ဒီသီခ်င္းက သူတုိ႔ဆုိစရာလားေဖေဖရဲ႔ - ဦးဘုန္း(ဓာတု)

(ကြ်န္ေတာ္႔ဘေလာ႔ကုိ ပုိ႔စ္အသစ္တင္တုိင္း မပ်က္မကြက္ လာအားေပးေလ႔ရွိတဲ႔ ဘေလာ႔ဂါေမာင္ႏွမမ်ားကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း အရင္ေျပာပါရေစ။
ကြ်န္ေတာ္အခု ပုိ႔စ္တစ္ခုတင္ခ်င္ပါတယ္၊ မတင္ခင္မွာ ေျပာခ်င္တာေလးရွိလုိ႔ပါခင္ဗ်ာ။
ဒီပုိ႔စ္က ကြ်န္ေတာ္ေရးတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဆရာဦးဘုန္း(ဓာတု)ရဲ႔ ရနံ႔သစ္မဂၢဇင္းပါတဲ႔ ၀တၳဳတုိဆန္ဆန္ စာေပတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ( အဲဒါေႀကာင္႔ ဖတ္လုိ႔ ေကာင္းေနတာေပါ႔ေနာ္)
သည္စာေလးကုိ ကူးယူျပီးတင္ရတာ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္။
သည္စာေလးကုိ ဖတ္ျပီးျပီးခ်င္း ကြ်န္ေတာ္ခံစားလုိက္ရတဲ႔ ခံစားခ်က္ကုိ ေျပာျပခ်င္တာပါ၊ အဲဒီခံစားခ်က္ဆုိတာ ကြ်န္ေတာ္႔ဒႆန၊ ကြ်န္ေတာ္႔အေတြးအျမင္လဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။
ဒါေႀကာင္႔ လာလည္ႀကတဲ႔ စာဖတ္သူေမာင္ႏွမမ်ားကုိ ေတာင္းဆုိခ်င္တာက ဒီစာေလးဖတ္ျပီးလုိ႔ ကြန္မန္႔ေပးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ခဏေလာက္ သည္းခံျပီး ေစာင္႔ဆုိင္းေပးဖုိ႔ပါ။
ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ နက္ျဖန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ဒီပုိ႔စ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အေတြးအျမင္ကုိ တင္ျပမွာပါ။
ကြ်န္ေတာ္႔အေတြးအျမင္ဆုိတာ မွားမလား၊ မွန္မလား အတိအက်ေျပာလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္႔အေတြးအျမင္ကုိ ဖတ္ျပီးမွသာ ေပးခ်င္တဲ႔ ကြန္မန္႔ကုိ ေပးႀကဖုိ႔၊ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပႀကဖုိ႔သာ ေလးစားစြာနဲ႔ ေတာင္းဆုိပါရေစခင္ဗ်ာ။)

ဒီသီခ်င္းက သူတို႔ ဆိုစရာလား ေဖေဖရဲ႔

`ေဖေဖ ၊ ေဖေဖမွားေနတယ္`

တစ္ညက ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က စာေရးေနသည္။ သမီးေလး ခ်စ္ေပါက္ က ေဆာ့ေနသည္။ စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ စာေရးေနခ်ိန္တြင္ သမီးက အနားသို႔ ကပ္လာျပီး ဤသို႔ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

``ေဖေဖ ဘာမွားလို႔လဲ သမီးရ ဲ့``

မွားေနတယ္ေလ ေဖေဖရဲ့၊ ေဖေဖ ေရးတဲ့ စကၠဴမွာ ေန႔စြဲလို႔ ေရးထားတယ္။ အခု ညေရာက္ေနျပီေလ။ ညစြဲလို႔ ေရးရမွာေပါ့။ ေဖေဖက ေနနဲ႔ ညနဲ႔လည္း မသိဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးမိသည္။ သမီးေျပာေတာ့လည္း ေတြးစရာ ရလိုက္သည္။ အခုမွ ပထမတန္း ရွိေသးသည္။ သတၱိရွိသည္။ ရဲဝင့္သည္။ အလြန္ေဆာ့သည္။ တစ္ခါ တစ္ရံ ေမ်ာက္တေကာင္ႏွင့္ တူသည္။

ျပီးခဲ့ေသာႏွစ္ ၊ သူငယ္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းတြင္ သူ၏ အတန္းပိုင္ဆရာမႏွင့္ စကားမ်ားခဲ့သည္။ ဆရာမက ဒရယ္ ဆိုေသာ စာလံုးေပါင္းကို သင္သည္။ ဒေရးဒ ၊ ရ ေရး ရသတ္ ရယ္ ဟု သင္သည္။ သမီးက ဒေဒြးေရး ဒ ၊ ရေကာက္ေရး ယပလက္သတ ္ရယ္ ဟု ေအာ္ျပီး ဖတ္သည္။ ဆရာမက သူခ်ေပးသလို လိုက္ျပီး မဆိုသျဖင့္ ဒဏ္ေပးသည္။ သမီးက အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာျပသည္။

``ေဖေဖ သိလား၊ ဒေဒြးေတြ၊ ဓအုပ္ခ်ိဳက္ေတြ၊ ရေကာက္ေတြ၊ ယပလတ္ေတြ ခြဲျပီး မဆိုေတာ့ဘူး။ သမီးက ေဖေဖ သင္ေပးတဲ့အတိုင္း ဆိုတယ္။ အဲဒါ ေက်ာင္းမွာ သမီးဆိုတာကုိ မွားတယ္တဲ့။ ဒီလိုဆိုရင္ ဒေဒြးနဲ႔ ဓအုပ္ခ်ိဳက္ တစ္ခုရွိရင္ကို ရျပီေပါ့လို႔ သမီးက ဆရာမကို ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ သမီး အတန္းထဲမွာ မတ္တတ္ရပ္ျပီး ေနရတယ္။ ေဖေဖ မွားတာလား။ ဆရာမ မွားတာလား``

ကၽြန္ေတာ့ သမီးက အဲဒီလိုမ်ိဳး။ လူမေၾကာက္ဘူး။ ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာတတ္သည္။

တစ္ေန႔က သမီးကို ကာတြန္းစာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ျပသည္။ ထိုစာအုပ္ထဲတြင္ ဇာတ္လမ္းသည္ လူသတ္ျပီး ဓားျပတိုက္သြားေသာ လူဆိုးကို ဖမ္းမိလွ်င္ ဆုေငြ ေဒၚလာ တစ္သန္းေပးမည္ဟု ပါရွိသည္။ ထိုလူသတ္ေကာင္ ဓားျပဗိုလ္၏ ဓာတ္ပံုအထက္တြင္ အလိုရွိဟူေသာ စာတန္းခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။

ေဖေဖ ရဲေတြကလည္း ည့ံလိုက္တာ

ဘာျဖစ္လို႔လဲ သမီးရဲ့

ေဖေဖရယ္ ။ အဲဒီ လူဆိုးဗိုလ္ႀကီးကို ဓာတ္ပံုရိုက္တုန္းက ဖမ္းထားလိုက္ရင္ ျပီးတာပဲ။ အခုက်မွ ဆုေငြထုတ္ရတယ္လို႔။

သမီးေျပာစကားမ်ားသည္ ရိုးရိုးေလးႏွင့္ ဆန္းေနသည္။

သမီးသည္ ယခုေခတ္တြင္ ေမြးေသာ ကေလးမ်ား၏ စတိုလ္ အျပည့္ရွိသည္။ ထုပ္ဆီးတိုးတမ္း မကစားတတ္။ ဖန္ခုန္တုန္း ကစားျခင္းကို မၾကားဘူး။ ၾကက္ဖခြပ္တမ္း ကစားျခင္းကို နားမလည္။ သူတို႔ ကစားသည့္နည္းမ်ားမွာ ေမာ္ဒယ္ရိႈးေလွ်ာက္တမ္း၊ သံစဥ္မ်ားနဲ႔ကမ ၻာ သီခ်င္းဆိုတမ္း ကစားၾကသည္။ အိုးပုတ္၊ ခ်ိဳးရုပ္ကို သူမသိ။ ဇယ္ေတာက္တမ္း ကစားျခင္းကို သူမသိ။ ကြန္ပ်ဴတာကို သိသည္။ လက္ေတာ့ပ္ကို သိသည္။ ကီးဘုတ္ကို သိသည္။ ေမာက္စ္ကို သိသည္။ ယေန႔ေခတ္ အဆိုေတာ္ေပါက္စမ်ား၏ သီခ်င္းမ်ားကို ကၽြမ္းဝင္သည္။ ၿမိဳ႔မၿငိမ္းကို မသိ။ စိုင္းစိုင္းကို သိသည္။ နတ္ရွင္ေနာင္ကို မသိ။ မိုးမိုးကို သိသည္။ ကေလးဆိုေတာ့ ထားပါေတာ့။

တစ္ေန႔က အိမ္တြင္ IC သီခ်င္း စီဒီခ်ပ္ကို ဖြင့္ေနသည္။ သမီးက ေလးျဖဴကိုလည္း ၾကိဳက္သည္။ အငဲကိုလည္း ၾကိဳက္သည္။ ဝိုင္းဝိုင္းနွင့္ ေဇာ္ပိုင္ကိုလည္း ႏွစ္သက္သည္။ တကယ့္ အာဂ သမီးေလးပါ။

ေဇာ္ပိုင္၏ ပန္ဆင္ပို႔ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္လန္းေန………. မပန္ခ်င္လည္း ႏွလံုးသားကို ေျခြလိုက္ေလ……… ဆိုသည့္ သီခ်င္းကို အလြန္ႀကိဳက္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဤသီခ်င္းကို ညဥ္းဆိုေနတတ္သည္။

ေဖေဖ …… ေက်ာင္းမွာ သမီးတို႔ သံစဥ္မ်ားနဲ႔ကမ ၻာ သီခ်င္းဆိုတမ္း ကစားၾကတယ္။ သမီးက ေဇာ္ပိုင္ သီခ်င္းကို ဆိုျပလိုက္တယ္။ သမီး သူငယ္ခ်င္း ရႊန္းလဲ့ခင္က ေျပာတယ္။ အဲဒါ ျမန္မာသီခ်င္း မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဟုတ္လား ေဖေဖ……………

သမီးက အဲဒီလို ေပါက္တတ္ကရလည္း ေမးတတ္ပါသည္။

သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာမဂၤလာ ကဗ်ာကို အသံေန အသံထားျဖင့္ ရြတ္ဆိုေနတတ္ျပန္သည္။

ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္….. ဖူးတံဝင့္လို႔ခ်ီ… ဆိုသည့္ကဗ်ာ ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကဲ့သို႔ ဆုိျပနိဳင္သည္။ ဆိုျပတတ္သည္။ ေက်ာင္းမွ သင္ေသာ ကဗ်ာမ်ား၊ စာမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကိုလည္း ေမးတတ္သည္။ ရွင္းျပခိုင္းသည္။ စိတ္ဝင္စားသည္။ သူေမးသမွ် စိတ္ရွည္ရွည္ျဖင့္ သူနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရပါသည္။

ေဖေဖ… ညအခါ… လသာသာ၊ ကစားမလား… နားမလား ဆိုတာ မီးမလာလို႔လား ေဖေဖရဲ႔။ သမီးျဖင့္ ညအခါ… လာသာသာမွာ မကစားဖူးေပါင္`

သမီးေျပာေတာ့မွ ဒီေန႔ေခတ္ကေလးငယ္မ်ား၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ အျမင္ကို ေတြးဆမိျပန္သည္။

တစ္ေန႔တြင္…….

ေက်ာင္းမွ ျပန္လာစဥ္ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကစားမ်ားကို ေျပာေလေတာ့သည္။

ေဖေဖေရ…. သမီးတို႔အတန္းထဲကိုေလ ေက်ာင္းသားအသစ္ ငါးေယာက္ေတာင္ ေရာက္လာတယ္ သိလား..

အဲဒါ ဘာျဖစ္တုန္း သမီးရဲ႕

သူတို႔က ျမန္မာစကား ေကာင္းေကာင္း မေျပာတတ္ဘူး။ စကားလည္း မပီဘူး..

ငယ္ေသးလို႔ ေနမွာေပါ့ သမီးရဲ့..

ျပီးေတာ့ေလ.. သူတို႕က ေက်ာင္းကိုလာရင္ ကားျဖဴျဖဴ၊ အေကာင္းစားႀကီးနဲ႕ လာတယ္ေဖေဖရဲ႕။ ကားရဲ႕ ေရွ႕မွန္မွာလည္း အနီေရာင္စကၠဴေပၚမွာ ေရႊေရာင္စာလံုးေတြနဲ႔။ ဘာေတြမွန္းလည္း မသိဘူး။ ေရးထားတယ္။ ကပ္ထားတယ္။

အဲဒါ ဘာျဖစ္တံုး..

သူတို႔က သူေဌးေတြလို႔ ေျပာတာပဲ။ အတန္းပိုင္ ဆရာမနဲ႔လည္း ခင္တယ္ ထင္တယ္။ သူတို႔က ေနာက္မွာ ေရာက္လာျပီး ေရွ႕ဆံုးခံုမွာ ထိုင္ရတယ္ ေဖေဖ..

ေသာၾကာသမီး ပီသသည္။ အလြန္စကားမ်ားသည္။ အလြန္စပ္စုသည္။

သူတို႔ စာအုပ္ထည့္လာတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီးကလည္း အမိုက္စားႀကီးဗ်။ သံုးေသာင္း ေပးရတယ္ ေျပာတယ္။ သူတို႔ ဒီေလာက္ထိ ဘာလို႔မ်ား သူေဌးျဖစ္ရတာလဲ မသိဘူး..

ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သမီးက ဆက္ေျပာသည္။

ေန႔လယ္ ထမင္းစားဆင္းေတာ့ ေက်ာင္းေရွ႕က သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေကာ္ေဇာ အနီႀကီးကို ခင္ျပီးေတာ့ ထမင္းစားၾကတယ္ ေဖေဖရဲ႕၊ သူတို႔က ၾကြားေသးတယ္။ ပုဇြန္ဟင္းနဲ႔ စားတာတဲ့။ သမီးကလည္း ျပန္ၾကြားလိုက္တာေပါ့။ ငါတို႔က အာလူးဟင္းလို႔..

သမီးက အာလူးဟင္းကို ႀကိဳက္သည္။ အာလူးကိုမွ ဟင္းထင္သူ ျဖစ္သည္။

သူတို႔က သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ျမန္မာစကားမေျပာၾကဘူး ေဖေဖရဲ့၊ ဘာစကားေတြမွန္း မသိပါဘူး၊ ကိုရီးယား စကားလိုလို ဘာလိုလို နဲ႔..

သမီက ေက်ာင္းမွ ျပန္လာတိုင္း တစ္အိမ္လံုးကို သူ႔ေက်ာင္းအေၾကာင္း ေျပာတတ္သည္။ တစ္ခါတေလ ရယ္ရသည္။ တစ္ခါတေလ ဘာမွန္းမသိပါ။ သို႔ေသာ္ ကေလးပီပီ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာသျဖင့္ ခ်စ္မိသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္။

ဒီေန႔ ညေန ေက်ာင္းမွ ျပန္အလာ သမီး ငိုလာသည္။ ဘာေၾကာင့္ ငိုလာရသလဲဟု ဝိုင္းျပီး ေမးၾကသည္။

ေဖေဖ ဘာသိလို႔လဲ..

မသိလို႔ ေမးတာေပါ့ သမီးရဲ့..

သမီးတို႔က ေက်ာင္းမွာ သံစဥ္မ်ားနဲ႔ကမ ၻာ သီခ်င္းဆိုတမ္း ကစားၾကတယ္..

အဲဒါ ဘာျဖစ္တုံး..

သမီးက ေဇာ္ပိုင္သီခ်င္းကို ဆိုျပလိုက္တယ္

ဘာသီခ်င္းလဲ သမီးရဲ့

..ပန္ဆင္ဖို႔ ပန္းကေလးေတြ .. ပြင့္လန္းေန .. သီခ်င္းေပါ့

အဲဒီ သီခ်င္းက သမီးအလြန္ပိုင္တဲ့ သီခ်င္းပဲ။ ဒါနဲ႕ သမီးက ဘာျဖစ္လို႔ ငိုရတာတံုး.

သူတို႔က အဲဒီသီခ်င္းကို သူတို႔စကားနဲ႕ ဆိုျပတယ္ ေဖေဖရဲ့။ အဲဒါ သူတို႔ သီခ်င္းတဲ့.

ဟုတ္တယ္ေလ ။ ဒါနဲ႔မ်ား သမီးက ငိုရတယ္လို႔ေအ..

သမီးက အဲဒီအထိ မငိုေသးပါဘူး

ကဲ ဆက္ေျပာစမ္းပါဦး

သမီး သူငယ္ခ်င္း ရႊန္းလဲ့ခင္က သူတို႕ကို သီခ်င္းဆိုျပစမ္းပါလို႔ ခိုင္းလိုက္တယ္..

သမီးက ေျပာရင္းျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ား လည္လာသည္။ ဝမ္းနည္းလည္သည္။ ဦးေခါင္းကို ေမာ့ထားသည္။

ေျပာေလ သမီးရဲ့..

သူတို႔က ကမ ၻာမေက် သီခ်င္းကို ေအာ္ျပီး ဆိုျပတယ္..

ဒါငိုစရာလား သမီးရဲ့..

ေဖေဖ ဘာသိလို႔လဲ။ ကမ ၻာမေက် သီခ်င္းထဲမွာ ပါတယ္ေလ။ ဒါ တို႔ျပည္… ဒါတို႔ေျမ… တို႔ပိုင္တဲ့ျပည္တဲ့။ ဒီသီခ်င္းက သူတို႔ ဆိုစရာလား…. ေဖေဖရဲ့..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္အိမ္လံုး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး မွင္တတ္ေနမိၾကေတာ့သည္။

ေၾသာ္ … သမီးေလး ခ်စ္ေပါက္ရယ္……

ဦးဘုန္း(ဓာတု) မႏ ၱေလး

ရနံ႕သစ္ မဂၢဇင္း