မြန္-ဗမာ ႏွစ္(၄၀) စစ္ပြဲအတြင္းမွ အင္း၀သူရဲေကာင္း ျပည္စားပ်ံခ်ီ (သုိ႔မဟုတ္) အင္း၀ဘက္သား မြန္သူရဲေကာင္း လက္်ာပ်ံခ်ီ အပိုင္း(၁)

( facebook မွာ ဆရာဦးသန္းျမင္႔တင္ထားတဲ႔ ပန္းခ်ီပုံေတြထဲက တစ္ပုံကုိ ယူသုံးထားတာပါ)

ျမန္မာမွန္လွ်င္၊ ျမန္မာ႔သမုိင္းကုိ အနည္းငယ္မွ် စိတ္၀င္စားလွ်င္ပင္ မြန္-ဗမာ ႏွစ္(၄၀)စစ္အေႀကာင္း ႀကားဖူးနား၀ ရွိႀကသည္။ ဘုရင္မင္းေခါင္ႏွင္႔ ရာဇာဓိရာဇ္၊ မင္းရဲေက်ာ္စြာႏွင္႔ လဂြန္းအိမ္၊ သမိန္ဗရမ္း စသည္႔ သူရဲေကာင္းႀကီးမ်ား၏ အမည္မ်ားကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိႀကသည္။

မြန္-ဗမာ ႏွစ္(၄၀) စစ္သည္ တစ္ခ်ိန္က အင္း၀ႏုိင္ငံေတာ္ႏွင္႔ ဟံသာ၀တီႏုိင္ငံေတာ္တုိ႔အား ဖြ႔ံျဖိဳးစည္ပင္မႈ၊ တုိးတက္ထြန္းကားမႈ၊ သာယာ၀ေျပာမႈတုိ႔ကုိ ႏွစ္(၄၀)ဟူေသာ အတုိင္းအတာကာလအတြင္း၌ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မေပးစြမ္းႏုိင္ခဲ႔ေပ။ သုိ႔ေသာ္ ရာဇ၀င္၌ စာတင္ႏုိင္ေသာ ပညာရွိအမတ္ႀကီးမ်ား၊ သူရဲေကာင္းစစ္သူႀကီးမ်ားကုိမူ မည္သည္႔ႏုိင္ငံတုိ႔၏ ရာဇ၀င္ႏွင္႔ ယွဥ္ယွဥ္ ရဲရဲႀကီး ယွဥ္ျပိဳင္ႏုိင္ေအာင္ ေမြးဖြားေပးခဲ႔ေလသည္။

ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ခု၌ ျဖစ္ေစ၊ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္၌ ျဖစ္ေစ ပရိသတ္ကုိ ေက်နပ္အားရေအာင္ ေပးစြမ္းႏုိင္ေသာ ရသမွာ အားျပိဳင္မႈျဖစ္သည္။ ဇာတ္ေကာင္းအခ်င္းခ်င္း အားျပိဳင္မႈ၊ ဇာတ္လုိက္ႏွင္႔ ဗီလိန္ အားျပိဳင္မႈ၊ သုိ႔မဟုတ္ပါက ဇာတ္လုိက္ႏွင္႔ ေလာကဓံ အားျပိဳင္မႈ စသည္႔ အားျပိဳင္မႈတုိ႔သည္ ဇာတ္လမ္းသေဘာတရားကုိ ရုပ္လုံးႀကြသည္ထက္ ႀကြေအာင္၊ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီးႏုိင္စြမ္းရွိႀကေပသည္။

ထုိ႔အတူပင္ မြန္-ဗမာ ႏွစ္(၄၀)စစ္သည္လည္း ဟံသာ၀တီႏုိင္ငံေတာ္ႏွင္႔ အင္း၀ႏုိင္ငံေတာ္တုိ႔၏ အားျပိဳင္မႈ တစ္နည္းဆုိရေသာ္ ဟံသာ၀တီဘုရင္၊ မြန္ပညာရွိအမတ္မ်ား၊ မြန္သူရဲေကာင္းစစ္သူႀကီးမ်ားႏွင္႔ အင္း၀ဘုရင္၊ အင္း၀ပညာရွိအမတ္မ်ား၊ အင္း၀သူရဲေကာင္းစစ္သူႀကီးမ်ား၏ အခ်င္းခ်င္း အားျပိဳင္မႈမ်ားေႀကာင္႔ သမုိင္းျဖစ္ရပ္အမ်ားအျပားႀကားထဲ၌ ရုပ္လုံးႀကြလာကာ စိတ္၀င္စားဖြယ္အေကာင္းဆုံးသမုိင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခု အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ထားႏုိင္ေပသည္။

မြန္-ဗမာ ႏွစ္(၄၀)စစ္က ေမြးဖြားေပးလုိက္ေသာ ကာယသူရဲေကာင္းမ်ားေရာ၊ ဥာဏသူရဲေကာင္းမ်ားပါ အမ်ားအျပား ရွိခဲ႔သည္။ ထုိအထဲမွ ပြဲအႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ႔သည္႔ စစ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္အေႀကာင္း တင္ျပလုိပါသည္။ ထုိသူကား အင္း၀သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေက်ာ္ႀကားခဲ႔ေသာ ျပည္ျမိဳ႔စား လက်္ာပ်ံခ်ီပင္တည္း။

သူ႔ကုိ ျပည္စားပ်ံခ်ီဟုလည္း လူသိမ်ားသည္။

သူသည္ မြန္-ဗမာ ႏွစ္(၄၀)စစ္ အတြင္း၌ ေအာင္ပြဲအႀကိမ္ႀကိမ္ရခဲ႔ေသာ လက္ရုံးရည္ေကာင္းလွသည္႔ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္သည္။ မိမိထက္ အဆမတန္အင္အားႀကီးသည္႔ ရန္သူ႔တပ္မ်ားကုိ ခုခံတုိက္ခုိက္ႏုိင္စြမ္းရွိသည္႔ ႏွလုံးရည္ႏွင္႔လည္း ျပည္႔စုံသူျဖစ္သည္။

သူသည္ အင္း၀သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ထင္ရွားေက်ာ္ႀကားခဲ႔သူျဖစ္ေသာ္လည္း ဗမာမဟုတ္၊ ရွမ္းလည္း မဟုတ္၊ သူကား မြန္အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ပင္တည္း။

သူ၏ ဖခင္မွာ ဟံသာ၀တီ၏ နာမည္ေက်ာ္စစ္ဘုရင္ ရာဇာဓိရာဇ္၏ ရန္သူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္႔ ေျမာင္းျမစားေလာက္ျဖားျဖစ္ျပီး မိခင္မူကား မယားႀကီးဟု တြင္သည္႔ ေလာက္ျဖားကေတာ္မ်ားအနက္မွ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

လက်္ာပ်ံခ်ီသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ လက္ရုံးရည္ေကာင္းျပီး စစ္နည္းဗ်ဴဟာမ်ားႏွင္႔ အကြ်မ္း၀င္ခဲ႔သူျဖစ္ႏုိင္သည္။ အဘယ္႔ေႀကာင္႔ဆုိေသာ္ သူ၏ေမြးခ်င္းတစ္ဦးျဖစ္သည္႔ ဗ်ဥ္းႏြဲ႔သည္ လက္ရုံးရည္ေကာင္းလွသလုိ ရာဇာဓိရာဇ္ကုိ ရွဳံးလုနီးနီးျဖစ္ေအာင္ ဆင္စီးခ်င္းထုိးႏုိင္ခဲ႔သူ ျဖစ္သည္။

သူ၏ဖခင္ျဖစ္သူသည္လည္း ေဆြသားမ်ိဳးသား၊ ဗုိလ္ပါဆင္ျမင္း အင္အားႀကီးလွသူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ေျမာင္းျမ၊ ပုသိမ္၊ ေဒးပသြယ္ စသည္႔ မြန္ဒ(မြန္တုိင္)ျပည္ဟု ေခၚႏုိင္ေသာ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသကုိ ပေဒသရာဇ္ႏုိင္ငံငယ္ေလးတစ္ခုကဲ႔သုိ႔ အုပ္စုိးခဲ႔သူျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ေလာက္ျဖားသည္ ပဲခူး၌ နန္းတက္လာသည္႔ စစ္ဘုရင္ ရာဇာဓိရာဇ္ကုိကား ယွဥ္ႏုိင္စြမ္း မရွိခဲ႔ဘဲ အရွဳံးေပးလုိက္ရျပီးေနာက္တြင္ လက်္ာပ်ံခ်ီသည္ အင္း၀သုိ႔ ထြက္ေျပးျပီး အင္း၀၏ႀသဇာေအာက္ ခုိ၀င္ခဲ႔ရေလသည္။

ဖခင္ျဖစ္သူ ေလာက္ျဖားသည္ ရာဇာဓိရာဇ္၏ ရန္သူေတာ္ႀကီးျဖစ္သလုိ ေမြးခ်င္းျဖစ္သူ ဗ်ဥ္းႏြဲ႔သည္လည္း ရာဇာဓိရာဇ္အား စီးခ်င္းယွဥ္ထုိးခဲ႔သူျဖစ္ရာ လက်္ာပ်ံခ်ီအေနျဖင္႔ မုိးပ်ံေလာက္ေအာင္ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင္႔ ျပည္႔စုံသူျဖစ္ပါေစ၊ ရာဇာဓိရာဇ္လက္ေအာက္တြင္ သူေကာင္းျဖစ္မည္မဟုတ္ဟု သူေတြးခဲ႔ဟန္ရွိသည္။ ထုိ႔ေႀကာင္႔ အင္း၀လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ ခစားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္မည္။ ထုိ႔ေနာက္ အင္း၀လက္ေအာက္တြင္ ခုိလႈံရင္း အခ်က္အျခာက်သည္႔ ျပည္ျမိဳ႕၌ ျမိဳ႕စားျဖစ္ခဲ႔သလုိ ေအာင္ပြဲအလီလီရခဲ႔သည္႔ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔သည္ျဖစ္ရာ သူ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္ခဲ႔သည္ဟု ဆုိႏုိင္ေပသည္။

လက်္ာပ်ံခ်ီသည္ အင္း၀ဘုရင္ မင္းႀကီးစြာေစာ္ကဲ လက္ထက္ကတည္းက ျပည္ျမိဳ႕စားျဖစ္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ထင္ထင္ရွားရွား ေအာင္ပြဲရယူႏုိင္ခဲ႔သည္မွာကား အင္း၀၌ ဘုရင္မင္းေခါင္နန္းတက္ခါစတြင္ ျဖစ္သည္။

သကၠရာဇ္၇၆၃ခုႏွစ္တြင္ အင္း၀၌ မင္းေခါင္နန္းတက္ေသာအခါ ရာဇာဓိရာဇ္သည္ ေရေႀကာင္း၊ ႀကည္းေႀကာင္း အလုံးအရင္းႏွင္႔ အင္း၀ကုိ စစ္ခ်ီသည္။ မင္းေျပာင္းမင္းလႊဲျဖစ္လွ်င္ ပေဒသရာဇ္ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္သည္႔အားေလ်ာ္စြာ ဘုရင္အသစ္သည္ ျမိဳ႕စားနယ္စားမ်ားအေပၚ ႀသဇာသက္ေရာက္မႈအားနည္းေလ႔ရွိႀကသည္။ အခန္႔မသင္႔လွ်င္ အားစမ္းမႈမ်ား၊ ပုန္ကန္မႈမ်ားကုိပင္ ႀကဳံရေလ႔ရွိတတ္သည္။ ထုိအခ်က္ကုိ အခြင္႔ေကာင္းယူ၍ ရာဇာဓိရာဇ္က အင္း၀သုိ႔ စစ္ခ်ီသည္။ မင္းေခါင္မွာ ခုခံဖုိ႔ထက္ နန္းတြင္း၌ပင္ ႀသဇာတည္ေဆာက္ေနရခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ထုိအခ်ိန္၌ ျပည္ျမိဳ႕မွာ လက်္ာပ်ံခ်ီက ျမိဳ႕စားအျဖစ္ရွိေနသည္။

သူက သူအပုိင္စားရေသာျမိဳ႕၏ ပထ၀ီအေနအထားကုိ ေကာင္းစြာသိသူျဖစ္သည္။ ျပည္ျမိဳ႕သည္ ဟံသာ၀တီမွ အင္း၀သုိ႔ ႀကည္းေႀကာင္းသြားရာလမ္းေႀကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အခ်က္အခ်ာက်ေသာျမိဳ႕၊ ျမစ္ကမ္းနံေဘးတြင္ တည္ရွိေသာေႀကာင္႔ ေရေႀကာင္းလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအခ်က္အခ်ာ ျမိဳ႕ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ ျပည္ျမိဳ႕ က်သည္ႏွင္႔ အင္း၀၏အနာဂတ္သည္ ေတြးပူစရာအေနအထားျဖစ္သည္။ ျပည္ျမိဳ႕က်လွ်င္ အင္း၀ႏုိင္ငံေတာ္၏ ေတာင္ဘက္တံခါးေပါက္ပြင္႔သြားျပီဟုပင္ ဆုိႏုိင္မည္ထင္သည္။

ထုိအေနအထားကုိ ေကာင္းစြာသိထားသည္႔ လက္်ာပ်ံခ်ီသည္ အရာရာအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားခဲ႔သည္။ ျမိဳ႕ရုိးမွာ အုတ္ျမိဳ႕ရုိးျဖစ္ျပီး က်ဳံးေျမာင္းမ်ားကုိ စနစ္တက်ျပင္ဆင္ထားသလုိ အုတ္ျမဳိ႕ရုိးအျပင္ဘက္တြင္လည္း ေျမျမိဳ႕ရုိးျဖင္႔ ရံထားေသးသည္။ လက္နက္လူသူအမ်ားအျပားစုေဆာင္းထားရွိျပီး ရန္သူ႔စစ္ေရာက္လာခဲ႔ေသာ္ လေပါင္းမ်ားစြာ ခုခံႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ရိကၡာမ်ားလည္း စုေဆာင္းထားသည္။

ရာဇာဓိရာဇ္၏တပ္မ်ား ခ်ီတက္လာသည္ကုိ သိသည္ႏွင္႔ လူသူရိကၡာမ်ားကုိ ျမိဳ႕တြင္း အျမန္သြင္းေစကာ ျမိဳ႕တံခါးကုိ ပိတ္ျပီး ခုခံရန္ အသင္႔ျဖစ္ေနေခ်ျပီ။

မြန္တပ္မ်ားကလည္း ျပည္ကုိ ၀န္းရံတုိက္ခုိက္ေသာ္ တပ္မ်ားအေနျဖင္႔ အင္း၀သုိ႔ မခ်ီတက္ႏုိင္ဘဲ သည္မွာပင္ ရက္အေတာ္မ်ားမ်ား ရပ္တန္႔ေနမည္ကုိ သိသျဖင္႔ ျပည္ကုိ မတုိက္ဘဲ ေက်ာ္သြားႀကေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ လမ္းခရီး၌ စစ္ေႀကာင္းႏွင္႔အတူပါလာေသာ ရာဇာဓိရာဇ္၏ သမီးေတာ္ တလမည္ေက်ာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေသာေႀကာင္႔ ရာဇာဓိရာဇ္သည္ ေခါင္းေလာင္းက်ဟူေသာ အရပ္တြင္ တပ္တည္ကာ သမက္ေတာ္ ေစာမဟာရာဇ္ကုိ တပ္မွဴးအျဖစ္ ထားခဲ႔ေလသည္။

ထုိသုိ႔ ထားခဲ႔သည္ကုိ မ်က္စိ၊ နား အစဥ္ဖြင္႔ထားသည္႔ လက်္ာပ်ံခ်ီက သိသည္။

မြန္တပ္မ်ား အင္း၀သုိ႔ ဆန္သြားျပီး ႏွစ္ရက္ခန္႔အႀကာ၌ လက်္ာပ်ံခ်ီသည္ ေစာမဟာရာဇ္တပ္ကုိ ၀င္တုိက္ရန္ စီစဥ္ေတာ႔သည္။ ေန႔အခ်ိန္ ျပည္ျမိဳ႕တြင္းမွ တပ္မ်ား ထြက္ေသာ္ ရန္သူ ရိပ္မိမည္စုိးသျဖင္႔ ညအခါေရာက္မွ ျမိဳ႕တြင္း၌၀ွက္ထားေသာ ေလွမ်ားကုိ ထမ္းကာ ျမစ္အတြင္းခ်သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ျမစ္ေႀကာင္းအတုိင္းဆန္တက္ကာ ေစာမဟာရာဇ္၏တပ္ကုိ ၀င္တုိက္ေလေတာ႔သည္။

ညအခ်ိန္အလစ္၀င္တုိက္ျခင္း ခံရသျဖင္႔ ေစာမဟာရာဇ္၏တပ္မွာ မည္သုိ႔မွ် မခုခံႏုိင္ဘဲ အလဲလဲအကြဲကြဲျဖစ္ကာ ေစာမဟာရာဇ္ကုိယ္တုိင္ ေလွငယ္ေလးတစ္စင္းျဖင္႔ ထြက္ေျပးသြားရေလသည္။ လက်္ာပ်ံခ်ီက တပ္ပ်က္သြားေသာ မြန္ရဲမက္မ်ားကုိ အထက္သုိ႔ မဆန္တက္ေစဘဲ ေအာက္သုိ႔ခ်ည္းသာ စုန္ေျပးရန္ ေမာင္းခ်ပစ္လုိက္ႏုိင္သည္။

ေနမေကာင္းသျဖင္႔ ေဖာင္ေတာ္ႀကီးေပၚ၌ အနားယူေနေသာ မြန္မင္းသမီး တလမည္ေက်ာ္ကုိ လက္ရဖမ္းဆီးမိသည္။ လက်္ာပ်ံခ်ီသည္ တပ္အခ်ိဳ႕ကုိ ခြဲထုတ္ကာ မြန္မင္းသမီးအား အင္း၀သုိ႔ ႀကည္းေႀကာင္းမွတစ္ဆင္႔ လွ်ိဳ႕၀ွက္ပုိ႔ေဆာင္ေစျပီး ကုိယ္တုိင္မွာမူ ရရွိေသာ လက္နက္၊ ရိကၡာတုိ႔ကုိ သိမ္းယူျပီးေနာက္ ျပည္ျမိဳ႕တြင္း ျပန္၀င္ေနေလသည္။

ရာဇာဓိရာဇ္မွာ ထုိအေႀကာင္းကုိ မသိရွာ။ စစ္ကုိင္း၌ စႀကိဳသူျမတ္ႏွင္႔ ေတြ႔ဆုံစကားစစ္ထုိးျပီးေနာက္ စစ္ျပန္ရုတ္လာျပီး စေလေရာက္မွ သိသည္။ ရာဇာဓိရာဇ္မွာ သမီးေတာ္တစ္ပါး ရန္သူ႔လက္သုိ႔ ပါသြားသျဖင္႔ ေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေသာ္လည္း မည္သုိ႔မွ်မတတ္ႏုိင္ေတာ႔ေခ်။ မြန္တပ္မ်ားမွာ စုန္လုိက္၊ ဆန္လုိက္၊ ျမိဳ႕သိမ္းတုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲလုိက္ႏွင္႔မုိ႔ အင္မတန္စစ္ပန္းေနျပီျဖစ္ရာ တပ္မ်ားအားလုံး ပဲခူးသုိ႔ တပ္ေခါက္ျပန္ႀကရေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ ရာဇာဓိရာဇ္သည္ အခဲမေႀက။ ေဒါသတုိ႔က ရင္ထဲမွ လုံးလုံးေပ်ာက္မသြား။ သမက္ေတာ္ကုိ အႏုိင္ယူ၊ သမီးေတာ္ကုိ အင္း၀သုိ႔ ဆက္သကာ ထိပါးခဲ႔သည္႔ လက်္ာပ်ံခ်ီကုိ စစ္ဘုရင္တစ္ပါး၏ အစြမ္းအေႀကာင္း ေကာင္းေကာင္းျပကာ လက္စားေခ်လုိသည္။ ထုိ႔ေႀကာင္႔ လက္နက္လူသူစုေဆာင္းကာ ႏွစ္သစ္ကူးသည္ႏွင္႔ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ လက္ရတုိက္ယူရန္ ေရေႀကာင္း၊ ႀကည္းေႀကာင္း အင္အားႀကီးမားစြာျဖင္႔ စစ္ခ်ီေလေတာ႔သည္။

ဤကား ရာဇ၀င္၌ ထင္ရွားေသာ ျပည္ျမိဳ႕တုိက္ပြဲႀကီး အစပင္တည္း။

ျပည္ျမိဳ႕ကုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ထားကာ မြန္တပ္မ်ား စစ္ခ်ီလာေႀကာင္း ဘုရင္မင္းေခါင္ႀကားသိရသည္႔အခါ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ လုံး၀လက္လႊတ္မခံႏုိင္သည္႔ ဘုရင္မင္းေခါင္ကလည္း အင္အားသုံးေသာင္းရွိေသာ ျမင္းတပ္ႀကီးငါးတပ္ဖြဲ႔ကာ စစ္ကူရန္ ေစလႊတ္လုိက္သည္။

ရာဇာဓိရာဇ္ကလည္း အင္အားသုံးေသာင္းရွိေသာ တပ္ခုနစ္တပ္ကုိ ခြဲထုတ္ကာ အင္း၀ျမင္းတပ္မ်ားကုိ ခုခံရန္ ေစလႊတ္သည္။ ကုိယ္တုိင္မူကား အင္အားခုနစ္ေသာင္းရွိေသာ ေရတပ္ကုိ ဦးေဆာင္ကာ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ ၀န္းရံထားေလသည္။

ႀကည္းေႀကာင္းမွ မြန္တပ္မ်ားမွာလည္း အင္း၀တပ္ငါးတပ္ကုိ အႏုိင္ယူျပီးေနာက္ ရာဇာဓိရာဇ္ထံ လာေရာက္ပူးေပါင္းျပီး ႀကည္းေႀကာင္း၊ ေရေႀကာင္းျဖင္႔ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ ၀ုိင္းရံကာ အားႏွင္႔အင္ႏွင္႔ တုိက္ခုိက္ႀကေတာ႔သည္။

သုိ႔ေသာ္ လက်္ာပ်ံခ်ီ၏ စနစ္တက်ျပင္ဆင္ထားေသာ ခံစစ္ကုိကား မြန္တပ္မ်ား မေက်ာ္ႏုိင္ႀကေခ်။ အင္အားအဆမတန္ကြာေသာ္လည္း ျမိဳ႕ရုိးအျပင္ဘက္ရွိ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားဆင္ထားေသးသည္႔ က်ဳံးႏွင္႔ သတ္ကြင္းမ်ားကုိ အလြတ္ျဖတ္ေက်ာ္လာႀကရသည္ျဖစ္ရာ ျပည္ျမိဳ႕ရွိ လက်္ာပ်ံခ်ီ၏တပ္မ်ားအတြက္ ပစ္ကြင္းေကာင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။ ေလးျမွား၊ ေသနတ္၊ အေျမာက္၊ ေလာက္လႊဲစသည္႔ အေ၀းပစ္လက္နက္မ်ားကုိလည္း အသုံးျပဳသလုိ ျမိဳ႕ရုိးအနား ကပ္လာႏုိင္သည္႔ အနည္းငယ္ေသာ ရဲမက္မ်ားကုိလည္း ဆီမီးအုိးမ်ား၊ ေရနံ၊ အင္တြဲ၊ ပြဲလ်က္မ်ားကုိ အပူေပးေလာင္းခ်၊ ငရုတ္ရည္ပါမခ်န္သုံးကာ ခုခံသည္။ အင္မတန္ႀကီးမားေသာ ျခင္းေတာင္းႀကီးမ်ားကုိ ယက္၍ မီးရႈိ႕ကာ ေလာက္လႊဲျဖင္႔ ပစ္သည္။

အႀကိမ္ႀကိမ္ထုိးစစ္ဆင္ေသာ္လည္း လက်္ာပ်ံခ်ီ၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွ ျပည္ျမိဳ႕တပ္မ်ားကုိ မေက်ာ္ႏုိင္။ တပ္လန္ကာ ျပန္ျပန္ဆုတ္ခြာရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေႀကာင္႔ ရာဇာဓိရာဇ္သည္ တပ္မွဴးမ်ားႏွင္႔ တုိင္ပင္ကာ ဗ်ဴဟာေျပာင္းရေတာ႔သည္။ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္တုိက္ေသာ္လည္း မရ။ အနီးအနားတြင္ ၀န္းရံထားရသည္မွာ ယင္ေပါသျဖင္႔ ရဲမက္မ်ားမွာ အနာအဖ်ားလဲ မ်ားလာသည္။ ထုိ႔ေႀကာင္႔ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ ရိကၡာမသြင္းႏုိင္ရုံမွ်သာ ၀ုိင္းရံထားႀကမည္။ ျမိဳ႕တြင္း၌ ငတ္ျပတ္ေသေႀကႀကျပီး အားအင္မရွိေတာ႔မွ လြယ္လင္႔တကူသိမ္းယူေတာ႔မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ ျပည္ျမိဳ႕အင္အားႏွင္႔ ညီမွ်ေသာ တပ္သုံးတပ္ကုိ ခ်န္၍ သစ္တပ္တည္ကာ ဆက္လက္၀ုိင္းရံထားေစျပီး က်န္တပ္မ်ားကုိ ဧရာ၀တီျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းရွိ တလည္းဆီးဟူေသာအရပ္သုိ႔ ေရႊ႕ကာ တပ္ခ်ထားလုိက္ရေတာ႔သည္။

အမွန္တကယ္လည္း ျပည္ျမိဳ႕တြင္း၌ ရိကၡာမရွိေတာ႔။ စား၍ရသမွ် ရွာေဖြစားေသာက္ေနႀကရသည္။ ေနာက္ဆုံးဖြဲႏုႏွင္႔ ထန္းအူမ်ားကုိပင္ မေသရုံတမယ္စားေသာက္ႀကရေတာ႔သည္။

သုိ႔ေသာ္ လက်္ာပ်ံခ်ီကား အရွဴံးမေပး၊ အညံ႔မခံ။ စားစရာမရွိေတာ႔၍ ေသေသာ္မွေသေစေတာ႔။ ျမိဳ႕ကုိေတာ႔ အသက္ရွင္လ်က္မေပးႏုိင္ဟု စိတ္ပုိင္းျဖတ္ထားသည္။ လက်္ာပ်ံခ်ီ၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွ တပ္မ်ားသည္လည္း ငတ္မြတ္ေနေစကာမူ အသက္စြန္႔ျပီး ရန္စစ္ကုိ တြန္းလွန္ရန္ အသင္႔ရွိေနႀကသည္။

ထုိအခ်ိန္၌ ဘုရင္မင္းေခါင္လည္း အင္အားခုနစ္ေသာင္းျဖင္႔ ဒုတိယအႀကိမ္စစ္ကူရန္ ကုိယ္တုိင္ဆင္းလာေနျပီျဖစ္သည္။ တပ္ပ်က္ျပီး ဆုတ္ခြာသြားႀကေသာ ျမင္းတပ္ငါးတပ္ႏွင္႔လည္း ေတြ႔ဆုံပူးေပါင္းကာ အင္အားျဖည္႔လုိက္ႀကေသးသည္။

ထုိအေႀကာင္းကုိ သိေသာအခါ ရာဇာဓိရာဇ္က ျပည္ျမိဳ႕ကုိ ရံထားသည္႔ တပ္မွဴးသုံးဦးကုိ ေခၚကာ ဆုတ္မည္ေလာ၊ တုိက္မည္ေလာ ေမးသည္။ အျခားစစ္သူႀကီးမ်ားက ဆုတ္ခြာေစလုိေသာ္လည္း တပ္မွဴးသုံးဦးျဖစ္ေသာ သမိန္ဇိပ္ျဗဲ၊ ျဗထပုိက္၊ ေဘာေက်ာ္တုိ႔က မဆုတ္လုိ၊ ျပည္ျမိဳ႕တြင္း၌ ငတ္မြတ္ေနႀကျပီျဖစ္ရာ ၄င္းတုိ႔ကုိ အင္အားျဖည္႔ေပးေသာ္ အႏုိင္တုိက္ႏုိင္မည္ဆုိႀကသျဖင္႔ ရာဇာဓိရာဇ္မွ လူသူလက္နက္အင္အားျဖည္႔ေပးကား တုိက္ေစသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိတပ္သုံးတပ္မွာ အင္အားျဖည္႔တင္း၍ ျပည္ျမိဳ႕ကုိ ထပ္မံတုိက္ခုိက္ႀကေသာ္လည္း လက်္ာပ်ံခ်ီ၏ ခံစစ္အစီအမံကုိ မေက်ာ္ႏုိင္သည္႔အျပင္ စစ္ကူေရာက္လာေသာ ဘုရင္မင္းေခါင္၏ တပ္မ်ားႏွင္႔ေတြ႔ကာ အျပီးသတ္ေခ်မႈန္းျခင္းကုိ ခံလုိက္ႀကရေလေတာ႔သည္။

ဤကား ခံစစ္ဗ်ဴဟာကြ်မ္းက်င္လွေသာ လက်္ာပ်ံခ်ီ၏ ျမန္မာ႔သမုိင္းတြင္ ထင္ရွားခဲ႔သည္႔ ေအာင္ပြဲရ 

ျပည္ျမိဳ႕တုိက္ပြဲႀကီးပင္တည္း။

(ဆက္ရန္)

အားလုံးကုိေလးစားစြာျဖင္႔

မင္းအရိပ္