ေစေသာ သည္ပန္းကိုမွ ျမတ္ပန္းေတာ္၀င္ ျဖစ္ေနမိသည့္ ကိုယ္ကိုကိုယ္လဲနားမလည္မိေခ်။ ရာသီပန္းျဖစ္၍ ဆန္းသစ္သည့္ဂုဏ္ကို တန္ဖိုးထားမိေလသလားမသိ၊

              သၾကၤန္ေရာက္တိုင္း

              ပိေတာက္ပင္ေအာက္၊ သူနဲ႔ေပ်ာ္ခဲ့

              တစ္ခ်ိန္ခါက

              တန္ခူးရဲ႕ သၾကၤန္ကို၊ မွန္းေမွ်ာ္တမ္းတ

              ခ်ယ္ရီေျမမွ ၊ ပန္းပိေတာက္ကို

              လြမ္းေနဆဲပါေလ..........

အပိုင္း(၅)ကို ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

(ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ညီငယ္လုိ ခင္မင္ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာေလးပါ)

ည

ညကုိ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တယ္

ေန႔အလင္းရဲ႕ ပ်ိျမစ္ျခင္းေတြ ကုန္ဆုံးျပီးတဲ႔ေနာက္

သူက ရင္႔က်က္စြာ ေရာက္လာတယ္

တုိးတုိးေလးပါပဲ

တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ေပါ႔

ခ်က္ခ်င္းေတာ႔ မသိလုိက္ဘူး

အခ်ိန္နည္းနည္းႀကာမွ သတိထားမိတယ္

ေႀကကြဲမႈေတြ ႀကီးစုိးတဲ႔အခါ

သူက ေဘးမွာ တိတ္တိတ္ေလး ထုိင္ေနတတ္တယ္

ေပ်ာ္ျမဴးလုိ႔ ေအာ္ဟစ္မိတဲ႔အခါ

သူလဲ သံျပိဳင္ဟစ္ေႀကြး အေပ်ာ္ကုိ ခံစားေပးတယ္

အလုိမက်မႈေတြ ေပါက္ကြဲလွ်ံက်ပစ္ရင္လည္း

ဘာအျပစ္မွမဆုိ

ေဖးေဖးမမနဲ႔ ေဘးက ရပ္ေနတတ္တယ္

ငယ္စဥ္က အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္ေတြမွာလည္း

ကဗ်ာဆုိ ပုံျပင္ေျပာ ေခ်ာ႔သိပ္

လွပတဲ႔ အိပ္မက္ေလးတခ်ိဳ႕ေတာင္ ဖန္ဆင္းေပးေသးရဲ႕

သူက

တခါတေလ ေအးျမမႈနဲ႔ အလင္းဓာတ္ကုိ ေဆာင္ႀကဥ္းလာတတ္တယ္

တခါတေလ တိတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႔ သႏၱရသကုိ ေပးတယ္

သူ ေဒါသထြက္တဲ႔အခါမ်ား

တစ္ေလာကလုံး အေမွာင္ဖုံးသလုိ စုိးရြံ႕ထိတ္လန္႔မႈတုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ခံစားရတယ္

ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္တယ္

ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကုိ ခ်စ္တယ္

ထုတ္ေဖာ္ဖြင္႔ဟ မေျပာျဖစ္ႀကသည္႔တုိင္

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ သိပ္ခ်စ္ႀကတာေပါ႔

(ဒီတုိင္း ခ်ေရးလုိက္တာေတာ႔ မဟုတ္ပါ၊ တင္စားျပီး ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္။)

ပိေတာက္ခ်င္းမတူပါေလ(၃)

" နင္ယံုမလားေတာ့မသိဘူးေဇယ်  ဇင့္တစ္သက္မွာ တစ္ခါမွပိေတာက္ပန္းကို ပန္ေကာင္းတယ္လို႔မထင္ခဲ့မိဘူး၊ ဇင္အၾကိဳက္ဆံုး ပန္းကႏွင္းဆီနီရဲရဲေလ ႏွင္းဆီအစစ္မရရင္ေတာင္ ႏွင္းဆီပန္းတုကို ဇင္ပန္တယ္..........."

   ဇင္ဇင့္စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဇက္က်ဳိးက်သြားသည္။

   " ဒါေပမယ့္ေဇယ်........"

   " ေျပာေလ ဇင္..."

   " နင္အေျပာေကာင္းလို႔ အခုပိေတာက္ပန္းကိုပန္ခ်င္သလိုျဖစ္လာတယ္"

   " ဇင္ ပန္မွာလား...."

   " ဇင္ပန္မယ္ဆို ေဇယ်ေပးမွာလား"

   ကၽြန္ေတာ့္သူရဲေကာင္းတစ္ဦးလို ၀င့္ၾကြားစြာရပ္လိုက္သည္။ ဖိနပ္ကိုခၽြတ္ကာ အနိမ့္မွညြတ္က်ေနသာ ပိေတာက္ကိုင္းတစ္ခုကို အားျပဳဆဲြကာ ပင္ျမင့္ဆီသို႔သြက္လက္စြာတက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေအာင္ျမင္ဖံြထြားေပ့ဆိုသည့္ပန္းမ်ားကို ခူးေနစဥ္ ဇင္ဇင္က ေအာက္မွေနျပီး ကေလးငယ္ေလးလိုေျခဖ်ားေလး တေထာက္ေထာက္ႏွင့္ စကားလွမ္းေျပာေနေလသည္။ ခဏမွ်ၾကာေသာ အခါ ဇင္ဇင့္ေ၇ွ့တြင္ ပိေတာက္မ်ားပိုက္ကာ ရပ္ေနမိသည္။

   " ဒီေလာက္မ်ားတယ့္ ပန္းေတြကို ငါဘယ္လိုကုန္ေအာင္ပန္ရမလဲေဇယ်ရဲ႕"

   ကၽြန္ေတာ္ကမ္းေပးလိုက္ေသာ ပိေတာက္မ်ားကိုယူရင္း ဇင္ကဆိုသည္။

   " ကုန္ပါတယ္ ဇင္ရဲ႕ ကိုယ္ကူျပီးေတာ့ပန္ေပးပါ့မယ္"

   ကၽြန္ေတာ္က ပိေတာက္ခက္မ်ားကိုေခၽြကာ ဇင္ဇင့္ေခါင္းတြင္တယုတယထိုးစိုက္ေပးေနမိေလသည္။ ဇင္ဇင္ ၏ ၀ါ၀င္းေသာ အသားအေရမွာ ပိေတာက္ေရႊရည္ႏွင့္ ေရာင္ညီဟပ္ကာ သင့္ျမတ္လိုက္ဖက္ေနသည္။ ဇင္၏ပါးျပင္ေပၚမွ အေၾကာစိမ္းေလးမ်ားသည္ လည္း ပိေတာက္ပြင့္ညွာသို႔ ျမျမရွိမ္းေနသည္။ ပိေတာက္ပန္းရနံ႔တို႕သည္ ပိုမိုၾကိဳင္သင္းေနသည္။ ပိေတာက္ႏွင့္ေ၇ာလ်က္ ဇင္၏ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးမ်ားမွာလည္း ေမြးပ်ံၾကိဳင္လႈိင္ေနသည္။

   " ဇင္..."

   ကၽြန္ေတာ့္အသံမွာေလသံမွ်သာျဖစ္သည္။

   " ေဇယ် "

   ဇင္၏အသံမွာလဲ တိုးတိုးေလးပင္ျဖစ္သည္။

  ဇင္၏ နက္ေမွာင္ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာဆံႏြယ္မ်ားသည္ မ်က္ႏွာ၀င္း၀င္းေပၚ၀ယ္ ၀ဲက်ေနသည္။ ပါးျပင္ေပၚတြင္လည္း ႏွင္းဆီေသြး သည္ နီေထြးစြာေပၚလြင္ေနသည္။ လူခ်င္းမွာလဲ ပူးကပ္မိသြားသလို မ်က္ႏွာခ်င္းလည္းအပ္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ႏွာ၀၀ယ္ ပိေတာက္နံ႔ႏွင့္ ကိုယ္သင္းနံ႔ တို႔ႏွင့္အတူ ဇင္သံုးေသာႏႈတ္ခမ္းနီ၏ အနံ႔ပါ အျပိဳင္အဆိုင္ သင္းၾကိဳင္ေနသည္။

   အိမ္မက္ကႏိုးလာခိုက္ ဇင္၏ႏူးညံ႔ေသာ လက္ေလးမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကို အသာတြန္းဖယ္ေနသည္။ ဇင္၏ပခံုးႏွင့္ ခါးကို ရစ္ပတ္ေထြးေပြ႕ထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္လက္မ်ားကေတာ့ မေလ်ာ့ေသးေခ်။

   " ေဟာ....ဟိုမွာ စံမိုးလာေနျပီ "

   ဇင္က မ်က္လံုးေလးျပဴးကာကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာဖက္ဆီသို႔ ၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကအလန္႔တၾကား လက္မ်ားကိုျဖည္ကာ ေနာက္သို႔လွည့္အၾကည့္တြင္ ဇင္က ရုန္းထြက္သြားကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရပ္ေနသည္။ ဇင္၏ ပရိယာယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ စံမိုးကတကယ္ေပၚမလာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဇင့္ ကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေရဖလားၾကီးကိုေကာက္ယူျပီး လက္ညိဳးေလးေငါက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္စဖြယ္ ရန္ေတြ႕ေနသည္။

   " ဟြန္း.....ပန္း ပန္ေပးမယ္ဆိုျပီး လူကို ညာနမ္းတယ္ "

   ကၽြန္ေတာ္ေရွတလွမ္းတိုးကပ္သြားစဥ္ ဇင္ ကေနာက္တလွမ္းဆုတ္ကာ ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးႏွင့္စကားဆိုသည္။

   " မကဲနဲ႔ေလ ေတာ္ၾကာသူမ်ားေတြ တကယ္ျမင္သြား၇င္ ရွက္စရာၾကီး "

   ဇင့္ အလိုကိုလိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ေနရာတြင္ပင္ရပ္ေနလိုက္သည္။

   " ေဇယ်..... နင္တကယ္ ငါ့ကိုလိုက္ရွာမွာပါေနာ္ "

   " ဟုတ္တယ္ ဇင္ ငါတကယ္နင့္ကို၇ွာမွာပါ "

   " နင့္စကားအတိုင္း တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲပြင့္မယ့္ ပိေတာက္ဟာေသခ်ာလားဆိုတာကို ငါေစာင့္ၾကည့္မယ္ေလ "

   " ေစာင့္ၾကည့္ပါ ဇင္ ေစာင့္ၾကည့္ပါ ကိုယ့္ရဲ႕ ပိေတာက္ဟာ တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲ ပြင့္မယ့္ပန္းပါ "

   " ဒါဆိုလည္း ျပီးေရာေလ နင့္စကားကိုေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ "

   ဇင္ ကေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ လွည့္ကာေျပးထြက္သြားသည္။ သၾကၤန္ေလရူးအေ၀့တြင္ ပိေတာက္ပြင့္မ်ား ၀ဲခိုကာ တဖြဲဖြဲ က်ဆင္းလ်က္၇ွိသည္။

..............................................................................................................................................................

   ေအာင္စာရင္မ်ားထြက္လာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္း၏ ထံုးစံအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ဂုဏ္ထူးမ်ား ကိုယ္စီႏွင့္ေအာင္ျမင္ ၾကေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္၊စံမိုး၊ ဇာနည္ အပါအ၀င္ ေယာက်ာ္းေလးအခ်ဳိ႕မွာ တပ္မေတာ္ထဲ၀င္ရန္ စိုင္းျပင္းေနၾကသည္။ ဇင္က သူ ၀ါသနာပါရာ ဆရာ၀န္လိုင္းကို ၀င္ရန္ျပင္ဆင္ေနသည္။ ထို၇က္ပိုင္းမ်ားတြင္ ဇင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႔ ခြင့္မရ။ ေတြ႕ရျပန္ေတာ့လဲ လူၾကီးမ်ား သူငယ္ခ်င္းမ်ား၇ွိေနသျဖင့္ ျငိမ္ေနရသည္။

   ဒီလိုနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ DSTA သို႔ သြားေရာက္ရမည့္ေန႔ကိုေရာက္လာသည္။ ထိုေန႔က သူငယ္ခ်င္းမ်ား မိဘမ်ားလိုက္ပို႔သျဖင့္ ဇင္ႏွင့္ေတြ႕ျဖစ္သည္။ ဇင္က ရထားထြက္ခါနီးတြင္ ကၽြန္ေတာ္လက္ထဲသို႔ အထုပ္ငယ္တစ္ထုပ္ထည့္ကာ လက္ျပရင္းက်န္ခဲ့သည္။ ပဲခူးဘူတာေရာက္မွ ထိုအထုပ္ငယ္ကို ဖြင့္ၾကည့္မိသည္။

  အတြင္းတြင္ ပိေတာက္ပြင့္ႏွင့္ ႏွင္းဆီပြင့္မ်ားပါေသာ Crystal ဖန္တံုးေလးတစ္တ့ုးကို ေတြ႕ရသည္။ ဘာကို၇ည္ညႊန္း သည္မသိပါေပ။ ပိေတာက္ႏွင့္ ႏွင္းဆီ အဘယ္မည္သို႔ ေဖာ္က်ဴးသည္မသိ မေတြးတတ္ေပ။ ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ႔ ပိေတာက္ကိုခ်စ္လ်က္ႏွင့္ စြန္႔ခြာကာ ခ်ယ္၇ီေျမသို႔ ခ၇ီးဆက္လ်က္..............။

အပိုင္း(၄)ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ။ ေက်းဖူးတင္ပါသည္။

(ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ညီငယ္လုိ ခင္မင္ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာေလးပါ)

ပိေတာက္ခ်င္းမတူပါေလ(၂)

(၂)

   ဆယ္တန္းမျေဖမီက ေက်ာင္းတြင္ ဇင္ဇင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အတူပညာသင္ယူခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ၉တန္းေရာက္မွ ေက်ာင္းေျပာင္း လာကာ ေအခန္းကိုေရာက္လာသူ ဇင္ဇင္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိသကဲ့သို႔ ေဘာဂေဗဒယူကာ ေအခန္းမွ အခန္းေျပာင္းသြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ ဇင္ဇင္မသိေပ။ ေက်ာင္းတြင္းသန္႔ရွင္းေရး ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ စေသာစုေပါင္းလုပ္ရေသာ အလုပ္မ်ားတြင္သာ ျမင္ဖူးေတြ႕ဖူး မ်က္မွန္းတန္းယံုသာျဖစ္သည္။ စာေမးပဲြေျဖျပီး အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ရာတြင္ သင္တန္းတစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္လာေလသည္။

   "အံအားသင့္သြားတာေပါ့မွန္ပါတယ္ဒါေပမယ့္ က်ိတ္ေဆြးစရာ လြမ္းဖို႔ေတာ့ သခင္မ၇ွိေသးပါဘူး ဇင္"

   " အလဲ့ တယ္ဆိုတယ့္စာပါလား "

   ဇင္ဇင္က ခပ္၇ႊင္ရႊင္ေနာက္ရင္း ပိေတာက္ပင္ရင္း ကန္စပ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးသို႔လာထိုင္လိုက္သည္။

   " မသိပါဘူး ဇင္ က နင္တို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြ ေငးေနရင္ တစ္ခုခုကိုလြမ္းလို႔ က်ိတ္ေဆြးေနတယ္ထင္ေနတာ"

   ဇင္ဇင္က ေပါင္ေပၚတင္ထားေသာ ဖလားထဲသို႔ ပိေတာက္ပြင့္မ်ားကို ေကာက္ယူစီေဆာ့ကစားရင္း ခပ္ေအးေအးႏွင့္ ဆက္ေနာက္ေနသည္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသာျပံဳးရင္း ပင္ထက္တြင္လွ်ံ၀င္းေနေသာပန္မင္းေရႊငံုတို႔ကိုေမာ္ေငးလိုက္သည္။

   " ကိုယ္က ပိေတာက္ပန္းကိုခ်စ္တယ္ ဒီလိုခ်စ္တယ့္ပိေတာက္နဲ႔ ဇင္ေျပာသလို လြမ္းစရာဇာတ္ေၾကာင္းေတြ မေတာ္တဆႏြယ္လာမွာကို ..........တစ္ခါတစ္ေလေတြးေၾကာက္ မိပါေသးတယ္"

   " ေဟာ.... ရွင္စိတ္ကူးယဥ္ျပန္ျပီ"

   ဇင္ဇင္ သည္ ကၽြန္ေတာ့္စကားကို ဘယ္ေနရာ ဟာသေတြ႕သြားသည္မသိ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္ေနသည္။ အရယ္ရပ္သြားေသာအခါ ဆက္ျပီး ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးျပန္သည္။

   " ဒါကေတာ့ ရွင္တို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြ စိတ္ကူးယဥ္တာကိုး ေတာ္ေတာ္၇ယ္ရတယ္ သူ႔ဟာသူေနတယ့္ ပိေတာက္လဲမေနရ ႏွင္းဆီ လဲမခ်န္ သဇင္ဆိုလဲ မလြတ္ စပယ္လဲ မရ ေနာက္ဆံုး ခေရပန္းကိုေတာင္ ေလွ်ာက္ဖဲြ႔ႏႊဲ႔ျပီး မ်က္ရည္နဲ႔လိမ္းေပးခ်င္တယ္ေလ"

   " ဒါကဒီလိုရွိတယ္ေလ ဇင္ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာဆိုတာတိက်တယ့္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရဲ႕ေယဘုယ်သေဘာေပၚေအာင္ ဖဲြ႔ ႏႊဲ႔ ရတာကိုး ကိုယ္တစ္ခါကေျပာဖူးပါတယ္ ေလာကသဘာ၀ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ မတည္ျမဲမႈတရားကို စာဖတ္သူရဲ႕ ဥာဏ္မ်က္စိမွာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ နဲ႔ ေျပာျပၾကတာ ကဗ်ာေတြပါပဲ ဆိုတာေလ"

   " နင္ေျပာေတာ့လဲ ရွင္းသလိုပဲ ေနာက္ေတာ့မွ သိပ္မသဲကဲြဘူး ဒါထက္ေနပါအံုး နင္က ကဗ်ာဆရာ မဟုတ္ေပမယ့္ ပိေတာက္ပန္း ကို ဘယ္လိုျမင္လဲ "

   ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးလိုက္သည္။ ေျဖလိုက္လွ်င္ ဇင္ဇင္ဆီက ဘယ္လိုေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္လာမည္ကိုသိသိ ႏွင့္ ျပံဳးလိုက္သည္။

   " ကိုယ္ကေတာ့ ပိေတာက္ကို romantic love စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ေနနဲ႔ ျမင္တယ္ "

   ဇင္ဇင္က မ်က္လံုး၀ိုင္းကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ၾကည့္သည္။

   " ဇင့္အတြက္ ရယ္စရာေကာင္းေနေကာင္းေနလိမ့္မယ္ "

   " မဟုတ္ပါဘူး ဒီေနရာမွာ အျမင္တူသြားလို႔ အံၾသေနတာပါ "

  ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အံၾသသင့္ရေသာ အလွည့္ျဖစ္သည္။

   " ဒီလိုေလ အဲဒီစိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ဆိုတာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အေပၚယံဖဲြ႔ႏႊဲ႔ ထားတယ့္အရာလိုေပါ့ အေပးယံလႊာကိုခြာၾကည့္ရင္

အထဲမွာဘာေတြ႕ရမယ္ထင္လဲ "

   ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဇင့္ကိုသာ ၾကည့္လိုက္သည္။

   " တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ လူ႔ေလာကယဥ္ေက်းမူက သိမ္ေမြ႕ေအာင္ စီမ့ထားတယ့္ လိင္စိတ္ပဲေလ "

   " ဒါေတာ့ ကိုယ္ျငင္းရလိမ့္မယ္ ဇင္"

   ဇင္ဇင္ ကေမးခြန္းထုတ္လိုေသာဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကိုငဲ့ကာၾကည့္လိုက္သည္။

    " ဥပမာေျပာရရင္ ေတးသြား ရစ္သမ္တစ္ခုမွာေပါ့ ႏုတ္ေတြ ေကာ႔ဒ္ေတြအမ်ားၾကီးပါမွာပဲေလ A,B,Cm,G,F စသည္ျဖင့္အသံတစ္ခုစီေပါ့ ဒါေပမယ့္ ရစ္သမ္တစ္ခုမွာ ေကာ႔ဒ္တစ္ခုထက္ေတာ့ပိုမွာပါ ဒီလိုပဲ စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ထဲမွာ လိင္စိတ္ခ်ည္း ပဲေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး "

    ဇင္ဇင္သည္ စကားျပန္မေျပာ၊ ဖလားထဲမွာပိတာက္ပြင့္မ်ားကို က်ားကြက္ေရြ႕သလို ေ၇ြ႕ကစားေနသည္။

   " ဒါေတြထားလိုက္ပါ ခုနက ဇင္က ဘာလို႔ပိေတာက္ပန္း ကိုစိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္လို႔ ျမင္ရတာလဲ "

   ဇင္ဇင္ ကအသာျပံဳးရင္း ပင္ယံထက္မွ ပိေတာက္ပြင့္တို႔ကို ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္။

   " သူ႕ရာသီေရာက္ရင္ ပိေတာက္ပြင့္ျမဲမဟုတ္လား အမွန္က မ်ဳိးဆက္ျပန္႕ပြားဖို႔အေစ့အတြက္ ပန္းပြင့္တယ္ဆိုတာ ယာယီသဘာ၀ ပဲေလ အခ်ိန္တန္ရင္ ပန္းကေၾကြႏြမ္းသြားမွာပဲ အခ်စ္ဆိုတာလဲဒီလိုပဲေလ အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ ေသြးသားျပည့္၀လာတယ့္အခ်ိန္မွာ မ်ဳိးဆက္ျပန္႔ပြားဖို႔ အတြက္ လိုအပ္လို႔ေပၚလာတာေလ အခ်စ္ဆိုတာ ပိေတာက္ပန္းလိုဘဲ ခဏတာတည္ျမဲတဲ့ ယာယီပန္းပါ မပ်က္သုန္းတယ့္ အရာမဟုတ္ပါဘူး...."

   ဇင္ဇင္က အသာရယ္ရင္းစကားကို အဆုံးသတ္လိုက္သည္။

   " ပိတာက္ပန္းေတြသာ အသက္ရွိရင္ ငါ့ကိုက်ိန္ဆဲေနမလားမသိဘူးေနာ္ ေဇယ်"

   ကၽြန္ေတာ္ကမူ ႏုနယ္၀င္းပေသာ ဇင္ဇင္၏မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ကို ေငးၾကည့္၇င္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုမသိမသာ က်ိတ္ခ်လိုက္သည္။

   " ပိေတာက္ပန္းကေတာ့ ဇင့္ကို မက်ိန္ဆဲေပမယ့္ ဒီစကားၾကားရေတာ့ ကိုယ့္အသည္းက က်ိန္စာမိသြားသလိုပဲ"

    " ဘာဆိုင္လို႔လဲ......."

    ဇင္ဇင္၏ မ်က္လံုးေလးျပဴးကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနျပန္သည္။

    " ဘာဆိုင္လို႔လဲဆိုတာ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဇင့္ကို ကိုယ္ေျပာမိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္."

    " တစ္ေန႔ေန႔မွ တယ့္လား အခုေရာ.......ေျပာလို႔မရေသးဘူးလား"

   ဇင္ဇင္၏ စူးစမ္းေသာမ်က္လံုးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ အေျဖ၇ွာေသာမ်က္လံုး တို႔ အတန္ၾကာေအာင္တိုက္ဆိုင္ေနမိသည္။

   " ငါ့ျမင္တယ့္ပိေတာက္ပန္းအေၾကာင္းေျပာျပမယ္ ဇင္...."

   ဇင္ဇင္မ်က္လႊာခ် ရင္း ကန္ေရျပင္ဆီသို႔အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္။

   " အင္း ဆိုပါအံုး ဘယ္လိုလဲဆိုတာ "

   " တစ္ႏွစ္တြင္တစ္လ တစ္လတြင္တစ္ရက္ ဆိုတယ့္ ဦးေၾကာ့ေရးတယ့္ ပိေတာက္ပန္းဖဲြ႕ ကဗ်ာကို ဇင္ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား"

    " အင္း..... ၾကားဖူးပါတယ္"

   " ပိေတာက္ပန္းဟာတစ္ႏွစ္မွတစ္ခါပဲပြင့္တယ္ဇင္၊ ပြင့္ရင္လဲပင္လံုးကၽြတ္ေ၀ဆာေနေအာင္ပြင့္တတ္တယ္ ကိုယ္ျမင္တယ့္ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာလည္း တစ္သက္လံုးေနမွ တစ္ခါပဲေပၚေပါက္လာလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ တစ္သက္မွတစ္ခါပဲ ပြင့္မယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ပိေတာက္နဲ႕ ဇင့္ရဲ႕ ပိေတာက္ကကြာေနမလားေတာ့မသိဘူး"

   ေႏြေလရူးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ပင္ေ၀ွ႕လိုက္သျဖင့္ ပိေတာက္ညွာေညာင္းတို႔မွာ ကန္ေရျပင္သို႔တဖဲြဖဲြ ေၾကြသက္ေနေလသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ဆီမွလည္းေန႕လယ္ ေရကစားနားခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ အသံမ်ား တိတ္ေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ကနားခိုေနသည့္မသိေသာ ဥၾသငွက္ကလည္း ပိေတာက္ပင္ေပၚမွ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ သီက်ဴးေနသည္။

   ဇင္ဇင့္ဆီမွ သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သ့ဲ ၾကားလိုက္ရသည္။

   " ေအာ္ ဒါနဲ႔ နင္ေအာင္စာရင္း ထြက္ရင္ ဘယ္ေက်ာင္းတက္မွာလဲ"

   " ကိုယ္ကေတာ့ တပ္ထဲ၀င္မွာပဲေလ အင္ဂ်င္နီယာတက္မယ္စဥ္းစားတယ္"

   " ဒါဆိုျပင္ဦးလြင္သြားရမွာေပါ့ "

   " အင္းေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

   "တကယ္လို႔ နင္ျပန္လာတယ့္အခ်ိန္က်ရင္ ငါေတြ႕ခ်င္ပါေသးတယ္ "

   " ကိုယ္ ခြင့္ျပန္လာလို႔ ဇင္ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ရွိေသးရင္ ေတာ့ ဘယေနရာေရာက္ေရာက္ မေတြ႕မခ်င္း ကိုယ္လိုက္ရွာပါ့မယ္"

   "မေတြ႔မခ်င္း ေတာင္လိုက္ရွာမယ္တယ့္လား ေဇယ် ဘာေၾကာင့္လဲ "

   "ကိုယ့္ရဲ႕ပိေတာက္ပန္းက တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲပြင့္တယ္ ဇင္ "

   "ရွင္...."

   " ကိုယ့္ပိေတာက္ပန္း ကိုဆင္ျမန္းေစလိုတဲ့ ဆံျမညွာေကကို ကိုယ္လိုက္ရွာေဖြရလိမ့္မယ္ ဇင္"

   ဇင္ဇင္ စကားမျပန္။ စင္းေမွးသေယာင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ၾကီးမ်ားကို ခပ္ေလးေလး ပင့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုရီေ၀ေ၀ ေငးၾကည့္ေနသည္။

အပိုင္း(၃)ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

(ကြ်န္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ညီငယ္လုိ ခင္မင္ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာေလးပါ)