ႏွစ္၄၀စစ္ပြဲေခတ္လြန္ အင္း၀ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးဘုရင္ နရပတိစည္သူ (သုိ႔မဟုတ္) စစ္ကုိင္းစည္သူေက်ာ္ထင္ (ဇာတ္သိမ္း)

ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ နရပတိစည္သူရဲ႔ အင္း၀ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ သိမ္းပုိက္ႏုိင္ျပီးေနာက္မွာလည္း အင္ပါယာခ်ဲ႔ထြင္ေရးလုပ္ငန္းေတြအျပင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားစြာနဲ႔ မအားမလပ္ႏုိင္ပါဘူး။

အင္ပါယာခ်ဲ႔ထြင္ေရးအတြက္ ရွမ္းကုိးျပည္ေထာင္၊ ဇင္းမယ္၊ တရုတ္ႏုိင္ငံ ယူနန္နယ္အခ်ိဳ႔၊ မဏိပူရ ကသည္းျပည္ စတဲ႔ တုိင္းႏုိင္ငံအမ်ားကုိ ခ်ီတက္သိမ္းယူတဲ႔အျပင္ သာသနာျပဳေရး၊ နတ္ကုိးကြယ္မႈနဲ႔ အယူမွားေတြ ျပဳျပင္ေရး၊ တုိင္းျပည္စီးပြားေရး စည္ကားေရး စတဲ႔ အလုပ္ေတြကုိ ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။

သည္လုိ စီရင္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ျပီးတဲ႔ေနာက္မွာ အင္ပါယာဆက္လက္ခ်ဲ႔ထြင္ဖုိ႔ ဆႏၵရွိတာေႀကာင္႔ ယုိးဒယားကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ျပီး ယုိးဒယားကုိ စစ္ခ်ီတက္ တုိက္ခုိက္ျပန္ပါတယ္။

တုိက္တုိင္းေအာင္တပ္ေတာ္ႀကီးေတြျဖစ္တဲ႔ ပဲခူးဟံသာ၀တီတပ္ေတာ္ႀကီးေတြဟာ အခုအခံမ်ားလြန္းလွေပမယ္႔ ယုိးဒယားကုိ ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံတုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ခဲ႔ႀကျပီး ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးရဲ႔ လက္ေအာက္မွာ အင္ပါယာနယ္ပယ္အျဖစ္ ထည္႔သြင္းႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။

သည္အခ်ိန္မွာေတာ႔ အင္း၀ကုိ သိမ္းႏုိင္ခဲ႔ျပီးတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ႔ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

သည္ဆယ္ႏွစ္အေတာအတြင္းမွာေတာ႔ နရပတိစည္သူဟာ ပဲခူးဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္အတြင္းမွာပဲ ေနထုိင္ရင္း ဘ၀ရဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုိ ေအးခ်မ္းစြာျဖတ္သန္းေနခဲ႔တာပါ။

ေနျပည္ေတာ္တစ္ခုမွာ ဘုရင္တစ္ပါးအေနနဲ႔ အေျခြအရံအသင္းအပင္းေပါင္းမ်ားစြာ ခစားလ်က္ ၀င္႔၀င္႔ထည္ထည္ ခမ္းခမ္းနားနား ရွင္သန္ေနထုိင္ခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ နရပတိစည္သူေဘးမွာ မိသားစုအျပင္ အေျခြအရံဆုိလုိ႔ သုံးဆယ္မွ်ေလာက္သာ က်န္ေတာ႔တာပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ အေျခအေနခ်င္း အလြန္ကြာခဲ႔ျပီျဖစ္ေပမယ္႔ အလြန္ဆုိးရြားေနတာလဲ မဟုတ္တဲ႔အတြက္ နရပတိစည္သူဟာ ႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ႔ ေလာကဓံကုိ တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ပဲ အန္တုျဖတ္သန္းေနခဲ႔ရတဲ႔ ဆယ္ႏွစ္တာ အခ်ိန္ေတြပါပဲ။

ရႈပ္ေထြးတဲ႔ နန္းတြင္းေရးမ်ားနဲ႔လဲ မပတ္သက္ေတာ႔၊ ေခါင္းပူရတဲ႔ ျပည္ထဲေရးကိစၥမ်ားလဲ စဥ္းစားစရာမလုိေတာ႔ဘဲ ဘုရား၊ တရားနဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းေနပုံ ေပၚပါတယ္။

ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးကေတာ႔ ယုိးဒယားတစ္ျပည္လုံးကုိ သိမ္းႏုိင္ျပီးျဖစ္ေပမယ္႔ အနားမရႏုိင္ေသးျပန္ပါဘူး။

ဇင္းမယ္က ထပ္မံပုန္ကန္ျပန္တာေႀကာင္႔ အင္အားရွစ္သိန္းနီးပါး ပါတဲ႔ တပ္ႀကီးနဲ႔ လက္ေအာက္ခံ ျပည္မင္း၊ ေတာင္ငူမင္း၊ အင္း၀မင္း၊ အိမ္ေရွ႔နႏၵမင္းသား တုိ႔အပါအ၀င္ ထက္ျမက္တဲ႔ စစ္သူႀကီး၊ မွဴးမတ္၊ တပ္မွဴး အေပါင္းနဲ႔တကြ စစ္ခ်ီရပါေတာ႔တယ္။

ပဲခူးဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္မွာေတာ႔ ျမိဳ႔ေစာင္႔တပ္မွဴးမ်ားအျဖစ္ ဗညားဣႏၵ၊ ဗညားပရံ၊ တရဖ်ား၊ တာေနာ၊ ဘယသႀကၤ ံစတဲ႔ မွဴးမတ္ငယ္အခ်ိဳ႔ကုိသာ အင္အားအလုံအေလာက္နဲ႔ ခ်န္ထားရစ္ခဲ႔ပါတယ္။

သည္ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ျမိဳ႔ေစာင္႔တပ္မွဴးေတြအျဖစ္ ယုံယုံႀကည္ႀကည္အပ္ႏွင္းထားျခင္း ခံႀကရတာမုိ႔ အစြမ္းအစေတာ႔ ထုိက္သင္႔သေလာက္ရွိမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ သူတုိ႔ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္တစ္၀ွန္းမွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ႀကားတဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြေတာ႔ မဟုတ္ႀကပါဘူး။

ဒါျဖင္႔ နာမည္ေက်ာ္ႀကားျပီး လူထုေလးစားတဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြ တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္ မထားခဲ႔ဘဲ ဘာလုိ႔ သူတုိ႔ကုိသာ ထားခဲ႔ရတာပါလိမ္႔။

ျဖစ္ႏုိင္တာကေတာ႔ သည္လုိ သိပ္မထင္ရွားတဲ႔ သူေတြကုိ ျမိဳ႔ေစာင္႔ထားခဲ႔ျခင္းဟာ အရင္ခတ္အဆက္ဆက္ ေပၚေပါက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ နန္းသိမ္းမႈမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာစရာအေႀကာင္းမရွိလုိ႔ပါ။

ထင္ရွားေက်ာ္ႀကားျခင္း၊ လူထုေလးစားျခင္းဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႔ အရည္အခ်င္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေအာက္မွာသာ အင္အားရွိရင္ အင္အားကုိ တုိးပြားလာေအာင္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ စည္းရုံးႏုိင္တဲ႔ အရည္အခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။

သည္အရည္အခ်င္းရွိရင္ျဖင္႔ အင္အားႀကီးႀကီးမားမားကုိ စုရုံးဦးေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိမွာ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ နန္းသိမ္းမႈကုိ စုိးရိမ္ရပါမယ္၊ အခု အေနအထားကေတာ႔ မစုိးရိမ္ရဘူးေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ သည္လုိ မွဴးမတ္ငယ္အခ်ိဳ႔သာ ေနျပည္ေတာ္မွာ ျမိဳ႔ေစာင္႔ထားခဲ႔တဲ႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင္႔မထားတဲ႔ ျပႆနာႀကီးတစ္ရပ္ဟာ ပဲခူးဟံသာ၀တီအနီးမွာ ေပၚေပါက္လာပါေတာ႔တယ္။

ဘာလဲဆုိေတာ႔ ရွမ္းျပည္အရပ္ရပ္က ေခၚေဆာင္ျပီး ပဲခူးဟံသာ၀တီအနီးက နယ္ေတြမွာ ေနထုိင္ခြင္႔ျပဳထားတဲ႔ ရွမ္းသုံ႔ပန္းေတြဟာ တစ္ခါတည္း အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုအျဖစ္ စုစည္းလုိက္ႀကျပီး ဆင္ျမင္းလူသူလက္နက္ကိရိယာေတြကုိ သိမ္းယူျပီး ေနျပည္ေတာ္အနီးက ေက်းလက္ေတြကုိ ၀င္ေရာက္စီးနင္းႀကပါေတာ႔တယ္။

ရွမ္းဆုိတဲ႔ အထဲမွာ ယုိးဒယားေတြလဲ အေျမာက္အျမားပါ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။ ရွမ္းဆုိတဲ႔ အမ်ိဳးအႏြယ္ထဲမွာ ယုိးဒယားေတြလဲ ပါပါတယ္။ ယုိးဒယားပါတဲ႔အတြက္ သည္အဖြဲ႔အစည္းမွာ မြန္အခ်ိဳ႔လဲ ပါ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။

သည္အဖြဲ႔ရဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ကုိေတာ႔ အဖြဲ႔ငယ္ေခါင္းေဆာင္အသီးသီးထဲမွ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔ ဗညားက်န္းေထာဆုိသူ ျဖစ္ပါတယ္။

သူပုန္အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႔ အင္အားဟာ အေတာ္ႀကီးမားျပီး လူအင္အား သုံးေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

သူတုိ႔ဟာ ေနျပည္ေတာ္ကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔ ဦးတည္ခ်ီတက္လာႀကျပီး လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ရြာႀကီးရြာငယ္ေတြကုိလည္း တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ႀကတာေႀကာင္႔ အနီးအနားက ရွိသမွ် ေက်းလက္ေနလူထုအေပါင္းဟာ ပဲခူးဟံသာ၀တီျမိဳ႔ထဲကုိ ကုိယ္လြတ္ထြက္ေျပးလာႀကရတာမုိ႔ ပဲခူးဟံသာ၀တီတစ္ျမိဳ႔လုံးမွာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ႏွက္ေနပါေတာ႔တယ္။

ျမိဳ႔ေစာင္႔မွဴးမတ္ေတြျဖစ္တဲ႔ ဗညားပရံ၊ တာေနာ၊ တရဖ်ားတုိ႔ အမတ္တပ္မွဴးမ်ားလည္း တတ္ႏုိင္သေလာက္ အဆင္ေျပေအာင္ စီမံႀကေပမယ္႔ မႀကာခင္ကမွ တပ္ေတာ္ေတြ စစ္ထြက္သြားတာမုိ႔ ေနျပည္ေတာ္မွာ အရန္ရိကၡာမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။

အစားအေသာက္ေတြ ရွားပါးတဲ႔အျပင္ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြႀကားမွာ ကူးစက္ေရာဂါေတြကလည္း ျဖစ္ပြားျပန္ပါတယ္။

အင္အားႀကီးလြန္းတဲ႔ သူပုန္တပ္ေတြကလည္း ေနျပည္ေတာ္ကုိ သိမ္းဖုိ႔ ခ်ီတက္လာေနပါျပီ။

ဒါနဲ႔ ဗညားဣႏၵ၊ ဗညားပရံ၊ တရဖ်ား၊ တာေနာ၊ ဘယသႀကၤ ံတုိ႔ စုေ၀းျပီး ဘာလုပ္ႀကမလဲလုိ႔ တုိင္ပင္ႀကပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္မေရာက္ခင္ ျမိဳ႔တြင္းမွာ ရွိသမွ် အင္အားကုိ စုစည္းျပီး ထြက္တုိက္ရေကာင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေနျပည္ေတာ္မွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ ဘုရင္႔မိဖုရားေတြအပါအ၀င္ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္၊ ေဆြေတာ္၊ မ်ိဳးေတာ္အေပါင္းကုိ လုံျခဳံမႈရွိမယ္႔ ေတာင္ငူကုိ ပုိ႔ေဆာင္ျပီးမွ ျမိဳ႔က ခံတုိက္ႀကမလား စသျဖင္႔ တုိင္ပင္ႀကပါတယ္။

မေတာ္လုိ႔ ေနျပည္ေတာ္ကုိ မခုခံႏုိင္ဘဲ က်ရႈံးခဲ႔ရင္ ဘုရင္႔ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားအေရးက အင္မတန္စုိးရိမ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္ မဟုတ္လား။ ဟုိက သူပုန္ဆုိေတာ႔ ငဲ႔ညွာတာ ဘာညာရွိမွာမဟုတ္ဘူးေလ။

သည္လုိ ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ အျပင္းအထန္ေဆြးေႏြးႀကတဲ႔အခါ တာေနာက အခုလုိေျပာပါတယ္။

သည္အေရးက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔လုိ ေခါင္းေသးေသးေလးေတြနဲ႔ စဥ္းစားလုိ႔ မေကာင္းလွဘူး၊ ေနျပည္ေတာ္ထဲမွာ အင္း၀ဘုရင္ေဟာင္း နရပတိစည္သူ ေနထုိင္လ်က္ရွိတယ္။ သည္မင္းဟာ လက္ရုံးရည္ေရာ၊ ႏွလုံးရည္ေရာ ေကာင္းလွလုိ႔ ေနျပည္ေတာ္မွာ ရွိတဲ႔ ဗမာေတြေရာ၊ ရွမ္းေတြကပါ ေလးစားယုံႀကည္ႀကသူလဲ ျဖစ္တယ္။ သည္မင္းကုိ အရင္တုိင္ပင္ျပီး အႀကံေတာင္းမွ ျဖစ္မယ္ထင္လုိ႔ ေျပာတာပါ။

ဒါနဲ႔ အားလုံးလဲ သေဘာတူႀကျပီး နရပတိစည္သူကုိ နန္းတြင္းက လႊတ္ေတာ္ထံ လာခဲ႔ဖုိ႔ ခ်ီပင္႔ ေခၚယူႀကပါတယ္။

နရပတိစည္သူ ေရာက္လာတဲ႔အခါ ဗညားပရံက အျဖစ္အပ်က္အစုံကုိ ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ျပီး သည္ကိစၥေတြကုိ ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးလည္း မသိေသးတဲ႔အေႀကာင္း၊ ဒါေႀကာင္႔ စစ္ကူေမွ်ာ္လုိ႔လဲ မလြယ္ေႀကာင္း၊ သူပုန္ေတြက အင္အားႀကီးတဲ႔အတြက္ အေႀကာင္းႀကားေစလႊတ္တာလည္း မထုိးေဖာက္ႏုိင္ေႀကာင္း၊ အခု အနီးအနားမွာ စခန္းခ်ေနျပီး နက္ျဖန္ကုိ ေနျပည္ေတာ္ကုိ သိမ္းမယ္လုိ႔ ျပင္ဆင္ထားတာ ႀကားသိရေႀကာင္းေျပာပါတယ္။

သည္႔ေနာက္ ေနျပည္ေတာ္ကတပ္ေတြကုိပဲ စုရုံးျပီး ထြက္တုိက္မလား၊ သူပုန္အင္အားက ပုိမ်ားေနတဲ႔အတြက္ ဘုရင္႔မိဖုရား၊ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္ အေပါင္းကုိပဲ ေတာင္ငူပုိ႔ျပီးမွ ခံတုိက္ႀကမလား အႀကံေတာင္းပါတယ္။

သည္အေႀကာင္းအလုံးစုံကုိ နရပတိစည္သူ သိရတဲ႔အခါ သည္ေလာက္ကိုမ်ား မင္းတုိ႔က ေႀကာက္ေနႀကသလားလုိ႔ ဦးဆုံး ေျပာပါတယ္။

ဆက္ျပီး ေျပာတာက မင္းတရားတပင္ေရႊထီးလက္ထက္တုန္းကလည္း သည္လုိပဲ သူပုန္ထျပီး ျဖစ္ခဲ႔ဖူးျပီးျပီ၊ အခုတစ္ႀကိမ္လဲ ထပ္ျဖစ္ျပန္တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အခု ထႀကြေသာင္းက်န္းႀကတာကုိ သူပုန္လုိ႔မ်ား မင္းတုိ႔ ေခၚသလား၊ သူပုန္အဆင္႔ေတာင္ မရွိတဲ႔ ဓားျပ၊ မုဒိန္းေကာင္သာသာေတြပဲလုိ႔ ဆက္ေျပာပါတယ္။

သူပုန္ဆုိတာက ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းလဲ ရွိရတယ္၊ ဆင္ကုိ ဆင္ခ်င္း၊ ျမင္းကုိ ျမင္းခ်င္း၊ လူကုိ လူခ်င္း အႏုိင္တုိက္ႏုိင္စြမ္းလဲ ရွိရတယ္။ အေျချပဳရာ ျမိဳ႔လဲ သိမ္းထားႏုိင္ရမယ္၊ တုိက္မယ္႔ျမိဳ႔ကိုလဲ ႏုိင္ေအာင္ တုိက္ႏုိင္ရတယ္၊ လုိအပ္လာရင္လဲ အသက္စြန္႔ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားႀကတယ္။ သည္လုိ လူေတြကုိမွ သူပုန္လုိ႔ သတ္မွတ္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ဘုရင္႔မိဖုရား၊ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္ စတာေတြကုိ ေတာင္ငူပုိ႔ျပီးမွ ျပန္တုိက္မယ္ဆုိတာကလည္း မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ရာဇ၀တ္မႈ မကင္းဘူး၊ မင္းတုိ႔လုိ မွဴးမတ္ေတြရဲ႔ အမိန္႔နဲ႔ ဘုရင္႔ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္အေပါင္းကုိ ေနရာေရႊ႔လုိ႔ မရဘူး၊ ေနာက္ျပီး ဘုရင္႔ေနျပည္ေတာ္မွာ ဘုရင္႔ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြ မရွိဘဲ မင္းတုိ႔ခ်ည္းပဲ ေနႀကမယ္႔အေနအထားမ်ိဳးလဲ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေထာက္ျပျပန္ပါတယ္။

သည္အခါမွ ဗညားပရံ၊ တာေနာတုိ႔ အမတ္အေပါင္းလဲ မင္းႀကီး သင္႔ေတာ္သလုိ စီစဥ္ေတာ္မူပါလုိ႔ ၀ုိင္း၀န္းေတာင္းပန္ႀကပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္တင္လုိက္တဲ႔ သေဘာပါပဲ။

နရပတိစည္သူကုိ ေခါင္းေဆာင္တင္လုိက္ျခင္းျဖင္႔ အက်ိဳးအျမတ္အမ်ားႀကီးရပါတယ္။

နရပတိစည္သူဟာ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေနထုိင္ႀကသူျပည္သူလူထုအေပါင္းရဲ႔ ေလးစားႀကည္ညိဳမႈကုိ ရထားသူမုိ႔ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ေႀကာင္႔ က်ဆင္းေနေသာ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျမင္႔မားေစပါတယ္။

လက္ရုံးရည္ေကာင္းတဲ႔ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္လဲ ေက်ာ္ႀကားခဲ႔သူမုိ႔ ျမိဳ႔ေစာင္႔တပ္အေပါင္းရဲ႔ ယုံႀကည္အားကုိးမႈကုိ ရရွိျပီး ရဲမက္စစ္သည္အေပါင္းကုိ စစ္ေသြးစစ္မာန္တက္ႀကြေစပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္မႈျပည္႔၀သူျဖစ္တဲ႔အတြက္လဲ အင္အားႀကီးမားတဲ႔ တပ္ေတြကုိ ဖြဲ႔စည္းျပီး ဦးေဆာင္တုိက္ပြဲ၀င္ႏုိင္တဲ႔သူလည္း ျဖစ္ျပန္တယ္။

အမတ္ငါးေယာက္ေခါင္းေဆာင္ရတဲ႔ တပ္ေတြကုိ သူတစ္ေယာက္တည္းလဲ ဦးေဆာင္ႏုိင္သူျဖစ္ပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္မွာ ေနထုိင္လ်က္ရွိႀကသူ ရွမ္း၊ ဗမာအေပါင္းရဲ႔ ယုံႀကည္ကုိးစားမႈကုိ ရထားသူမုိ႔ အင္အားပုိမ်ားလာေအာင္ စုရုံးႏုိင္စြမ္း ရွိသူလည္း ျဖစ္ျပန္တယ္။

အေတြ႔အႀကံဳမ်ားျပားသူ ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာကြ်မ္းက်င္သူတစ္ဦးလဲ ျဖစ္တာမုိ႔ နရပတိစည္သူဟာ သူပုန္ေတြကုိ တုိက္ဖုိ႔ နည္းဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ပါေတာ႔တယ္။

နရပတိစည္သူရဲ႔ နည္းဗ်ဴဟာက ခ်ဳံခုိတုိက္မယ္႔ နည္းဗ်ဴဟာပါ။ ဒါေႀကာင္႔ စစ္မ်က္ႏွာကုိ ေတာနဲ႔ နီးတဲ႔ အရပ္ကုိ ေရြးရပါတယ္။

စစ္အဂၤါစဥ္မွာေတာ႔ အေယာင္ျပတပ္နဲ႔ ေဘးဘယ္ညာက ညွပ္တုိက္မယ္႔ တပ္ႏွစ္တပ္ တပ္ေပါင္းသုံးတပ္ပါပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္မွာ ရွိသမွ် ဆင္၊ ျမင္းကုိ အသုံးျပဳဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ေျခလက္မေကာင္းတဲ႔ ဆင္က အစ အသုံးျပဳဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေစပါတယ္။

ေနာက္ျပီး သူတုိ႔စစ္ထြက္တဲ႔အခါ ျမိဳ႔ကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔လည္း အေသအခ်ာ အက်အန စီစဥ္ရပါတယ္။

နက္ျဖန္ဆုိ သူပုန္ေတြ လာတုိက္မွာ ျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္ကပ္ေနေပမယ္႔ နရပတိစည္သူဟာ ေခါင္းေအးေအးနဲ႔ပဲ အားလုံးကုိ ျပည္႔စုံေအာင္ စီစဥ္ေပးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ျဖစ္တဲ႔ တုိက္ပြဲကေတာ႔ နရပတိစည္သူရဲ႔ ေအာင္ပြဲရ တုိက္ပြဲပါပဲ။

အစီအစဥ္အတုိင္းပဲ တပ္မွဴးတရဖ်ားရဲ႔ တပ္ကုိ ေျခလက္မေကာင္း၊ အျပည္႔အ၀မသန္စြမ္းတဲ႔ ျမင္းေတြနဲ႔ ဆင္တစ္ေကာင္၊ ရဲမက္အခ်ိဳ႔ ေပးျပီး စစ္ဆင္လုိ႔ေကာင္းတဲ႔ ေျမျပန္႔လဲ ရွိရာ၊ ခ်ဳံခုိႏုိင္တဲ႔ ေတာအုပ္နဲ႔လဲ နီးရာ အရပ္တစ္ခုေရြးခ်ယ္ျပီး ခ်ီတက္လာတဲ႔ သူပုန္ေတြကုိ ခုခံဖုိ႔ အသင္႔ျပင္ထားဟန္ ေစာင္႔ေနေစပါတယ္။

နရပတိစည္သူဦးေဆာင္တဲ႔ တပ္နဲ႔ တပ္မွဴးတာေနာဦးေဆာင္တဲ႔ တပ္ႏွစ္တပ္ကေတာ႔ ဆင္ေကာင္းတစ္ေယာက္တစ္စီးစီ၊ ျမင္းေကာင္းေတြနဲ႔ ျမင္းသည္ေတာ္ေတြ၊ အားမာန္သန္စြမ္းတဲ႔ ရဲမက္ေကာင္းေတြကုိ ခြဲေ၀ရယူျပီး ရန္သူခ်ီတက္လာမယ္႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဘးဘယ္ညာ ေတာအုပ္မွာ တိတ္တဆိတ္ေစာင္႔ဆုိင္းေနခဲ႔ႀကပါတယ္။

တရဖ်ားရဲ႔ တပ္ကုိ မေရာက္ခင္ ျဖတ္တုိက္ႏုိင္မယ္႔ ေနရာကုိ ေရြးထားရတာပါ။ သည္လိုမွ မဟုတ္ရင္ ေယာင္ျပတပ္ကုိ ရန္သူအရင္ေရာက္ျပီဆုိတာနဲ႔ အဆုံးအရႈံးမ်ားမယ္မဟုတ္လား။

မနက္ေရာက္ေတာ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႔အတုိင္းပဲ သူပုန္တပ္ႀကီးဟာ တရဖ်ားရဲ႔ တပ္ကုိ ျပျပေလး လွမ္းျမင္လုိက္ရတာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ တုိက္မယ္ဆုိျပီး ဂမူးရွဴးထုိး စစ္ထုိးလာပါေတာ႔တယ္။

သည္လုိ ဂမူးရွဴးထုိးေျပး၀င္လာတဲ႔ တပ္ေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ကုိလဲ ဂရုမထားဘဲ ေရွ႔တည္႔တည္႔ကုိပဲ အာရုံစုိက္ေနခ်ိန္မွာ ေဘးဘယ္ညာကေန နရပတိစည္သူနဲ႔ တာေနာတုိ႔ရဲ႔ တပ္ႀကီးႏွစ္တပ္ ေပၚလာျပီး တစ္စုတစ္စည္းထဲ ခ်ီလာတဲ႔ သူပုန္တပ္ကုိ အစိတ္စိတ္ကြဲေအာင္ ၀င္ထုိးပါေတာ႔တယ္။

စနစ္တက်စုစည္းျပီး တုိက္ခုိက္လာတဲ႔ ဘုရင္႔တပ္မေတာ္ကုိ အင္အားကြာေပမယ္႔ သူပုန္တပ္က ဘယ္မွာ ယွဥ္ႏုိင္ပါ႔မလဲ။

အစုစုကြဲျပီး ေႀကာက္အားလန္႔အားထြက္ေျပးႀကရပါေတာ႔တယ္။

သည္တုိက္ပြဲမွာ သူပုန္ငါးရာေက်ာ္ က်ဆုံးျပီး တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကုိလဲ သုံ႔ပန္းအျဖစ္ဖမ္းမိခဲ႔ပါတယ္။

သူပုန္ေတြချမာ ေႀကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ ထြက္ေျပးသြားႀကတာ အစက တစ္စုတစ္စည္းတည္း လာတဲ႔ တပ္ႀကီးဟာ သုံးတပ္ကြဲျပီး သုံးေနရာေရာက္သြားပါေတာ႔တယ္။

သုံးေနရာမွာ စခန္းခ်ေနေႀကာင္း သိတဲ႔အခါ နရပတိစည္သူနဲ႔ တာေနာတုိ႔က တပ္ႏွစ္တပ္ဖြဲ႔ျပီး ထပ္လုိက္တုိက္တာေႀကာင္႔ စခန္းခ်ေနႀကရာကေန ထပ္ေျပးႀကရျပန္ပါတယ္။

ဟံသာ၀တီကုိ မသိမ္းႏုိင္ေႀကာင္း တြက္မိတဲ႔ သူပုန္ေတြဟာ ဟံသာ၀တီကေန ဇင္းမယ္ကုိ အေႀကာင္းမႀကားႏုိင္ေအာင္ ၀ုိင္းရံထားျပီးေနာက္ ေဒသအသီးသီးမွာ ျမိဳ႔ေတြကုိ သိမ္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားႀကပါေတာ႔တယ္။

သည္အခ်ိန္မွာ ပဲခူးဟံသာ၀တီအင္ပါယာရဲ႔ နယ္စပ္မဟုတ္တဲ႔ အတြင္းျမိဳ႔ေတြဟာ ဇင္းမယ္ကုိ စစ္ခ်ီသြားတဲ႔ တပ္ေတာ္ႀကီးအတြက္ အင္အားေတြ စုေဆာင္းျဖည္႔တင္းေပးလိုက္ရတာမုိ႔ အင္အားနည္းပါးေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္တာေႀကာင္႔ တစ္ျမိဳ႔ျပီး တစ္ျမိဳ႔ဆုိသလုိ သူပုန္ေတြကုိ မခုခံႏုိင္ဘဲ က်ဆုံးရပါေတာ႔တယ္။

အဲဒါေႀကာင္႔ သူပုန္တပ္ေတြ ထေနျပီျဖစ္ေႀကာင္း သိရတဲ႔ ျမိဳင္ျမိဳ႔စားဟာ ဇင္းမယ္ကုိ ထြက္ေျပးျပီး ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးထံ အေျခအေနေတြကုိ အေရာက္ လူလႊတ္ျပီး ေလွ်ာက္ထားရပါေတာ႔တယ္။

ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးလည္း သူပုန္အေႀကာင္း သိရတဲ႔အခါ မနီျမိဳ႔စား အေလာက္ငံ႔ကုိ တပ္မွဴးခန္႔ျပီး ဆင္ေျခာက္စီး၊ လူရွစ္ရာနဲ႔ စုံစမ္းဖုိ႔ လႊတ္လုိက္ပါတယ္။

အေလာက္ငံ႔လည္း စုံစမ္းဖုိ႔ လာတဲ႔အခါ တုိက္ကုလားျမိဳ႔အေရာက္မွာ တုိက္ကုလားျမိဳ႔ကုိ သိမ္းျပီးျဖစ္တဲ႔ သူပုန္တပ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ျပီး တုိက္ပြဲျဖစ္ကာ က်ဆုံးသြားရတဲ႔အျပင္ ဆင္ေတြေရာ၊ လူေတြကုိပါ သူပုန္တပ္ေတြက သိမ္းပုိက္လုိက္ႀကပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကုိ ႀကည္႔ရင္ သူပုန္တပ္ေတြရဲ႔ အစြမ္းကလည္း မေသးဘူးဆုိတာ ျမင္သာပါတယ္။

ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးလည္း လႊတ္လုိက္တဲ႔တပ္က အေျခအေနသတင္းမႀကားရတဲ႔အခါ သန္လ်င္ျမိဳ႔စား စစ္တုရဂၤသူကုိ ဆင္သုံးရာ၊ လူႏွစ္ေသာင္းပါတဲ႔ တပ္နဲ႔တကြ ထပ္မံေစလႊတ္လုိက္ပါတယ္။

အဓိက ကေတာ႔ ပဲခူးဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္ႀကီးမ်ား သူပုန္ေတြလက္ထဲ က်ေလျပီလားလုိ႔ သိလုိတဲ႔အတြက္ လႊတ္တာပါ။

စစ္တုရဂၤသူလဲ တပ္ကုိ ဦးေဆာင္ျပီး ေနျပည္ေတာ္ကုိ အေရာက္ခ်ီတက္ေပမယ္႔ စစ္ေတာင္းျမစ္ကုိ ေရာက္တဲ႔အခါ သူပုန္ေတြက ပိတ္ဆုိ႔တုိက္ခုိက္ႀကတာမုိ႔ ျမစ္ကုိ မကူးႏုိင္ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

စစ္တုရဂၤသူက ေနရာရွာျပီး တပ္နဲ႔ ျဖတ္ကူးတဲ႔အခါ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ ဗညားက်န္းေထာကုိယ္တုိင္ ဦးစီးျပီး သူပုန္တပ္ေတြက တုိက္ခုိက္ပါတယ္။

ဆင္တပ္အားကုိ အဓိကသုံးထားတဲ႔ စစ္တုရဂၤသူရဲ႔ ဘုရင္႔တပ္မေတာ္ကလည္း ရြပ္ရြပ္ခြ်ံခြ်ံျပန္လည္တုိက္ခိုက္တာေႀကာင္႔ ဗညားက်န္းေထာကုိယ္တုိင္က်ဆုံးျပီး သူပုန္တပ္ေတြ ပ်က္ပါတယ္။

အဲဒီအခါမွ စစ္တုရဂၤသူတပ္ဟာ ေနျပည္ေတာ္ကုိ အေရာက္သြားႏုိင္ပါေတာ႔တယ္။ ပဲခူးဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္ကုိ ေရာက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေနျပည္ေတာ္ဟာ မက်ေသးတဲ႔အျပင္ စနစ္တက်နဲ႔ ခုိင္ခိုင္မာမာရပ္တည္ေနတာကုိ ေတြ႔ရလုိ႔ ျမိဳ႔ထဲကုိ တပ္နဲ႔တကြ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္က ရိကၡာအခက္အခဲအတြက္လည္း တပ္နဲ႔ ပါလာတဲ႔ ရိကၡာေတြေႀကာင္႔ အတန္အသင္႔ ေျပလည္သြားပါတယ္။

ဗညားက်န္းေထာက်တဲ႔အခါ က်န္တဲ႔ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ငယ္ေတြဟာ တပ္ေတြကုိ စုစည္းျပီး ဟံသာ၀တီကုိ ခ်ီလာျပီး တုိက္ခုိက္ဖုိ႔ ျပင္ျပန္ပါတယ္။

ဒီသတင္းကုိႀကားရတဲ႔အခါ နရပတိစည္သူ၊ စစ္တုရဂၤသူ၊ တာေနာ တပ္မွဴးသုံးဦး တပ္သုံးတပ္ဖြဲ႔ျပီး သူပုန္ေတြ စခန္းကုိ သြားတုိက္ခုိက္တဲ႔အခါ သူပုန္ေတြလဲ တပ္ပ်က္ျပီး အလဲလဲ အကြဲကြဲနဲ႔ ဒလေရာက္တဲ႔ထိ ေျပးႀကရပါေတာ႔တယ္။

မ်ားမႀကာခင္မွာပဲ ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ တပ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔တကြ ပဲခူးဟံသာ၀တီကုိ ျပန္လာပါတယ္။

ျပန္လာတဲ႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူပုန္ေတြ မီးတင္ရႈိ႔ထားတဲ႔ ဘုရားတန္ေဆာင္းေက်ာင္းကန္ေတြရဲ႔ ျပာပုံေတြကုိ ျမင္ျပီး ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ ေနျပည္ေတာ္ထဲေတာင္ မ၀င္ေတာ႔ဘဲ ဒလကုိ တပ္ေတာ္နဲ႔တကြ ခ်ီတက္ျပီး သူပုန္ေတြကုိ အျပဳတ္တုိက္ပါေတာ႔တယ္။

သူပုန္မကုန္မခ်င္း ေနျပည္ေတာ္မျပန္ဘဲ ကုိယ္တုိင္ စစ္မ်က္ႏွာမွာ ဦးစီးပါတယ္။

သူပုန္ေတြကုိ ႏွိမ္နင္းႏုိင္ျပီး သူပုန္ခုနစ္ေထာင္ေက်ာ္ကုိလည္း လက္ရဖမ္းဆီးျပီးေတာ႔မွ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ျပန္လာခဲ႔ပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္ကုိ ျပန္ေရာက္ျပီး မွဴးမတ္မ်ား ေလွ်ာက္တင္တာကုိ ႀကားရတဲ႔အခါ နရပတိစည္သူရဲ႔ လက္ရုံးရည္၊ ႏွလုံးရည္ေႀကာင္႔သာ ပဲခူးဟံသာ၀တီ မက်ရႈံးျခင္းျဖစ္တဲ႔အတြက္ နရပတိစည္သူကုိ ေခၚျပီး အစ္ကုိ ကတိသစၥာအလြန္ေစာင္႔လွပါတယ္လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူပါတယ္။

ေသခ်ာစဥ္းစားႀကည္႔ရင္ နရပတိစည္သူဟာ ကတိသစၥာကုိ အလြန္ေစာင္႔ထိန္းခဲ႔တာ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ သူဟာ တစ္ခ်ိန္က ဗမာ-ရွမ္းတပ္ေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခဲ႔သူျဖစ္ျပီး အခု သူပုန္ထသူေတြကလည္း ရွမ္းေတြပဲမုိ႔ သူနဲ႔ မစိမ္းလွဘူးလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ သူပုန္အင္အားက သာလြန္ျပီး ပဲခူးဟံသာ၀တီျမိဳ႔ေစာင္႔တပ္ေတြက အားနည္းေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူသာ သူပုန္ဘက္ကုိ ၀င္သြားရင္ ေခါင္းေဆာင္အလြယ္တကူျဖစ္မွာပါ။ ေနာက္ျပီး သူသာ သူပုန္ဘက္က ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ တုိက္ခဲ႔ရင္ ပဲခူးဟံသာ၀တီေနျပည္ေတာ္ရဲ႔ အနာဂတ္ဟာလဲ မေတြး၀ံ႔စရာျဖစ္လာမယ္မဟုတ္လား။

ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ လာေရာက္ခစားတဲ႔ နရပတိစည္သူအေနနဲ႔ ဘုရင္ေဟာင္းျဖစ္ေပမယ္႔လုိ႔ ဘာအေဆာင္အေယာင္မွ မပါဘဲ လူက ၀င္႔ႀကြားကာ မညိႈးငယ္ေပမယ္႔ အ၀တ္အစားက မွဴးမတ္မ်ားအလည္ ညွဳိးညွဳိးငယ္ငယ္ျဖစ္ေနတာေႀကာင္႔ ဘုရင္တုိ႔ ၀တ္ဆင္တဲ႔ အေဆာင္အေယာင္ကုိ ေပးအပ္ခ်ီးျမွင္႔ပါတယ္။

ဒါ႔အျပင္ ဆင္ ေရႊႀကိဳးေရႊက တစ္စုံ၊ ျမင္း ေရႊႀကိဳးေရႊက တစ္စုံနဲ႔ ေငြပိႆာသုံးဆယ္ကုိလည္း ခ်ီးျမွင္႔ပါတယ္။

ဆင္က၊ ျမင္းက ေတြခ်ီးျမွင္႔လုိက္ျခင္းအားျဖင္႔ နရပတိစည္သူကုိ ပဲခူးဟံသာ၀တီမွာ ဆင္စီးခြင္႔၊ ျမင္းစီးခြင္႔ ေပးလုိက္တာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ႔ နရပတိစည္သူဟာ နန္းက်ဘုရင္တစ္ပါးမုိ႔ ဆင္ကုိ လက္၀ယ္ထားခြင္႔မရွိပါဘူး။

ဆင္ဟာ ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွာ လက္နက္ႀကီးတစ္မ်ိဳးမုိ႔ ဆင္ရွိရင္ လက္နက္ႀကီးစုေဆာင္းမႈနဲ႔ အေရးယူခံရႏုိင္ပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ နရပတိစည္သူဟာ ပြဲသြားပြဲလာအတြက္ေတာ႔ ဂုဏ္ငယ္ႏုိင္စရာအေႀကာင္း မရွိေတာ႔ဘူးေပါ႔ေလ။

ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ ဇင္းမယ္ကုိ ခ်ီတဲ႔စစ္နဲ႔ သူပုန္ရန္ကုိ ႏွိမ္နင္းတဲ႔စစ္မွာ ထူးခြ်န္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ႔ႀကသူအေပါင္းကုိလည္း ဆုလာဘ္ေတြခ်ီးျမွင္႔ပါတယ္။

တခ်ိဳ႔ကုိလည္း ျမိဳ႔စား၊ ရြာစားမ်ားအျဖစ္ ခ်ီးျမွင္႔တင္ေျမွာက္ပါတယ္။

သည္အခ်ိန္မွာ ဘာေႀကာင္႔မ်ား လက္ရုံးရည္၊ ႏွလုံးရည္  ျပည္႔၀တဲ႔ နရပတိစည္သူကုိ ျမိဳ႔ေတြ ရြာေတြေပးျပီး လက္ေအာက္မွာ အမႈမထမ္းခုိင္းသလဲ ေမးခြန္းတစ္ခုေပၚလာပါတယ္။

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးဟာ သူ႔အသက္ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားဖူးတဲ႔ ဗညားဒလလုိ မြန္အမတ္ႀကီးကုိေတာင္ အရည္အခ်င္းရွိလုိ႔ ႏွေျမာတာေႀကာင္႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ခြင္႔လႊတ္ျပီး ျမိဳ႔ေတြ၊ နယ္ေတြ ခ်ီးျမွင္႔ေျမွာက္စားခဲ႔ေသးတယ္မဟုတ္လား။

နရပတိစည္သူလုိ ကတိသစၥာႀကီးမားတဲ႔ လူမ်ိဳးက် ဘာလုိ႔ မခ်ီးျမွင္႔ မေျမွာက္စားခဲ႔တာလဲ။

တကယ္ေတာ႔ နရပတိစည္သူဟာ လက္ရုံးရည္၊ ႏွလုံးရည္နဲ႔ ျပည္႔စုံတယ္ဆုိေပမယ္႔ သူဟာ နန္းက်ဘုရင္တစ္ပါးပါ။

ဘိသိက္ခံနန္းစံခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဘုရင္တစ္ပါးအေနနဲ႔ အျခားေသာ ဘုရင္တစ္ပါးလက္ေအာက္မွာ ျမိဳ႔စားနယ္စားအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းရမယ္ဆုိတာ အရင္က ရွိခဲ႔တဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ႏွိမ္႔ခ်ေစာ္ကားသလုိမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ႔ နရပတိစည္သူအေနနဲ႔ ျမိဳ႔ေစာင္႔၊ နယ္ေစာင္႔ သေဘာမ်ိဳးေလာက္နဲ႔ေတာ႔ ရာထူးကုိ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေႀကာင္႔လဲ ဘုရင္႔ေနာင္မင္းတရားႀကီးက ဂုဏ္သိကၡာကုိ ငဲ႔ခဲ႔တာလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ဘုရင္ျဖစ္ဖူးတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ဟာ အစြယ္ရွိခဲ႔ဖူးတာမုိ႔ သတိထားရမယ္႔လူမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား။

ဘာပဲေျပာေျပာ နရပတိစည္သူဟာ သူ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေတြကုိ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ျဖတ္သန္းသြားခဲ႔ပါတယ္။

ျမန္မာ႔သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ နန္းက်ဘုရင္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ရွိခဲ႔ပါတယ္။ နန္းက်ဘုရင္တုိင္းဟာ သူတုိ႔ရဲ႔ လက္က်န္ဘ၀အခ်ိန္ေတြမွာ ဆုိးရြားစြာနဲ႔ အဆုံးသတ္ခဲ႔ရတာေတြ ရွိသလုိပဲ ညွိဳးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းကုန္လြန္ခဲ႔ရတာေတြလဲ ရွိခဲ႔ပါတယ္။

နရပတိစည္သူကေတာ႔ နန္းက်ဘုရင္ျဖစ္ေပမယ္႔ သူ႔ရဲ႔ နန္းက်ဘုရင္ဘ၀မွာေတာင္ ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ႔ျပီး ရာဇ၀င္အေစာင္ေစာင္မွာ ကတိသစၥာႀကီးမားျပီး အစြမ္းအစရွိတဲ႔ နန္းက်ဘုရင္တစ္ပါးအေနနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံခဲ႔ရတာမုိ႔ ျမန္မာရာဇ၀င္မွာ အထူးျခားဆုံး နန္းက်ဘုရင္အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္မိပါေတာ႔တယ္ခင္ဗ်ာ။

သမုိင္းမူကြဲ- နရပတိစည္သူနဲ႔ မုိးညွင္းစလုံဟာ ေသြးေသာက္ေတြလုိ႔ ဦးဖုိးက်ားက ေရးေပမယ္႔ wikipediaရဲ႔ အဂၤလိပ္လုိ ေရးထားတဲ႔ စာမ်က္ႏွာမွာေတာ႔ သားအဖေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သိုဟန္ဘြားဟာ နရပတိစည္သူရဲ႔ အစ္ကုိအႀကီးလုိ႔လဲ ဆုိပါတယ္။ wikipediaရဲ႔အဆိုသာ မွန္မယ္ဆုိရင္ျဖင္႔ နရပတိစည္သူဟာ ရွမ္းေသြးစစ္စစ္ အင္း၀မင္းတစ္ပါးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဖုိးက်ားကေတာ႔ သူ႔ရဲ႔ ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ရာဇ၀င္ဖတ္စာမွာေတာ႔ အင္း၀၌ ရွမ္းလူမ်ိဳး မုိးျဗဲနရပတိအုပ္စုိးလ်က္ရွိစဥ္ (ဗမာ) စည္သူေက်ာ္ထင္သည္ စစ္ကုိင္းကုိ အေျချပဳလ်က္ အင္း၀ကုိ လုပ္ႀကံမည္ဟု စီမံလ်က္ရွိ၏လုိ႔ ေရးသားထားပါတယ္။

ကုိးကား

-ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ရာဇ၀င္ဖတ္စာ-ဦးဖုိးက်ား

-ဦးကုလားမဟာရာဇ၀င္ႀကီး

-wikipedia

-ျမန္မာဘာသာျဖင္႔ ေရးသားႀကေသာ အင္တာနက္ဘေလာ႔စာမ်က္ႏွာအခ်ိဳ႔

အားလုံးကုိ ေလးစားစြာျဖင္႔

မင္းအရိပ္