(၂)
ဆယ္တန္းမျေဖမီက ေက်ာင္းတြင္ ဇင္ဇင္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အတူပညာသင္ယူခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္
၉တန္းေရာက္မွ ေက်ာင္းေျပာင္း လာကာ ေအခန္းကိုေရာက္လာသူ ဇင္ဇင္ကို ကၽြန္ေတာ္မသိသကဲ့သို႔
ေဘာဂေဗဒယူကာ ေအခန္းမွ အခန္းေျပာင္းသြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ ဇင္ဇင္မသိေပ။ ေက်ာင္းတြင္းသန္႔ရွင္းေရး
ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ စေသာစုေပါင္းလုပ္ရေသာ အလုပ္မ်ားတြင္သာ ျမင္ဖူးေတြ႕ဖူး မ်က္မွန္းတန္းယံုသာျဖစ္သည္။
စာေမးပဲြေျဖျပီး အဂၤလိပ္စာႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ရာတြင္ သင္တန္းတစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနသျဖင့္
ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္လာေလသည္။
"အံအားသင့္သြားတာေပါ့မွန္ပါတယ္ဒါေပမယ့္ က်ိတ္ေဆြးစရာ လြမ္းဖို႔ေတာ့ သခင္မ၇ွိေသးပါဘူး
ဇင္"
" အလဲ့ တယ္ဆိုတယ့္စာပါလား "
ဇင္ဇင္က ခပ္၇ႊင္ရႊင္ေနာက္ရင္း ပိေတာက္ပင္ရင္း ကန္စပ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးသို႔လာထိုင္လိုက္သည္။
" မသိပါဘူး ဇင္ က နင္တို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြ ေငးေနရင္ တစ္ခုခုကိုလြမ္းလို႔ က်ိတ္ေဆြးေနတယ္ထင္ေနတာ"
ဇင္ဇင္က ေပါင္ေပၚတင္ထားေသာ ဖလားထဲသို႔ ပိေတာက္ပြင့္မ်ားကို ေကာက္ယူစီေဆာ့ကစားရင္း ခပ္ေအးေအးႏွင့္
ဆက္ေနာက္ေနသည္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသာျပံဳးရင္း ပင္ထက္တြင္လွ်ံ၀င္းေနေသာပန္မင္းေရႊငံုတို႔ကိုေမာ္ေငးလိုက္သည္။
" ကိုယ္က ပိေတာက္ပန္းကိုခ်စ္တယ္ ဒီလိုခ်စ္တယ့္ပိေတာက္နဲ႔ ဇင္ေျပာသလို လြမ္းစရာဇာတ္ေၾကာင္းေတြ
မေတာ္တဆႏြယ္လာမွာကို ..........တစ္ခါတစ္ေလေတြးေၾကာက္ မိပါေသးတယ္"
" ေဟာ.... ရွင္စိတ္ကူးယဥ္ျပန္ျပီ"
ဇင္ဇင္ သည္ ကၽြန္ေတာ့္စကားကို ဘယ္ေနရာ ဟာသေတြ႕သြားသည္မသိ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္ေနသည္။ အရယ္ရပ္သြားေသာအခါ
ဆက္ျပီး ေ၀ဖန္ခ်က္ေပးျပန္သည္။
" ဒါကေတာ့ ရွင္တို႔ေယာက်ာ္းေလးေတြ စိတ္ကူးယဥ္တာကိုး ေတာ္ေတာ္၇ယ္ရတယ္ သူ႔ဟာသူေနတယ့္
ပိေတာက္လဲမေနရ ႏွင္းဆီ လဲမခ်န္ သဇင္ဆိုလဲ မလြတ္ စပယ္လဲ မရ ေနာက္ဆံုး ခေရပန္းကိုေတာင္
ေလွ်ာက္ဖဲြ႔ႏႊဲ႔ျပီး မ်က္ရည္နဲ႔လိမ္းေပးခ်င္တယ္ေလ"
" ဒါကဒီလိုရွိတယ္ေလ ဇင္ရဲ႕ ကဗ်ာဆရာဆိုတာတိက်တယ့္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုရဲ႕ေယဘုယ်သေဘာေပၚေအာင္
ဖဲြ႔ ႏႊဲ႔ ရတာကိုး ကိုယ္တစ္ခါကေျပာဖူးပါတယ္ ေလာကသဘာ၀ရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ မတည္ျမဲမႈတရားကို
စာဖတ္သူရဲ႕ ဥာဏ္မ်က္စိမွာ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ နဲ႔ ေျပာျပၾကတာ ကဗ်ာေတြပါပဲ ဆိုတာေလ"
" နင္ေျပာေတာ့လဲ ရွင္းသလိုပဲ ေနာက္ေတာ့မွ သိပ္မသဲကဲြဘူး ဒါထက္ေနပါအံုး နင္က ကဗ်ာဆရာ
မဟုတ္ေပမယ့္ ပိေတာက္ပန္း ကို ဘယ္လိုျမင္လဲ "
ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးလိုက္သည္။ ေျဖလိုက္လွ်င္ ဇင္ဇင္ဆီက ဘယ္လိုေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္လာမည္ကိုသိသိ
ႏွင့္ ျပံဳးလိုက္သည္။
" ကိုယ္ကေတာ့ ပိေတာက္ကို romantic love စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ေနနဲ႔ ျမင္တယ္ "
ဇင္ဇင္က မ်က္လံုး၀ိုင္းကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ၾကည့္သည္။
" ဇင့္အတြက္ ရယ္စရာေကာင္းေနေကာင္းေနလိမ့္မယ္ "
" မဟုတ္ပါဘူး ဒီေနရာမွာ အျမင္တူသြားလို႔ အံၾသေနတာပါ "
ဒီတစ္ခါေတာ့
ကၽြန္ေတာ္အံၾသသင့္ရေသာ အလွည့္ျဖစ္သည္။
" ဒီလိုေလ အဲဒီစိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ဆိုတာ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ အေပၚယံဖဲြ႔ႏႊဲ႔ ထားတယ့္အရာလိုေပါ့
အေပးယံလႊာကိုခြာၾကည့္ရင္
အထဲမွာဘာေတြ႕ရမယ္ထင္လဲ
"
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဇင့္ကိုသာ ၾကည့္လိုက္သည္။
" တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ လူ႔ေလာကယဥ္ေက်းမူက သိမ္ေမြ႕ေအာင္ စီမ့ထားတယ့္ လိင္စိတ္ပဲေလ
"
" ဒါေတာ့ ကိုယ္ျငင္းရလိမ့္မယ္ ဇင္"
ဇင္ဇင္ ကေမးခြန္းထုတ္လိုေသာဟန္ျဖင့္ ေခါင္းကိုငဲ့ကာၾကည့္လိုက္သည္။
" ဥပမာေျပာရရင္ ေတးသြား ရစ္သမ္တစ္ခုမွာေပါ့ ႏုတ္ေတြ ေကာ႔ဒ္ေတြအမ်ားၾကီးပါမွာပဲေလ
A,B,Cm,G,F စသည္ျဖင့္အသံတစ္ခုစီေပါ့ ဒါေပမယ့္ ရစ္သမ္တစ္ခုမွာ ေကာ႔ဒ္တစ္ခုထက္ေတာ့ပိုမွာပါ
ဒီလိုပဲ စိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္ထဲမွာ လိင္စိတ္ခ်ည္း ပဲေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး "
ဇင္ဇင္သည္ စကားျပန္မေျပာ၊ ဖလားထဲမွာပိတာက္ပြင့္မ်ားကို က်ားကြက္ေရြ႕သလို ေ၇ြ႕ကစားေနသည္။
" ဒါေတြထားလိုက္ပါ ခုနက ဇင္က ဘာလို႔ပိေတာက္ပန္း ကိုစိတ္ကူးယဥ္အခ်စ္လို႔ ျမင္ရတာလဲ
"
ဇင္ဇင္ ကအသာျပံဳးရင္း ပင္ယံထက္မွ ပိေတာက္ပြင့္တို႔ကို ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္။
" သူ႕ရာသီေရာက္ရင္ ပိေတာက္ပြင့္ျမဲမဟုတ္လား အမွန္က မ်ဳိးဆက္ျပန္႕ပြားဖို႔အေစ့အတြက္
ပန္းပြင့္တယ္ဆိုတာ ယာယီသဘာ၀ ပဲေလ အခ်ိန္တန္ရင္ ပန္းကေၾကြႏြမ္းသြားမွာပဲ အခ်စ္ဆိုတာလဲဒီလိုပဲေလ
အခ်ိန္တန္အရြယ္ေရာက္ ေသြးသားျပည့္၀လာတယ့္အခ်ိန္မွာ မ်ဳိးဆက္ျပန္႔ပြားဖို႔ အတြက္ လိုအပ္လို႔ေပၚလာတာေလ
အခ်စ္ဆိုတာ ပိေတာက္ပန္းလိုဘဲ ခဏတာတည္ျမဲတဲ့ ယာယီပန္းပါ မပ်က္သုန္းတယ့္ အရာမဟုတ္ပါဘူး...."
ဇင္ဇင္က အသာရယ္ရင္းစကားကို အဆုံးသတ္လိုက္သည္။
" ပိတာက္ပန္းေတြသာ အသက္ရွိရင္ ငါ့ကိုက်ိန္ဆဲေနမလားမသိဘူးေနာ္ ေဇယ်"
ကၽြန္ေတာ္ကမူ ႏုနယ္၀င္းပေသာ ဇင္ဇင္၏မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ကို ေငးၾကည့္၇င္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုမသိမသာ
က်ိတ္ခ်လိုက္သည္။
" ပိေတာက္ပန္းကေတာ့ ဇင့္ကို မက်ိန္ဆဲေပမယ့္ ဒီစကားၾကားရေတာ့ ကိုယ့္အသည္းက က်ိန္စာမိသြားသလိုပဲ"
" ဘာဆိုင္လို႔လဲ......."
ဇင္ဇင္၏ မ်က္လံုးေလးျပဴးကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနျပန္သည္။
" ဘာဆိုင္လို႔လဲဆိုတာ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ဇင့္ကို ကိုယ္ေျပာမိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္."
" တစ္ေန႔ေန႔မွ တယ့္လား အခုေရာ.......ေျပာလို႔မရေသးဘူးလား"
ဇင္ဇင္၏ စူးစမ္းေသာမ်က္လံုးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ အေျဖ၇ွာေသာမ်က္လံုး တို႔ အတန္ၾကာေအာင္တိုက္ဆိုင္ေနမိသည္။
" ငါ့ျမင္တယ့္ပိေတာက္ပန္းအေၾကာင္းေျပာျပမယ္ ဇင္...."
ဇင္ဇင္မ်က္လႊာခ် ရင္း ကန္ေရျပင္ဆီသို႔အၾကည့္လႊဲလိုက္သည္။
" အင္း ဆိုပါအံုး ဘယ္လိုလဲဆိုတာ "
" တစ္ႏွစ္တြင္တစ္လ တစ္လတြင္တစ္ရက္ ဆိုတယ့္ ဦးေၾကာ့ေရးတယ့္ ပိေတာက္ပန္းဖဲြ႕ ကဗ်ာကို
ဇင္ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား"
" အင္း..... ၾကားဖူးပါတယ္"
" ပိေတာက္ပန္းဟာတစ္ႏွစ္မွတစ္ခါပဲပြင့္တယ္ဇင္၊ ပြင့္ရင္လဲပင္လံုးကၽြတ္ေ၀ဆာေနေအာင္ပြင့္တတ္တယ္
ကိုယ္ျမင္တယ့္ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာလည္း တစ္သက္လံုးေနမွ တစ္ခါပဲေပၚေပါက္လာလိမ့္မယ္ထင္တယ္။
တစ္သက္မွတစ္ခါပဲ ပြင့္မယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ပိေတာက္နဲ႕ ဇင့္ရဲ႕ ပိေတာက္ကကြာေနမလားေတာ့မသိဘူး"
ေႏြေလရူးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ပင္ေ၀ွ႕လိုက္သျဖင့္ ပိေတာက္ညွာေညာင္းတို႔မွာ ကန္ေရျပင္သို႔တဖဲြဖဲြ
ေၾကြသက္ေနေလသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္း ဆီမွလည္းေန႕လယ္ ေရကစားနားခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ အသံမ်ား တိတ္ေနသည္။
ဘယ္အခ်ိန္ ကနားခိုေနသည့္မသိေသာ ဥၾသငွက္ကလည္း ပိေတာက္ပင္ေပၚမွ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ သီက်ဴးေနသည္။
ဇင္ဇင့္ဆီမွ သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သ့ဲ ၾကားလိုက္ရသည္။
" ေအာ္ ဒါနဲ႔ နင္ေအာင္စာရင္း ထြက္ရင္ ဘယ္ေက်ာင္းတက္မွာလဲ"
" ကိုယ္ကေတာ့ တပ္ထဲ၀င္မွာပဲေလ အင္ဂ်င္နီယာတက္မယ္စဥ္းစားတယ္"
" ဒါဆိုျပင္ဦးလြင္သြားရမွာေပါ့ "
" အင္းေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"တကယ္လို႔ နင္ျပန္လာတယ့္အခ်ိန္က်ရင္ ငါေတြ႕ခ်င္ပါေသးတယ္ "
" ကိုယ္ ခြင့္ျပန္လာလို႔ ဇင္ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ရွိေသးရင္ ေတာ့ ဘယေနရာေရာက္ေရာက္
မေတြ႕မခ်င္း ကိုယ္လိုက္ရွာပါ့မယ္"
"မေတြ႔မခ်င္း ေတာင္လိုက္ရွာမယ္တယ့္လား ေဇယ် ဘာေၾကာင့္လဲ "
"ကိုယ့္ရဲ႕ပိေတာက္ပန္းက တစ္သက္မွာတစ္ခါပဲပြင့္တယ္ ဇင္ "
"ရွင္...."
" ကိုယ့္ပိေတာက္ပန္း ကိုဆင္ျမန္းေစလိုတဲ့ ဆံျမညွာေကကို ကိုယ္လိုက္ရွာေဖြရလိမ့္မယ္
ဇင္"
ဇင္ဇင္ စကားမျပန္။ စင္းေမွးသေယာင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ၾကီးမ်ားကို ခပ္ေလးေလး ပင့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုရီေ၀ေ၀
ေငးၾကည့္ေနသည္။
အပိုင္း(၃)ဆက္လက္ေစာင့္ေမွ်ာ္ပါ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
(ကြ်န္ေတာ္႔
သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ညီငယ္လုိ ခင္မင္ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာေလးပါ)
No comments:
Post a Comment