သစ္ခုတ္သမားပုံျပင္

တစ္ခါတုန္းက အရမ္းက်န္းမာသန္စြမ္းတဲ႔ သစ္ခုတ္သမားတစ္ေယာက္ဟာ သစ္ကုန္သည္ႀကီးတစ္ဦးထံမွာ အလုပ္သြားေလွ်ာက္သတဲ႔။ သစ္ကုန္သည္ႀကီးကလဲ သစ္ခုတ္သမားရဲ႕ ကုိယ္ကာယႀကံ႕ခုိင္သန္စြမ္းပုံကုိ ေတြ႔ျမင္ရလုိ႔ အလုပ္ကုိ ခ်က္ခ်င္းေပးလုိက္တယ္။ အလုပ္လုပ္ခနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကလဲ သစ္ခုတ္သမားအတြက္ နစ္နာစရာမရွိေအာင္ ေပးပါတယ္။ ဒီေတာ႔ သေဘာထားျပည္႔၀တဲ႔ သစ္ကုန္သည္ႀကီးအတြက္ သူ အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္လုိ႔ သစ္ခုတ္သမားဟာ ဆုံးျဖတ္လုိက္ေတာ႔တာေပါ႔။
သစ္ကုန္သည္ႀကီးက သူ႔ကုိ ခြ်န္ျမေနတဲ႔ ပုဆိန္တစ္လက္ကုိ ေပးျပီး အလုပ္လုပ္ရမယ္႔ ေနရာကုိ လုိက္ျပတယ္။ သူ သစ္ခုတ္ရမယ္႔ သစ္ေတာေနရာဆုိပါေတာ႔။
ဒီလုိနဲ႔ပဲ သစ္ခုတ္သမားဟာ သူ႔အလုပ္ကုိ စ လုပ္ခဲ႔တယ္။
ပထမဆုံးရက္မွာ သူဟာ သစ္ပင္ေပါင္း ၁၈ပင္တိတိကုိ ခုတ္လွဲျပီး အပ္ႏုိင္ခဲ႔သတဲ႔။
သစ္ကုန္သည္ႀကီးက အလြန္ခ်ီးက်ဴးတာေပါ႔။ ဒီတုိင္းပဲ ဆက္လုပ္ေပးပါလုိ႔လဲ ေျပာလုိက္တယ္။
သစ္ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ စကားေတြဟာ သစ္ခုတ္သမားကုိ အားတက္ေစတယ္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ သစ္ခုတ္သမားဟာ ပုိလုိ႔ေတာင္ အားထည္႔ျပီး အလုပ္လုပ္ သစ္ခုတ္သတဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔အေနနဲ႔ သစ္ပင္၁၅ပင္ပဲ ခုတ္လွဲႏုိင္ခဲ႔တယ္။
သုံးရက္ေျမာက္မွာ သူဟာ ပုိျပီး အားအင္စုိက္ထုတ္ကာ သစ္ခုတ္ျပန္တယ္။ ခက္တာက သူ ၁၀ပင္ပဲ ခုတ္ႏုိင္ခဲ႔တယ္။ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ ဘယ္လုိပဲ သူ အားစုိက္စုိက္ သစ္ပင္ေတြ ရလာတာဟာ နည္းနည္းသြားသတဲ႔။
ငါရဲ႕ အားအင္ေတြ ကုန္ခန္းသြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ သစ္ခုတ္သမားက ေတြးတယ္။ သစ္ေတြရလာတာ နည္းလာတာနဲ႔အမွ် သစ္ကုန္သည္ႀကီးကုိလဲ သူ အားနာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သစ္ကုန္သည္ႀကီးဆီ သြားျပီး ေတာင္းပန္သတဲ႔။
" ကြ်န္ေတာ္ေတာ႔ ဘာေတြျဖစ္မွန္းကုိ မသိေတာ႔ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားအင္စုိက္ထုတ္ျပီး လုပ္ကုိင္ေပမယ္႔လည္း သစ္ဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရနည္းလာေနပါတယ္။ ဘယ္လုိဆက္လုပ္ရမယ္မွန္းလည္း မသိေတာ႔ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ "
အဲဒီအခါ သစ္ကုန္သည္ႀကီးဟာ ပုဆိန္ကုိ တစ္ခ်က္ႀကည္႔လုိက္ျပီး နားလည္စြာနဲ႔ပဲ သစ္ခုတ္သမားကုိ ျပဳံးျပီး ေမးလုိက္ပါတယ္။
" ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုဆိန္ကုိ ဘယ္ေန႔တုန္းက ေနာက္ဆုံး ေသြးခဲ႔သလဲဗ်၊ "
ဒီေတာ႔ သစ္ခုတ္သမားဟာ အံ႔ႀသတႀကီး ျပန္ေျဖလုိက္သတဲ႔။
" ပုဆိန္ကုိ ေသြးရမယ္... ဟုတ္လား... မေနာက္ပါနဲ႔ သူေဌးရယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း သစ္ေတြအမ်ားႀကီးရေအာင္ ခုတ္ဖုိ႔ပဲ လုံးပန္းေနတာ၊ ဘယ္မွာ ပုဆိန္ကုိ ေသြးဖုိ႔ အခ်ိန္ ရွိပါ႔မလဲဗ်ာ။ "



သင္ခန္းစာ။     ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ေတြဟာလည္း သစ္ခုတ္သမားလုိပါပဲ။ အျမဲတမ္း တစုံတခုအတြက္ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ႀကျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပုဆိန္ေတြကို ေသြးဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိႀကပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္က လူသားေတြဟာ အလုပ္ရႈပ္လာတာနဲ႔အမွ် ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ႔နည္းလာေနႀကပါတယ္။
ဒါဟာ ဘာေႀကာင္႔လဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ ထက္ျမေအာင္ ေသြးတယ္ ဆုိတဲ႔ စကားရပ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ေမ႔ေနႀကလုိ႔ပါပဲ။ အလုပ္ႀကိဳးစားတာနဲ႔ အျမဲတမ္းတက္ႀကြလႈပ္ရွားေနတာဟာ ဘာမွ မမွားပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ႔အရာေတြကုိ ေမ႔မထားသင္႔ ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ဘ၀၊ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္၊ ဘာသာတရားအတြက္ ထားရွိရမယ္႔ အခ်ိန္၊ မိသားစုအတြက္ ေပးသင္႔တဲ႔အခ်ိန္၊ စာဖတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ စသျဖင္႔ေပါ႔။
ဘယ္သူပဲမဆုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အားလုံး အနားယူဖုိ႔ အခ်ိန္လုိကုိ လုိအပ္ပါတယ္။ စဥ္းစားေတြးေခၚဖုိ႔၊ စိတ္ေျဖေလွ်ာ႔ဖုိ႔၊ ေလ႔လာစူးစမ္းဖုိ႔နဲ႔ ႀကီးပြားတုိးတက္လာဖုိ႔အတြက္ေတြပါ။ တကယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပုဆိန္ေတြကုိ မေသြးဘဲ ေနမယ္ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းေတြကုိ ဆုံးရႈံးျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ လူထုံ၊ လူႏုံႀကီးေတြ ျဖစ္သြားႀကပါလိမ္႔မယ္။


ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
the story of a woodcutter ကုိ မင္းအရိပ္မွ ဆီေလ်ာ္သလုိ ဘာသာျပန္ပါတယ္။