ေရတစ္ဖန္ခြက္

ပါေမာကၡႀကီးဟာ သူ႔အတန္းကုိ ေရအနည္းငယ္ထည္႔ထားတဲ႔ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ကုိ ကုိင္ျပီး စတင္လုိက္ ပါတယ္။ သူဟာ ဖန္ခြက္ကုိ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားအားလုံး ျမင္သာေအာင္ ေျမွာက္ျပထားျပီး ေမးခြန္းတစ္ ခု ေမးလုိက္တယ္။

“ ဒီဖန္ခြက္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေလးမယ္ထင္လဲတပည္႔တုိ႔… ငါးဆယ္ဂရမ္လား၊ တစ္ရာဂရမ္လား၊ တစ္ရာႏွစ္ဆယ္႔ငါးဂရမ္လား… ”

“ အေလးခ်ိန္ မခ်ိန္ႀကည္႔ဘဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ေသခ်ာသိမလဲဆရာ ”လုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ျပန္ေျဖႀကတယ္။

“ ေကာင္းျပီ။ ဒီေတာ႔ ဆရာထပ္ေမးခ်င္တာက ဆရာ ဒီခြက္ကုိ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ကုိင္ေျမွာက္ ထားလုိက္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ”လုိ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေမးျပန္တယ္။

“ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ”လုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ျပဳိင္တူျပန္ေျဖႀကတဲ႔အခါ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေမးျပန္ တယ္။

“ ေကာင္းျပီ… ဒါျဖင္႔ တစ္နာရီေလာက္ ကုိင္ေျမွာက္ထားမယ္ဆုိရင္ေရာကြာ ”

“ ဆရာ႔လက္ေမာင္း နာက်င္လာမွာေပါ႔ ”လုိ႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ျပန္ေျဖတယ္။

“ မင္းမွန္တယ္တပည္႔… ဒါျဖင္႔ တစ္ေနကုန္ ကုိင္ေျမွာက္ထားမယ္ဆုိရင္ေရာ ဘာျဖစ္မလဲကြာ ”

“ဆရာ႔လက္ေမာင္း ထုံလာမယ္။ ႀကြက္သားေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္နာက်င္လာမယ္။ လက္က အေႀကာ ေသသလုိ ျဖစ္သြားျပီး ေဆးရုံသြားရမွာ ေသခ်ာတယ္”လုိ႔ အျခားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေျဖလုိက္ေတာ႔ ေက်ာင္းသားအားလုံး တဟားဟားနဲ႔ ပြဲက်သြားႀကတယ္။

“ သိပ္မွန္တာေပါ႔။ အဲဒီလုိအျဖစ္အပ်က္သုံးခုစလုံးမွာ ဒီဖန္ခြက္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ေျပာင္းသြားသလား ”လုိ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ေမးလုိက္တဲ႔အခါ ေက်ာင္းသားအားလုံးက “ မေျပာင္းပါဘူး ”လုိ႔ ျပိဳင္တူေျဖလုိက္ႀကတယ္။

“ ဒါျဖင္႔ လက္ေမာင္းထုံလာတာေတြ၊ ႀကြက္သားေတြ နာက်င္လာတာေတြက ဘာေႀကာင္႔ျဖစ္တာလဲ ” လုိ႕ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေမးလုိက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေက်ာင္းသားအားလုံး ဘာမွျပန္မေျဖတတ္ေတာ႔ဘဲ တုံဏိ ဘာေ၀ျဖစ္ကုန္ႀကေတာ႔တယ္။

“ ထုံတာေတြ၊ နာတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဆရာဘာလုပ္သင္႔သလဲ ”လုိ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ထပ္ေမးျပန္ တယ္။

“ ဖန္ခြက္ကုိ ကိုင္ေျမွာက္မထားဘဲ ခ်ထားလုိက္ေပါ႔ဆရာ ”

တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာ ေက်ာင္းသားက ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။

“ ေသခ်ာတာေပါ႔ ”

ပါေမာကၡႀကီးက ျပဳံးျပီး ျပန္ေျပာတယ္။

“ ဘ၀ျပႆနာတခ်ိဳ႕ဟာလည္း ဒီလုိပဲကြ။ ျပႆနာကုိ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ ကုိင္ ေျမွာက္ထားမိရင္ ဘာမွမထိခုိက္သလုိပါပဲ။ ျပႆနာကုိ အႀကာႀကီးထုိင္ျပီး စဥ္းစားေတြးေတာမိေနျပီဆုိရင္ ေတာ႔ ထုံက်င္ကုိက္ခဲမႈေတြ စတင္လာျပီ။ အဲဒီထက္ပုိျပီးႀကာႀကာ ဆုပ္ကုိင္ထားမိရင္ေတာ႔ အေႀကာေသတာမ်ိဳး ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္။ မင္းတုိ႔ ဘာမွ ဆက္လုပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ ”

ပါေမာကၡႀကီးက ေက်ာင္းသားအားလုံးကုိ တစ္ခ်က္ေ၀႔ႀကည္႔ျပီး ထပ္ေျပာလုိက္တယ္။

“ မင္းတုိ႔ဘ၀မွာ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ ျပႆနာေတြကုိ ေတြးေတာႀကံဆေနဖုိ႔ အေရးႀကီးတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါ ေပမယ္႔ အဲဒီထက္ပုိအေရးႀကီးတာက ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ အဆုံး၊ မင္းတုိ႔ အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မတုိင္မီမွာေတာ႔ အဲဒီအရာ ေတြကုိ ဆုပ္ကုိင္မထားဘဲ ေအာက္ကုိ ခ်ထားလုိက္ဖုိ႔ လုိတယ္။ ဒါမွသာ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မျဖစ္ေတာ႔ဘဲ မနက္ တုိင္းမွာ လန္းဆန္းစြာနဲ႔ အားအင္ျပည္႔၀စြာ ႏုိးထလာႏုိင္မွာျဖစ္ျပီး မင္းတုိ႔လမ္းေႀကာင္းေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔ အခက္ အခဲတုိင္း၊ စိန္ေခၚမႈတုိင္းကုိ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းႏုိင္ႀကမွာျဖစ္တယ္တပည္႔တုိ႔… ”

http://www.reachdominica.org/inspirational/the-glass-of-water ကုိ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိ ပါသည္။

©

မင္းအရိပ္