မင္းကုိ သတိရတဲ႔အခါ ခဏတုိင္း ငါေသတယ္

သတိရတယ္ခ်စ္သူ

လြမ္းတယ္လုိ႔ေတာ႔ ေျပာခြင္႔မရွိဘူးထင္ပါရဲ႔...

ထြက္သြားခဲ႔တဲ႔ မင္း မမွားခဲ႔ပါဘူး

မတားခဲ႔မိတဲ႔ ငါ႔အမွားရယ္ပါ...

လမ္းခြဲႀကရေအာင္တဲ႔

ငါ႔နားထဲ အခုထိ ႀကားဆဲေပါ႔ခ်စ္သူ

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက

မာနဆုိတဲ႔ အရာကုိသာ

ငါ မပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ရင္ ေကာင္းသားလားခ်စ္သူရယ္

မတုန္မလႈပ္နဲ႔ ေခါင္းျငိမ္႔ခဲ႔တဲ႔ငါ႔ကုိ

မင္း အံ႔ႀသေနခဲ႔မလား

ဒါမွမဟုတ္

လုိခ်င္တဲ႔ အေျဖရလုိ႔ ၀မ္းသာေနခဲ႔သလား

ငါ ခုထိ ေ၀ခြဲမရႏုိင္ေသးဘူး

ေသခ်ာတာက

ငါ႔ရင္ထဲက မာနတခ်ိဳ႔ကုိ

မင္း ျမင္ေအာင္ ႀကည္႔မသြားခဲ႔ဘူး...

အေနေ၀းရင္ ေသြးေအးသြားမွာပါတဲ႔

မင္းေျပာခဲ႔တယ္

ဒါေပမယ္႔

အတိတ္ရက္ေတြကုိ ျပန္ေတြးလုိက္တုိင္း

ငါ႔ႏွလုံးသားကုိ ေႏြးေထြးေစျမဲပါပဲ...

အသစ္မရွာဘူးဆုိလုိ႔

စြန္႔ခြာသြားတဲ႔ မင္းကုိ

သစၥာရွိလြန္းတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး

ႏွလုံးသားထဲက မင္းက

ဘယ္ကုိမွ ထြက္မသြားတာ

အခက္ေပါ႔ ခ်စ္သူ...

မုိင္ေတြရဲ႔ ျခားနားမႈကို သိတယ္ခ်စ္သူ

အခ်ိန္ေတြရဲ႔ ကန္႔သတ္မႈကုိလည္း နားလည္တယ္

ခက္တာက

လက္ေတြ႔အေျခအေနကုိ ရင္မဆုိင္ရဲျခင္းဟာ

ငါ႔အတြက္

ေႀကကြဲျခင္းနဲ႔သာ ထုိက္တန္ေနေစတာေလ...

အသဲကြဲဇာတ္လမ္းေတြဆုိတာ

ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးထဲမွာ

အဆန္းမဟုတ္ေတာ႔ဘူးတဲ႔

လူေတြ ေျပာႀကတယ္

ငါက အသဲကြဲသူတစ္ေယာက္မွ မဟုတ္တာ

ႏွလုံးသားတစ္စုံရဲ႔ ရပ္တည္ရာကုိ

ေပ်ာက္ဆုံးခဲ႔သူရယ္ပါ...

မွတ္ဥာဏ္ဆုိတဲ႔အရာကုိ

အစိတ္အပုိင္းလုိက္

ခြဲျပီး ဖ်က္ပစ္လုိ႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမယ္

အတိတ္ေတြ

ပစၥဳပၸန္ေတြ

အနာဂတ္ေတြ

ငါ

မင္းကုိ သတိရတဲ႔အခါ

ခဏတုိင္း ေသတတ္လုိ႔ပါခ်စ္သူ...