သံဆန္ခါတပ္ဖုိ႔ လုိေနျပီ - ဆရာ၀င္းျငိမ္း

ျပတင္းေပါက္ေတြဖြင္႔လိုက္ရင္ ျပင္ပက ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြ ရွဴရႈိက္ရတာေတာ႔မွန္ပါရဲ႔။

ဒါေပမယ္႔ အဲဒီေလေတြနဲ႔အတူ အမႈန္အမႊားေတြ၊ အမႈိက္ေတြ ပါလာႏုိင္တယ္လုိ႔ သေဘာသက္ေရာက္တဲ႔ အဆုိအမိန္႔ကုိ အခုတစ္ေလာမွာ ေတာ္ေတာ္ကေလး သတိရေနမိပါတယ္။

စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေနတဲ႔ အႏုပညာဂ်ာနယ္တစ္ခုျဖစ္တဲ႔ အလင္းတန္း အတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ား၊ ပရုိးမုိးရွင္းပြဲမ်ား စသျဖင္႔ ၀တၱရားအရ သြားရတဲ႔ပြဲေတြ တစ္ပတ္တစ္ပတ္ မနည္းလွပါဘူး။

စာေပလြတ္လပ္ခြင္႔ရွိလာသလုိ လူငယ္ေတြ စင္ေပၚမွာ လြတ္ခ်င္တုိင္းလြတ္လာတာကုိ ျမင္ရ၊ေတြ႔ရေတာ႔ အသက္ႀကီးလာလုိ႔ ေခတ္မမီဘူးပဲေျပာေျပာ၊ မ်က္စိရွက္စရာေတြ ေတာ္ေတာ္ေတြ႔လာရပါတယ္။

အထူးသျဖင္႔ ပရုိမုိးရွင္းပြဲေတြမွာ မပါမျဖစ္ထည္႔သြင္းႀကတဲ႔ အကအဖြဲ႔မ်ားရဲ႔ ကျပမႈမ်ားပါပဲ။

ဒီအကအဖြဲ႔ေတြဟာ အေနာက္တုိင္းက၀င္လာတဲ႔ ဗီစီဒီ၊ ဒီဗီဒီေတြကတစ္ဆင္႔ ကကြက္ပုံစံမ်ားကုိ ထပ္တူကူးသူက ကူး၊ ကုိယ္ပုိင္ကကြက္ေတြ ထြင္သူက ထြင္၊ စင္ေပၚမွာ ကျပႀကပါတယ္။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္က ႏွာေခါင္းရႈံ႔ခဲ႔ႀကတဲ႔ ပြတ္သဘင္ ဆုိတဲ႔ ကပြဲမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ္႔ သူတုိ႔ကကြက္ေတြက ေတာ္ေတာ္ေက်ာခ်မ္းစရာ ေကာင္းပါတယ္။

မိန္းကေလးက ေယာက္်ားေလးေက်ာေပၚ၊ ကုပ္ေပၚ၊ ပခုံးေပၚေရာက္သြားတဲ႔ ကကြက္ေတြရွိသလုိ ကုိယ္အလ်ားလုိက္ ေယာက္်ားေလးရဲ႔ ဘယ္ဘက္ပခုံးေပၚကေန ညာဘက္ပခုံးေပၚေရာက္သြားတဲ႔ ကကြက္မ်ိဳးကုိလည္း ျမင္ဖူးပါရဲ႔။

သြက္လက္ေနတဲ႔ လူငယ္မ်ားရဲ႔ ကကြက္ေတြဟာ အံ႔မခန္းရွိတယ္လုိ႔ ဆုိေလာက္ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ဒီသီခ်င္းနဲ႔ ဒီအကကုိ ေတြ႔ရတုိင္း စိတ္မခ်မ္းသာတဲ႔ အကကုိ ၃ႀကိမ္ထက္မနည္း ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရျပီးတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေမာင္တုိ႔ မယ္တုိ႔ ဒီအကကုိျဖင္႔ စင္ေပၚမွာမကႀကပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာခ်င္စိတ္ေပါက္လာတာေႀကာင္႔ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ေရးျဖစ္ျခင္းပါ။

ဘယ္ေအဂ်င္စီကလည္း ဆုိတာကုိေတာ႔ နာမည္နဲ႔တကြ မေျပာေတာ႔ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ႔ကကြက္က လာတီႏုိသီခ်င္းနဲ႔ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္တြဲကတဲ႔ ကကြက္ျဖစ္ပါတယ္။

ကကြက္ဆန္းမ်ားနဲ႔ ကရင္း ရင္ခ်င္းအပ္၊ ေပါင္ခ်င္းကပ္တာေတြ မေျပာလုိေတာ႔ပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔ သီခ်င္းဆုံးခါနီးမွာ အမ်ိဳးသားကေလးက အမ်ိဳးသမီးေလးရဲ႔ ခါးကုိ ကုိင္လုိက္ခ်ိန္ မိန္းကေလးက သူ႔လက္ေပၚမွာ ေပ်ာ႔ေခြက်သြားသလုိ ပက္လက္လန္သြားပါတယ္။

ခါးကုိ လက္နဲ႔ထိန္းထားတဲ႔ အမ်ိဳးသားကေလးက သူ႔မ်က္ႏွာကုိ ငုံ႔လုိက္ျပီး တစ္ေနရာကုိ သူ႔မ်က္ႏွာအပ္လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔မ်က္စိေတြ ျပာသြားပါတယ္။

ဒီလုိအကမ်ိဳးေတြ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ သင္႔ေတာ္ပါရဲ႔လားလုိ႔ တာ၀န္ရွိသူမ်ား စဥ္းစားဖုိ႔လုိျပီထင္ပါတယ္။

ေရးသင္႔၊ မေရးသင္႔ ေတာ္ေတာ္ႀကာႀကာ စဥ္းစားခဲ႔ပါတယ္။

မေရးရင္ မျဖစ္ေတာ႔ဘူးထင္တာေႀကာင္႔ ေမာင္နဲ႔ႏွမ၊ သားနဲ႔အမိ မႀကည္႔သင္႔တဲပုံမ်ားကုိ ေဖာ္ျပကာ ေရးသားလုိက္ရပါေတာ႔တယ္။

ျပတင္းေပါက္ကုိ ဖြင္႔လုိက္ပါျပီ။

ေလေကာင္းေလသန္႔ေတြနဲ႔အတူ ၀င္လာမယ္႔ အမႈိက္သရုိက္ေတြကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ ျပတင္းေပါက္မ်ားမွာ သံဆန္ခါခပ္စိတ္စိတ္မ်ား တပ္ဆင္ဖုိ႔ေတာ႔ လုိအပ္ေနျပီ ထင္ပါတယ္။

                                                                                                                           ၀င္းျငိမ္း

(ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းနဲ႔ အလင္းတန္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာ၀င္းျငိမ္းက အလင္းတန္းဂ်ာနယ္မွာ ေရးထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာတကယ္ေျပာလုိတာက ကကြက္တစ္ခုတည္း၊ အကေလာကတစ္ခုတည္းကုိ ေျပာလုိတာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္သေဘာေပါက္မိပါတယ္။

မွန္ပါတယ္ဆရာေရ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ေနရာစုံက ျပတင္းေပါက္ေတြကုိ သံဆန္ခါတပ္ဖုိ႔ လုိေနတာကေတာ႔ အမွန္ပါပဲခင္ဗ်ာ။)