101 Romantic Ideas (2)

(4) ယေန႔လုိ blogspot.com တုိ႔လုိ wordpressတုိ႔လုိ web page ေတြ ေဖာေဖာသီသီရႏုိင္ေနတဲ႔ ေခတ္မွာ သင္ web page တစ္ခုေလာက္ မလုပ္ခ်င္ဘူးလား... အဲဒီweb page ေလးရဲ႔နာမည္ကုိ သင္ခ်စ္ေသာသူရဲ႔ နာမည္ေပးလုိက္ေနာ္... ထားပါေတာ႔ သက္မြန္ျမင္႔ဆုိလဲ သက္မြန္ျမင္႔၊ ေဖြးေဖြးဆုိလဲ ေဖြးေဖြးေပါ႔... ျပီးရင္ေတာ႔ ရုိမန္တစ္ဆန္လည္းဆန္၊ သူ႔ကုိလည္း ရည္ညႊန္းမယ္႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းပြင္႔ပုံေလး တင္ထားလုိက္ပါ... သင္ခ်စ္ေသာသူ အင္တာနက္သုံးတဲ႔အခါမွာ သူ႔ကုိ သင္က အင္တာနက္မွာ မင္းနာမည္ေလးနဲ႔ ရုိက္ရွာရင္ ဘာထြက္လာမလဲ မသိဘူးေနာ္ ဆုိျပီး ကုိယ္တုိင္ ရုိက္ရွာခုိင္းလုိက္ပါ.. (နာမည္တူမ်ားရင္ေတာ႔ သတိထားေနာ္ :P) သင္လုပ္ေပးထားတဲ႔ web page ေလးကုိ ဖြင္႔လုိက္ျပီး သင္တင္ေပးထားတဲ႔ ကဗ်ာနဲ႔ႏွင္းဆီပန္းပုံေလးကုိ သင္ခ်စ္တဲ႔သူ ေတြ႔လုိက္တဲ႔အခါ ျဖစ္သြားမယ္႔ သင္ခ်စ္ေသာသူရဲ႔ မ်က္ႏွာပုံစံေလးကုိ ေတြးသာႀကည္႔ေပေတာ႔ဗ်ာ... :)

(5) သင္ခ်စ္ေသာသူကုိ လက္ကုိင္မွန္ေလးတစ္ခ်ပ္ေလာက္ ၀ယ္ျပီး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလုိက္ပါ။
အဲဒီလက္ေဆာင္မွာ ေအာက္က စာေလးကုိ ကဒ္ေလးမွာ လွလွေလးေရးျပီးေတာ႔လည္း ထည္႔ေပးလုိက္ေနာ္။
" ဒီမွန္ကုိ ႀကည္႔လုိက္ပါ... ကမၻာေပၚမွာ အလွဆုံးသူတစ္ေယာက္ကုိ မင္းေတြ႔ရလိမ္႔မယ္... "

(7) တစ္ခါတစ္ရံ သင္ခ်စ္ေသာသူကုိ ပန္းစည္း(သုိ႔မဟုတ္) တစ္စုံတစ္ခု လက္ေဆာင္ေပးတဲ႔အခါ သူ႔ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြ ႀကားထဲမွာ ေပးဖုိ႔လဲ လုိအပ္ပါတယ္။ အလုပ္မွာျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္းမွာျဖစ္ေစ သင္က သူ႔ကုိ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြႀကားထဲ လက္ေဆာင္ေပးျခင္းအားျဖင္႔ သူ႔အေနနဲ႔ လက္ေဆာင္ေပၚမွာတင္မဟုတ္၊ လက္ေဆာင္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႔ အႀကည္႔ေတြ၊ အေျပာေတြကုိပါ ဂုဏ္ယူပီတိျဖစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

by Michael Webb

101 Romantic Ideas

(1) တကယ္လုိ႔ သင္ခ်စ္ေသာသူဟာ တစ္ေနရာရာကုိ ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ ခရီးထြက္ေတာ႔မယ္အခါ သင္က သူ႔ကုိ "နင္႔ကုိ ငါ စိတ္မခ်ဘူးဟာ နင္႔ကုိ ေစာင္႔ေရွာက္ဖုိ႔ ေဘာ္ဒီဂတ္တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ႔ ထည္႔ေပးလုိက္မယ္" လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါ။ ျပီးရင္ သင္ခ်စ္တဲ႔သူကုိ ၀က္၀ံရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ ယူသြားဖုိ႔ လက္ေဆာင္ထည္႔ေပးလုိက္ေပါ႔ေနာ္။

(2) Glow in the dark stars လုိ႔ ေခၚတဲ႔ အေမွာင္ထဲမွာ ေပၚတဲ႔ ႀကယ္ေလးေတြ တစ္ဘူးေလာက္ ၀ယ္လုိက္ပါ။ ျပီးရင္ သင္ခ်စ္ေသာသူရဲ႔ ခုတင္အထက္ မ်က္ႏွာက်က္မွာ ျဖစ္ေစ၊ ျခင္ေထာင္မ်က္ႏွာက်က္မွာျဖစ္ေစ I Love You လုိ႔ စာတန္းပုံေဖာ္ျပီး ကပ္ထားလုိက္ပါ။ ညတုိင္း မီးပိတ္အိပ္ခ်ိန္တုိင္းမွာ သင္႔ရဲ႔သတင္းစကားဟာ သင္ခ်စ္ေသာသူထံ ေရာက္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

(3) အထိမ္းအမွတ္ေန႔တစ္ခုခုေႀကာင္႔ သင္ခ်စ္ေသာသူကုိ လက္ေဆာင္ေပးဖုိ႔ လုိအပ္လာျပီ ဆုိပါစုိ႔။ သင္႔အေနနဲ႔ နီနီရဲရဲ ႏွင္းဆီပန္းအစစ္ဆယ္႔တစ္ပြင္႔နဲ႔ ႏွင္းဆီပန္းအတု(ဥပမာ ပလတ္စတစ္ပန္း)တစ္ပြင္႔ ၀ယ္လုိက္ပါ။ ျပီးရင္ ႏွင္းဆီပန္းအတုကုိ အလ

ယ္မွာထားျပီး က်န္ႏွင္းဆီပန္းေတြနဲ႔ ျခံရံျပီး ပန္းစည္းကုိ ျပင္ဆင္လုိက္ပါ။ သင္ခ်စ္ေသာသူကုိ အဲဒီပန္းစည္း လက္ေဆာင္ေပးတဲ႔ အခါမွာေတာ႔ ေအာက္ပါစာသားေလးေတြကုိ ကဒ္ကေလးတစ္ကဒ္မွာ ေရးျပီး ထည္႔ေပးဖုိ႔ မေမ႔နဲ႔ေနာ္
" ေဟာဒီႏွင္းဆီပန္းေတြထဲက ေနာက္ဆုံးပန္းတစ္ပြင္႔ ညိႈးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔သြားတဲ႔အခ်ိန္အထိ မင္းကုိ ငါ ခ်စ္ေနမယ္... "

by Michael Webb


(ဒီတစ္ခါလည္း ကြ်န္ေတာ္ လူလည္လုပ္လုိက္ပါတယ္။ စာေရးဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိေသးလုိ႔ (အခ်ိန္က ဂိမ္းေဆာ႔တာရယ္၊ ရုပ္ရွင္ႀကည္႔တာရယ္နဲ႔ကုန္ အဲေလ... :P) ေဖ႔စ္ဘုတ္မွာ တင္ထားတာကုိ ဒီမွာ ျပန္လာတင္ပါတယ္ဗ်ာ ဟဲဟဲ) 

မုိးရြာတဲ႔ ေႏြနံနက္ခင္း

ေႏြဦးနံနက္ခင္းတစ္ခု။
ထုိေန႔က မွတ္မွတ္ရရပင္ ရာသီဥတုက အလြန္သာယာေနခဲ႔သည္။
ေႏြဦးမုိ႔ အပူဒဏ္က ႀကီးစုိးမႈမရွိေသးသလုိ ေဆာင္းအကုန္လည္းျဖစ္သည္မုိ႔ နံနက္ခင္းအစတြင္ ျမဴႏွင္းတုိ႔ပင္ မျပယ္ခ်င္ေသး။ ႏွင္းမႈန္မ်ားပက္ဖ်န္းထားေသာ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးမ်ား၊ ပန္းရုံေလးမ်ား၊ အပင္စိမ္းေလးမ်ားေပၚတြင္ ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုျဖန္႔က်က္ထားပုံမွာ အလြန္လွပေသာ သဘာ၀ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ႏွယ္။
ထိုေန႔နံနက္က ကြ်န္ေတာ္သည္ အိမ္ေရွ႔ျမက္ခင္းျပင္ေပၚရွိ ခုံတန္းရွည္ေပၚ၀ယ္ သတင္းစာထုိင္ဖတ္ေနခဲ႔သည္။ တစ္ပတ္တြင္ သည္တစ္ရက္သာ ကြ်န္ေတာ္႔အားလပ္ရက္ျဖစ္သည္။ သည္တစ္ရက္မွာသာ သတင္းစာေတြ မဖတ္လွ်င္ တစ္ပတ္စာသတင္းႏွင္႔ ေ၀းသြားလိမ္႔မည္။ ထုိ႔ေႀကာင္႔ ယခုလုိ တနဂၤေႏြရုံးပိတ္ရက္မနက္ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္ သတင္းစာဖတ္ျခင္းမွလြဲ၍ ဘာမွ်မလုပ္။ ဖတ္ျပီးသြားမွသာ လုပ္စရာရွိတာ စလုပ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ ပထမဦးဆုံးသတင္းစာကုိ စဖတ္၍ တတိယစာမ်က္ႏွာအေရာက္မွာပင္ အိမ္ထဲမွာ အေဖထြက္လာသည္။
ေအာ္... သူႏုိးလာျပီ ထင္သည္။
ကြ်န္ေတာ္႔အေဖသည္ အသက္၆၅ႏွစ္ ေက်ာ္ပါျပီ။ အေဖ႔အသက္အရြယ္အတိအက်ကုိ ကြ်န္ေတာ္မေျပာႏုိင္ေတာ႔၊ အမွတ္မထားမိပါ။
အေဖသည္ အုိမင္းေနျပီျဖစ္ေသာ္လည္း မနာေသးပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလွ်ာက္ရသည္မွ လြဲ၍ မည္သည္႔အေထာက္အကူမွ် မလုိေသးပါ။
အေဖသည္ တစ္လွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာရင္း ကြ်န္ေတာ္ထုိင္ေနရာ ခုံတန္းရွည္နားသို႔ ေရာက္လာပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္စကားပင္ မေျပာမိသလုိ ေမာ္ပင္ မႀကည္႔မိ။
ခါတုိင္းလည္း သည္လုိပါပဲေလ။
အေဖက ကြ်န္ေတာ္႔နားမွာ ကပ္ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ သတင္းစာကုိင္ထားေသာ ကြ်န္ေတာ္႔လက္ႏွင္႔ သူ၏လက္တုိ႔ ထိမိသြားသည္မုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဖ်တ္ခနဲ ႀကည္႔လုိက္မိသည္။
ခုံဒီေလာက္အက်ယ္ႀကီးကုိ ဘာလုိ႔ ကပ္ထုိင္ရတာလဲ။
ကြ်န္ေတာ္႔ဘာသာ ေတြးလုိက္ျပီး သူႏွင္႔ကုိယ္လုံးခ်င္းမထိေအာင္ ေနရာေရႊ႔ထုိင္လုိက္သည္။ ျပီးေတာ႔ သတင္းစာမွာ အာရုံျပန္စုိက္သည္။
အေဖက ကြ်န္ေတာ္႔နား ထပ္ေရႊ႔ထုိင္ျပန္သည္။ ကုိယ္လုံးခ်င္း ထပ္ထိသြားျပန္သည္။
ကြ်န္ေတာ္႔ထံမွ ဟင္း ခနဲ အသံထြက္ေပၚလာျပီး အေဖ႔ကုိ မ်က္ေစာင္းခဲႀကည္႔လုိက္သည္။
အလုိက္ကုိ မသိပါလား...
သို႔ေသာ္ ဘာမွေျပာမေနေတာ႔ဘဲ သတင္းစာကုိသာ ဆက္ဖတ္ေနလုိက္သည္။
ထုိအခိုက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေရွ႔ရွိ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ ဆင္းလာနားကာ ဟုိေျပး၊ သည္ေျပးလုပ္ေနသည္။
" အဲဒါ ဘာငွက္လဲဟင္ သား..."
ဟာ... ဒီငွက္ကုိေတာင္ မသိေတာ႔ဘူးလား....
" စာကေလး..."
ကြ်န္ေတာ္က ငွက္ကုိ တစ္ခ်က္ႀကည္႔ျပီး ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာလိုက္ကာ သတင္းစာ ျပန္ဖတ္ေနလုိက္သည္။
ငွက္ကေလး ရုတ္တရက္ ထပ်ံသြားသည္။
ခဏအႀကာမွာပင္ မလွမ္းမကမ္းမွ စံပယ္ရုံေပၚ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ လာနားျပန္သည္။
" အဲဒါ ဘာငွက္လဲ..."
ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲ တင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။
" အဲဒါ စာကေလးေလဗ်ာ..."
ကြ်န္ေတာ္ ခပ္ထန္ထန္ ေျပာပစ္လုိက္သည္။
သည္ေန႔ သတင္းစာေရာ ေကာင္းေကာင္းဖတ္ရဦးမွာလား...
စိတ္ထဲ မေက်မနပ္သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သတင္းစာထဲလည္း အာရုံမရေတာ႔..။
ထုိအခုိက္ အိမ္ေရွ႔သနပ္ခါးပန္းပင္ေပၚမွာ ငွက္မ်ား တကြ်ိကြ်ိအသံျပဳလုိက္ရာ....
" အဲဒါေရာ ဘာငွက္ေတြလဲဟင္..."
ကြ်န္ေတာ္႔စိတ္ထဲ ေထာင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။
ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မထိန္းႏုိင္ေတာ႔....
" အဲဒါ စာကေလးေတြဗ်... စာကေလးေတြ...။ ဒီအရြယ္ေရာက္ေနျပီ... ဒါေတာင္ မသိေတာ႔ဘူးလား...။ ကြ်န္ေတာ္သတင္းစာဖတ္ေနတာကုိ တမင္လာေႏွာင္႔ယွက္တာလား..."
ကြ်န္ေတာ္ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင္႔ ေအာ္ေျပာပစ္လုိက္သည္။
အေဖက ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ ေတြေတြႀကီးတစ္ခ်က္ႀကည္႔ကာ ထုိင္ေနရာမွ ထရပ္သည္။
" ဒါက ဘယ္သြားဦးမလုိ႔လဲ..."
အေဖ ဘာမွမေျပာဘဲ အိမ္ဘက္သုိ႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ထြက္သြားသည္။
တေရြ႔ေရြ႔လွမ္းေနေသာ အေဖ႔ေျခလွမ္းမ်ားကုိ ႀကည္႔ကာ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာသည္။
ရင္ထဲမွာ တႏုံ႔ႏုံ႔...။
ေဒါသထြက္သလုိလုိ၊ ငိုခ်င္သလုိလို...။
ေဒါသအရွိန္မေသေသးတာလား...
ဘာလဲ...
တစ္စုံတစ္ခုကုိ ကုိင္ေပါက္ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။
အားရပါးရ ဟစ္ေအာ္ပစ္လုိက္ခ်င္သည္။
လက္ထဲမွ သတင္းစာကုိ လႊတ္ခ်ပစ္လုိက္မိသည္။ 
ထုိအခိုက္မွာပင္ အေဖသည္ ကြ်န္ေတာ္႔အနား ျပန္ေရာက္လာျပန္သည္။
သူ ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ အသင္႔လွန္ထားေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကမ္းေပးသည္။
အေဖ႔ဒုိင္ယာရီစာအုပ္ပါလား...။
ေဟာင္းႏြမ္းလြန္း၍ ၀ါႀကင္ေနေသာ စာအုပ္သည္ လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ခန္႔မွ ရက္စြဲတုိ႔ႏွင္႔ ျဖစ္ေပသည္။
အေဖ ကြ်န္ေတာ္႔အနားထုိင္ခ်လုိက္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ႔ အသင္႔လွန္ထားေသာ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အေဖ႔လက္ေရးမ်ားကုိ အသံထြက္ဖတ္ေနမိသည္။
" ဒီေန႔ ရုံးပိတ္ရက္။
ဒီေန႔မနက္ သားေလးနဲ႔ငါ အိမ္ေရွ႔က ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ရွိေနႀကတယ္။
ငါကေတာ႔ သတင္းစာဖတ္ေနတာ၊ သားေလးကေတာ႔ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးေအာ္ျပီး ဟုိေျပးဒီေျပးေပါ႔။
သားေလးက တအားကုိ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းေနျပီ။
သူေမာလာေတာ႔ ငါ႔ရင္ခြဲထဲ လာနားတယ္။
ျပီးေတာ႔ ျမက္ခင္းေပၚက ငွက္ကေလးေတြကုိ လက္ညႈိးထုိးတယ္။
ေဖေဖ.. ေဖေဖ.. အဲဒါ ဘာငွက္ကေလးေတြလဲ...တဲ႔။
ငါကလည္း အဲဒါ စာကေလးေတြေပါ႔ သားရဲ႔... လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္တယ္။
သားေလးက အဲဒီေမးခြန္းကုိပဲ ထပ္ခါထပ္ခါေမးတယ္။
ငါလဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္ေျဖတာပဲ။
ငါ မပ်င္းပါဘူး။ ငါ မျငီးေငြ႔မိပါဘူး။
သားေလးရဲ႔ ေမးသံေလးတုိင္းဟာ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းသလုိ ျပန္ေျဖေနရတာကလည္း ႀကည္ႏူးဖုိ႔ ေကာင္းတယ္ေလ..."
စာဖတ္ေနရင္းႏွင္႔ ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲ ဆုိ႔တက္လာသည္။
စာအုပ္ေပၚမွာ စာလုံးေလးမ်ား ေမွးမွိန္သြားကာ ကြ်န္ေတာ္႔အျမင္ေတြ ေ၀၀ါးလာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မဖတ္ႏုိင္ေတာ႔ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ မတားဆီးႏုိင္ခင္မွာပင္ ကြ်န္ေတာ္႔ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ပူတုိ႔ က်ဆင္းေနျပီျဖစ္သည္။
မ်က္ရည္မ်ားႀကားမွ အေဖ႔ကုိ ငဲ႔ႀကည္႔လုိက္ေတာ႔...
အုိ... အေဖလည္း မ်က္ရည္ေတြ က်ေနပါလား..။
အေဖလည္း ငိုေနပါေရာ႔လား...။
" အေဖရယ္..."
ကြ်န္ေတာ္ အေဖ႔ကုိ ဖက္လုိက္မိျပီး အေဖ႔ပါးကုိ မ်က္ႏွာအပ္လုိက္မိသည္။
အေဖကလည္း ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ တင္းတင္းႀကပ္ႀကပ္ ျပန္ဖက္သည္။
ျပီး... ကြ်န္ေတာ္ အားရပါးရ ငုိေႀကြးမိေတာ႔သည္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ငုိမိႀကသည္။
ထုိေန႔နံနက္က ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ငုိခဲ႔ႀကသည္။
ထုိေန႔ ေႏြနံနက္ခင္းေလးတြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သားအဖမ်က္၀န္းေတြထဲ မုိးေတြ ရြာခ်ခဲ႔ပါသည္။


(ငါးမိနစ္စာ ဥေရာပဇာတ္လမ္းတုိေလးအား ခံစား၍ မွီျငမ္းေရးဖြဲ႔ပါသည္။)

ျမန္မာ႔ရုိးရာ စကားထာမ်ား (၃)

(၁) အေမး။   ။ ေလးေထာင္႔စပ္စပ္၊ သူ႔မ်က္ႏွာငါ႔မွာကပ္။
     အေျဖ။   ။ မွန္။

(၂) အေမး။   ။ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ ေန႔မွာခြဲ၊ ညဘက္က်လွ်င္ ျပန္ေပါင္းခ်င္။
     အေျဖ။   ။ တံခါးရြက္။

(၃) အေမး။   ။ ေန႔ခြ်တ္ည၀တ္။
     အေျဖ။   ။ တံခါးမင္းတုပ္။

(၄) အေမး။   ။ အစိမ္းေပၚ အျဖဴတင္၊ အဖန္လာမွ ေရာင္နီဆင္။
     အေျဖ။   ။ ကြမ္းယာ။

(၅) အေမး။   ။ သူ႔ကုိရုိက္ေတာ႔ ခ်ာခ်ာလည္၊ ႀကိဳးကုိဆြဲျပီး ငုိရွာတယ္။
     အေျဖ။   ။ ေႀကးစည္။

အရွင္သခင္ကုိ ပုန္ကန္သျဖင္႔ သားအရင္းကုိ ကုိယ္တုိင္ကြပ္မ်က္ခဲ႔သည္႔ ျမန္မာစစ္သူႀကီးတစ္ဦး (သုိ႔မဟုတ္) မင္းလက္၀ါး

(ကြ်န္ေတာ္လဲ သမုိင္းေႀကာင္းေတြကုိ မထိျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ႀကာေနခဲ႔ျပီ။ ေရးခ်င္ေပမယ္႔ စာမဖတ္အားလုိ႔ မေရးႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတာပါ။ ျမန္မာသမုိင္းမွာ တကယ္တမ္းေတာ႔ ထြန္းေျပာင္ခဲ႔တဲ႔ အျဖစ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေႏွာင္းလူေတြက ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ မထုတ္ေဖာ္ႏုိင္လုိ႔သာ ျမန္မာသမုိင္းဟာ မ်က္ႏွာငယ္ေနရပါတယ္။ တကယ္တမ္း ရုပ္ရွင္သမားေတြသာ ေတာ္လုိ႔ကေတာ႔  ယုိးဒယားရာဇ၀င္ကားေတြေလာက္ကုိ ေက်ာ္တက္ႏုိင္တဲ႔ ဇာတ္ကားေတြ အေျမာက္အျမားရုိက္လုိ႔ ရႏုိင္တာေပါ႔။ ေျပာရရင္ အခုတရိႈက္မက္မက္ႀကည္႔ေနႀကတဲ႔ ဂ်ဴမုံတုိ႔ရဲ႔ ကုိရီးယားရာဇ၀င္ေတာင္ ျမန္မာရာဇ၀င္ေလာက္ ရွိမယ္မထင္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ေျဖာင္႔ျဖဴးတဲ႔လမ္းေပၚ ေလွ်ာက္ခဲ႔ရတာမဟုတ္ဘဲ အသြင္မတူတဲ႔ ေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတာမုိ႔ ေျပာင္ေျမာက္တဲ႔ ျဖစ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ဇာတ္လမ္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သမုိင္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ  ေမြးထုတ္ႏုိင္တဲ႔ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔(ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ)ရဲ႔ ဖန္တီးႏုိင္မႈစြမ္းအားကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ဖုိ႔ လုိေနျပီလား?)

   မင္းလက္၀ါးကို သမိန္ေထာရာဇာဘြဲ႔ခံ ပုသိမ္ျမိဳ႔၀န္ မဟာသမိန္ေထာႏွင့္ ေရကင္းသူ မမႀကီးတို႔က ၁၈၂၃-ခုႏွစ္တြင္ ေမြးဖြားသည္။ ေမြးခ်င္ ၂-ဦးအနက္ အငယ္ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္မွာ ေမာင္လတ္ျဖစ္သည္။ မင္းလက္၀ါး၏ အႏြယ္ရင္းျဖစ္ေသာ သူ၏ အဘ၊ အဘိုး၊ အေဘးမ်ားသည္ အေလာင္းမင္းတရားလက္ထက္မွစ၍ အစဥ္အဆက္အမႈထမ္းလာၾကေသာ မြန္တိုင္းရင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

   မင္းလက္၀ါးသည္ ကုန္းေဘာင္ဆက္ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းတို႔ လက္ထက္တြင္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀-ခန္႔ အမႈထမ္းခဲ့သည္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ မင္းလက္၀ါးအား အျမင့္ငါးျမိဳ႔၀န္၊ မဟာသမိန္ဘရမ္း၊ မင္းႀကီးမင္းေခါင္သူရိန္၊ မင္းႀကီးမဟာသက္ေတာ္ရွည္ ဘြဲ႔မ်ားခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ သီေပါမင္းက မကၡရာျမိဳ႔စား၊ လက္၀ဲေတာ္မွဴး၊ မင္းႀကီးသူရ မဟာမင္းေခါင္ သမိန္ဘရမ္းႏွင့္ ေအာက္ျမစ္စဥ္ခရိုင္မင္းႀကီးဘြဲ႔မ်ား ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။

   ေမာင္လတ္၏ဖခင္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ဆံုးသြားခဲ့သည္။ မိခင္၊ အမမ်ားႏွင့္လည္း ကြဲကြာခဲ့ရျပီး ေရကင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ခိုလႈံကာ ဘုန္းႀကီးထံ၌ စာေပပညာမ်ားကို သင္ယူခဲ့သည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက လူေရးလူရာ လိမၼာယဥ္ေက်းေစရန္ ဆံုးမသြန္သင္ေပးသည္။ လူပ်ိဳအရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ေဒသအလိုက္ သစ္ခုတ္၊ လယ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြးရသည္။ ေမာင္လတ္သည္ သစ္ခုတ္ရင္း သစ္ငုတ္ထိုးမိေသာဒဏ္ရာေၾကာင့္ ၀ဲမ်က္လံုးတဖက္ ကြယ္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေတာင္သူႀကီး တဦး၏ သမီးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ျပီး ေယာကၡမအိမ္သို႔ လိုက္ပါေနထိုင္လ်က္ ေတာင္သူလုပ္ငန္းကို ပင္ပန္းႀကီးစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရသည္။ ေမာင္လတ္သည္ လယ္ယာလုပ္ငန္း၌ စိတ္မ၀င္စား။ မကၽြမ္းက်င္၍ ေယာကၡမက ၄င္းအား လူပ်င္း၊ လူအ ဟု အထင္အျမင္ေသးကာ ျငဴစူလာသည္။ ဇနီးသည္ကပင္ အထင္အျမင္ေသး၍ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳလာသည္။ 

   ေမာင္လတ္သည္ ေယာကၡမႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူ၏ ျငိဳျငင္မႈကို ခံေနရခ်ိန္တြင္ အမျဖစ္သူ ခင္ခင္ႀကီးမွာ ရာဇဌာနီ မင္းေနျပည္ အမရပူရျမိဳ႔ေတာ္၌ သူရဲ၀န္ကေတာ္ျဖစ္လ်က္ ေကာင္းစားေနေၾကာင္း သတင္းေကာင္းၾကားလာ ရသည္။ ေမာင္လတ္သည္ အသက္ ၃၁-ႏွစ္အရြယ္ခန္႔၊ ၁၈၄၄-ခုႏွစ္တြင္ ဇနီးသည္ကိုထားခဲ့၍ အမရပူရျမိဳ႔ေတာ္သို႔ လွည္းတတန္၊ ေလွတတန္၊ ေျခက်င္တတန္ျဖင့္ တလနီးပါးအထိ ခရီးႏွင္လာခဲ့သည္။ ေမာင္လတ္သည္ သူရဲ၀န္မင္းအိမ္ကို အလြယ္တကူ ရွာေတြ႔သည္။ အမခင္ခင္ႀကီးသည္ ေမာင္ငယ္ကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတြ႔ရ၍ ၀မ္းသာျပီး ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုရွာသည္။ သူရဲမင္း ဦးေရႊလံုးသည္ ေယာက္ဖျဖစ္သူ ေမာင္လတ္အား တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္သည္။ လက္ရံုးတဆူကဲ့သို႔ အားကိုးစိတ္ခ်ရမည့္သူျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္သျဖင့္ အစစအရာရာ မင္းမွဴးစိုးတာ နန္းတြင္းေရးရာမွစ၍ သြန္သင္ဆံုးမသည္။ အခါအခြင့္ရတိုင္း ဓားခုတ္၊ လွံထိုး၊ ဆင္စီး၊ ျမင္းစီးတို႔ကို ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ သင္ၾကားေပးသည္။ သူရဲ၀န္မင္းသည္ ေမာင္လတ္အား မင္းတုန္းမင္းႀကီး၏ ေရွ႔ေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခစားေစသည္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ ေမာင္လတ္၏ အရည္အေသြးကို အကဲခတ္ရင္း အပါးေတာ္၌ ခစားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ေခ်ာင္းဦးဆယ္ရြာကို စားေစျပီး မင္းမႈထမ္းေစသည္။ ေမာင္လတ္သည္ မိမိတာ၀န္မ်ားကို မလစ္ဟင္းရေလေအာင္ ႀကိဳးစားထမ္းေဆာင္သည္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ ေမာင္လတ္၏စြမ္းရည္ကို ႏွစ္သက္၍ အျမင့္ျမိဳ႔၀န္ရာထူး တိုးျမင့္ခန္႔အပ္ေတာ္မူသည္။

    ဦးလတ္သည္ မိမိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရာ ျမိဳ႔ရြာမ်ားတြင္ သူ၏အမိန္႔စည္းကမ္းမ်ားကို မေလးမခန္႔ ျပဳသူ၊ ဆိုးသြမ္းသူမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ လက္၀ါးႏွင့္ရိုက္၍ ဆံုးမေလ့ရွိသည္။ ဦးလတ္မွာ အသားျဖဴ၀င္း စိုျပည္လ်က္ ထြားက်ိဳင္းသန္မာ၍ အံ႔ၾသေလာက္ေသာ ကာယဗလရွိျပီး တိုင္းရင္းသားမြန္မ်ားတြင္ ထင္ရွားလွသည္။ ေလးေတာင္ျပည့္ အရပ္အေမာင္းႏွင့္ လိုက္ဖက္ေအာင္ အလံုးအထည္ ၾကံ႔ခိုင္သူလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ရိုက္ခ်က္မွာ အားေကာင္းေမာင္းသန္လွသျဖင့္ ျပင္းျပင္းအရိုက္ခံရသူမွာ တခ်က္တည္းႏွင့္ စင္းစင္းေသရေလေတာ့သည္။ ဦးလတ္၏ တမူထူးျခားေသာ သူ၏စရိုက္ႏွင့္ စြမ္းအားတို႔ေၾကာင့္ အျမင့္ျမိဳ႔နယ္တခြင္တြင္ မင္းလက္၀ါး-ဟု ျပည္သူမ်ားက ေခၚဆိုၾကေလသည္။ 

   မင္းလက္၀ါးအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ နယ္အတြင္း ခိုးသားဓားျပမ်ား လံုး၀ကင္းစင္ကာ ေအးခ်မ္းလွသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ မင္းလက္၀ါး၏ ဂုဏ္သတင္းကို မင္းတုန္းမင္း ၾကားေသာအခါ အပါးေတာ္သို႔ေခၚယူျပီး သူ၏မ်ိဳးရိုးဇာတိကို ေမးျမန္းေတာ္မူသည္။ သူရသတၱိေသြးမ်ိဳး ရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာသိေတာ္မူ၍ အသက္ ၃၃-ႏွစ္အရြယ္ ၁၈၅၆-ခုႏွစ္တြင္ မဟာသမိန္ဘရမ္း-ဟု ဘြဲ႔ေတာ္ကိုေပးလ်က္ အျမင့္ငါးျမိဳ႔၀န္ရာထူး တိုးျမႇင့္ခန္႔အပ္ေလသည္။ ျမင္းကြန္း ျမင္းခံုတိုင္ အေရးအခင္းေနာက္ပိုင္း ပန္းထိမ္မင္းသားပုန္ကန္မႈကို ႏွိမ္နင္းရန္ မင္းတုန္းမင္းသည္ မင္းလက္၀ါးကို အျမင့္ျမိဳ႔မွေခၚယူျပီး ျမစ္စဥ္တေလွ်ာက္မွ နယ္မ်ားကို ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈရွိေစရန္ တာ၀န္ခံဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခန္႔အပ္တာ၀န္ေပးသည္။ မင္းလက္၀ါးသည္ သူရဲသူခက္ လက္နက္အင္ခြင္တို႔ကို ဖြဲ႔စည္းစုေဆာင္း၍ ပန္းထိမ္မင္းသားပုန္ကန္မႈကို ႏွိမ္ႏွင္းေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ပုန္ကန္သူမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ မိမိသားကိုပင္ အဆံုးစီရင္ေလသည္။ မင္းတုန္းမင္းသည္ မင္းလက္၀ါးအား မဟာသမိန္ဘရမ္းဘြဲ႔တြင္ ထပ္ေလာင္းလ်က္ မင္းႀကီးမင္းေခါင္သူရိန္-ဟူေသာ ဘြဲ႔ေတာ္ကို ခ်ီးျမႇင့္ေလသည္။ ၄င္းျပင္ ရတနာကိုးပါး စီျခယ္ေသာ သီလ၀င္ေရႊဓားကုိ ေပးအပ္ခ်ီူျမႇင့္လ်က္ မင္းႀကီးမဟာသက္ေတာ္ရွည္ဘြဲ႔ထူးကို ၁၈၇၄-ခုႏွစ္တြင္ ထပ္ဆင့္အပ္ႏွင္းေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗလေကာင္းေသာ အဂၤလိပ္ႀကီးႏွင့္ စြမ္းအားျပိဳင္ရာတြင္လည္း အႏိုင္ရ၍ ဘုရင္မင္းျမတ္က မင္းလက္၀ါးကို ဆုေတာ္ေငြမ်ား ေပးသနားေတာ္မူေလသည္။  

   သီေပါမင္းလက္ထက္တြင္ မင္းလက္၀ါးအား မကၡရာျမိဳ႔ကို အပိုင္စားေပးသည့္အျပင္ မင္းႀကီးသူရမဟာမင္းေခါင္ သမိန္ဘရမ္း-ဟူေသာ ဘြဲ႔အမည္ႏွင့္ လက္၀ဲ၀င္းေတာ္မွဴးရာထူးကို ခန္႔အပ္ခံသည္။ ဧရာ၀တီျမစ္၏ ၀ဲယာျမိဳ႔မ်ားတ၀ိုက္ကို ေအာက္ျမစ္စဥ္ ၇-ခရိုင္ သတ္မွတ္ပိုင္းျခားလ်က္ မင္းလက္၀ါးအား အုပ္ခ်ဳပ္ေစသည္။ မင္းလက္၀ါးသည္ ေအာက္ျမစ္စဥ္ ၇-ခရိုင္မင္းႀကီးဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ထင္ရွားလာသည္။ ၁၈၈၅-ခုႏွစ္ တတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ စစ္ပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေလွသင္း အတြင္း၀န္ ဦးေရႊေမာင္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းလက္၀ါးတို႔ တူအရီးႏွစ္ဦးသည္ ျမင္းျခံႏွင့္ မင္းလွျမိဳ႔မ်ားတေလွ်ာက္ ကြပ္ကဲတိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ မင္းလွခံတပ္ႀကီးကို ဦးစီးကြပ္ကဲ၍ နယ္ခ်ဲ႔တို႔အား အျပင္းအထန္ ခုခံတိုက္ခိုက္ၾကသည္။ ၁၈၈၅-ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၇-၇က္ေန႔ ညေနတြင္ မင္းလွခံတပ္ က်ဆံုးသြားသည္။ မင္းလက္၀ါးႀကီးသည္ ခံတပ္၏ မလြယ္ေပါက္မွ ထြက္ခြါလြတ္ေျမာက္လာသည္။ သူႏွင့္အတူပါလာေသာ ရဲမက္မ်ားႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာမ်ားကို အင္အားစုစည္း၍ ျဗိတိသွ်တို႔အား ေတာ္လွန္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာလႊတ္ေတာ္မွ ေမတၱာရပ္ခံသျဖင့္ လက္နက္ခ်ခဲ့ရသည္။ 

   မင္းႀကီးတြင္ ၀န္ကေတာ္ ၈-ဦးႏွင့္ သား ၂၀၊ ေျမး ၁၀-ေယာက္ရွိသည္။ မင္းႀကီးသည္ မႏၲေလးျမိဳ႔ တေနရာတြင္ မိသားစုႏွင့္အတူ ေနထိုင္၏။ ျဗိတိသွ်တို႔က ေငြေၾကး၊ ရာထူးတို႔ျဖင့္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းေသာ္လည္း လက္မခံခဲ့ေပ။ မင္းႀကီးသည္ ၁၈၉၃-ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ နယ္ခ်ဲ႔ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ျငိမ္းေအးသြားေသာအခါ မႏၲေလးမွ အျမင့္ျမိဳ႔သို႔ ေျပာင္းေရႊေနထိုင္ခဲ့သည္။ 

   မင္းလက္၀ါးသည္ အစားအေသာက္ လြန္စြာစားႏိုင္သည္။ နံနက္ ႏိုဆီဗူးဆန္ ေလးလံုး၊ ညေန နို႔ဆီဗူးဆန္ ေလးလံုး ကုန္ေအာင္ စားႏိုင္သည္။ ထမင္းစားျပီး ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးတဖီး ကုန္ေအာင္ စားႏိုင္သည္။ မင္းလက္၀ါးသည္ ၁၉၀၃-ခုႏွစ္ အသက္ ၈၀-တြင္ လူႀကီးေရာဂါျဖင့္ အျမင့္ျမိဳ႔၌ ကြယ္လြန္ခဲ့ေလသည္။ 

ဦးျမင့္ေစာ (သမိုင္းပါေမကၡ-ပုသိမ္တကၠသိုလ္) ( မဂၤလာေမာင္မယ္ ၂၀၀၉-ခု ေမလ)

From Pannaparami Education Foundation (ပညာပါရမီပညာေရးကူညီမႈအသင္း) 

ထပ္တူက်ျခင္း

သံသယရဲ႕ေကာင္းကင္ေအာက္
ငါ....ရပ္မေနခဲ႕ပါဘူး
မင္းေပ်ာ္ေနတဲ႕အခါ
ငါေနေကာင္းတယ္ ။ ။


ေရြးခ်ယ္ခြင္႕တရပ္အေနနဲ႕
ငါ႕ကိုမၾကည္႕ပါနဲ႕
မင္းႏွလံုးသားမွာမ၀င္ဆံ့မွေတာ႕
ငါဖယ္ခြာေပးရမွာေပါ႕ ။ ။


ေပ်ာ္လား ....?
ငါလည္းေပ်ာ္ပါတယ္
တကယ္႕ကိုေပ်ာ္ပါတယ္
သိမ္ငယ္ျခင္းမ်ားျဖင္႕ ။ ။


အသံုးမ၀င္ေလာက္တဲ႕
ႏွလံုးသားကတစ္ခု။
မင္းကိုမွျမတ္ႏိုးမိတဲ႕
ငါ႕ရဲ႕စိတ္အာရံု။
ဖြင္.ဟသြန္အံခ်ထားတဲ႕
ကဗ်ာအပိုင္းအစေတြမ်ားစြာ။
မင္းမျမင္တတ္ခဲ႔ရင္လည္း
ငါ.....ေက်နပ္ေပးပါတယ္ ။ ။




(သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္)

ပုဂံမွာ သာတဲ႔လ (သုိ႔မဟုတ္) သဲပန္းခ်ီ

အခုတစ္ေခါက္ေတာ႔ ပုဂံမွာသာတဲ႔လလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တင္စားထားတဲ႔ ျမန္မာ႔အႏုပညာစစ္စစ္ျဖစ္တဲ႔ ပုဂံက သဲပန္းခ်ီအေႀကာင္းေလး ေရးခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ သဲပန္းခ်ီေပၚေပါက္လာတာ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးတယ္လုိ႔ ဆုိတဲ႔အတြက္ သဲပန္းခ်ီဟာ ျမန္မာတုိ႔ ဂုဏ္ယူစရာ ေခတ္ေပၚ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။

ဘယ္သူတီထြင္ခဲ႔တယ္၊ ဘာညာ မွတ္တမ္းအတိအက် ကြ်န္ေတာ္ မသိေပမယ္႔လို႔ ဒီျမန္မာျဖစ္စစ္စစ္ အႏုပညာလက္ရာဟာ ပုဂံမွာ စခဲ႔တာျဖစ္ျပီး ကမၻာလွည္႔ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြ စတင္ဖြံ႔ျဖိဳးလာတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ႔တာ ျဖစ္ပါတယ္။

(ဘယ္ေနရာမဆုိ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြကုိ အေလးထားျပဳစုဖုိ႔ဆုိတာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္တယ္ဆုိတာလဲ သတိျပဳမိပါတယ္။)

ပုဂံဘုရားေတြက ေရွးေဟာင္းနံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကုိ ကူးယူေရးဆြဲရာက စတင္ခဲ႔တဲ႔ သည္လက္မႈအႏုပညာလုပ္ငန္းဟာ ယေန႔အခါမွာ ကုိယ္တုိင္ဖန္တီးေရးဆြဲတဲ႔ လက္ရာေတြေရာ၊ ေခတ္ေပၚလက္ရာေတြကုိပါ ရရွိႏုိင္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

သဲပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ရဖုိ႔ကုိေတာ႔ တက္ထရြန္ပိတ္အျဖဴနဲ႔ သဲေက်ာက္ေတြနဲ႔ စတင္ ေမြးဖြားရပါတယ္။

ပထမဆုံး ေဘာင္ခတ္၊ခ်ဳပ္ေဆးအျဖဴပတ္ျပီး ေကာ္သုတ္ရပါတယ္။

အသုံးမ်ားတဲ႔ေကာ္ကေတာ႔ ႏုိ႔ေကာ္ျဖစ္ျပီး တမာေကာ္နဲ႔ ထေနာင္းေကာ္လည္း သုံးခဲ႔ႀကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေကာ္တစ္ခါတင္ရင္ ႏွစ္နာရီ၊ သုံးနာရီေလာက္ အေျခာက္ခံရျပီး အနည္းဆုံး ႏွစ္ခါတင္ပါတယ္။

ျပီးရင္ေတာ႔ မြေနေအာင္ေထာင္းထားတဲ႔ သဲေက်ာက္အမႈန္႔ေတြကုိ လုိက္ျဖန္း၊ လုိက္ကပ္ျပီး သဲတင္ရပါတယ္။

သဲမႈန္႔က မြေနေအာင္ေထာင္းထားရတဲ႔အျပင္ ဇကာလည္း ခ်ရပါတယ္။ အမႈိက္၊ ခဲ လုံး၀ပါလုိ႔ မရပါဘူး။

သဲကလဲ သုံးမ်ိဳးရွိတယ္ဆုိပါတယ္။ ေအာက္ခံအေရာင္အလုိက္ ၀ါခ်င္ရင္ ေခ်ာင္းသဲ၊ ျဖဴခ်င္ရင္ ေသာင္သဲနဲ႔ ညိဳ႔ခ်င္ရင္ေတာ႔ ဘုံႏုကုိ သုံးပါတယ္တဲ႔။

သဲကပ္ျပီး ေကာ္ျပန္တင္၊ အေျခာက္လွန္း၊ သဲျပန္ကပ္နဲ႔ သုံးခါေလာက္ အထပ္ထပ္လုပ္ရပါတယ္။

ျပီးရင္ေတာ႔ ဒီဇုိင္းေဖာ္၊ ေကာက္ေႀကာင္းလုိက္၊ ေဆးသြင္းျပီး ေနာက္ခံbackgroundကုိေတာ႔ ေနာက္ဆုံးမွလုပ္ျပီး အျပီးသတ္လုိက္တဲ႔အခါ ျမန္မာ႔အႏုပညာလက္ရာ သဲပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ကုိ ရရွိျပီျဖစ္ပါတယ္။

ပန္းခ်ီကားက အရြယ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ပုံအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ရႏုိင္သလုိ အခ်ိန္ကလည္း သူ႔အမ်ိဳးအစားအလုိက္ နာရီိပုိင္းကေန ငါးရက္၊တစ္ပတ္ႀကာသည္အထိ အခ်ိန္ယူရတဲ႔ကားေတြလဲ ရွိပါတယ္။

လက္ရာကလည္း အႀကမ္း၊ အျမန္ဆြဲတာရွိသလုိ အႏုစိတ္ဆြဲတဲ႔ ပန္းခ်ီကားေတြလည္း ရွိပါတယ္။

ေဆးေရာင္စုံကားေတြ ရွိသလို အျဖဴအမည္းႏွစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔ ဆြဲတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

အဆြဲမ်ားတာကေတာ႔ ပုဂံဘုရားပုထုိးနံရံေတြက ဗုဒၶ၀င္ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ ပုဂံေခတ္ကေခ်သည္၊ ဂီတသည္ပုံေတြ၊ ပုဂံလွပိ်ဳျဖဴပုံေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဘုန္းႀကီး၊ ကုိရင္ (သုိ႔မဟုတ္) သီလရွင္ေတြ တစ္ပါးကေန ေလးငါးဆယ္ပါးအထိ စီတန္းႀကြခ်ီေနပုံေတြလဲ အဆြဲမ်ားပါတယ္။

အခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာ႔ဆယ္ႏွစ္လရာသီခြင္အပါအ၀င္ ေခတ္ေပၚလက္ရာေတြလဲ ရႏုိင္ေနျပီျဖစ္ေပမယ္႔  ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာဟန္လုံး၀မေပ်ာက္ဘဲ သဲပန္းခ်ီတုိင္း ျမန္မာ႔အေငြ႔အသက္ရႏုိင္တဲ႔အတြက္ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္၊ ႏုိင္ငံျခားသားေတြလဲ အထူးႏွစ္သက္ႀကပါတယ္။

အႏုပညာေႀကးကေတာ႔ က်ပ္ငါးေထာင္ေလာက္ေန က်ပ္သိန္းနဲ႔ခ်ီတဲ႔ အထိ အစားစားရွိပါတယ္။

ပုဂံကုိ ဘုရားဖူးလာႀကတဲ႔ ျမန္မာေတြလဲ ၀ယ္ယူအားေပးႀကသလို ကမၻာလွည္႔ခရီးသည္ေတြကေတာ႔ ပုိလုိ႔ေတာင္ အားေပးႀကပါေသးတယ္။

သည္လုိပန္းခ်ီကားဆုိတာ သည္ေနရာမွာပဲ ရႏုိင္တာမဟုတ္လား။

ျမန္မာ႔အႏုပညာနဲ႔ လက္မႈပစၥည္းေတြကုိ အႀကီးက်ယ္ဆုံးအျမတ္ထုတ္တတ္တဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံက ကုန္သည္ေတြဆုိ ပန္းခ်ီကားေတြ အလိပ္လုိက္၊ အစုံလုိက္ အမ်ားႀကီး၀ယ္သြားႀကျပီး သူတုိ႔ဆီက ေစ်းကြက္မွာ ေစ်းတင္ျပန္ေရာင္းႀကပါတယ္။

ကမၻာ႔ေစ်းကြက္ထဲကုိ ထုိင္းက တစ္ဆင္႔ပဲ ၀င္ႏုိင္ေနေသးတဲ႔ သေဘာပါပဲ။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ပုဂံမွာေတာ႔ ဆုိင္ခန္းေလးေတြဖြင္႔ေရာင္းသလုိ ဘုရားရိပ္ေတြမွာ ဖ်ာခင္းေရာင္းတဲ႔သူေတြလည္း ရွိျပီး လက္ေပြ႔အေရာင္းသမားေလးေတြလဲ ရွိပါတယ္။

(ကြ်န္ေတာ္႔အေတြးထဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလဲ ပန္းဆယ္မ်ိဳးအပါအ၀င္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေရာ၊ ျမန္မာမႈလက္ရာေတြအားလုံး စုစည္းေရာင္းခ်ႏုိင္တဲ႔ ေစ်းတစ္ခုရွိရင္ အရမ္းအဆင္ေျပမယ္လုိ႔ ေတြးမိတယ္။ ပုဂံမွာေတာ႔ မလုပ္သင္႔ဘူး။ ရွိျပီးသားသူေတြ ေစ်းကြက္ေပ်ာက္ကုန္ႏုိင္တယ္။ ဥပမာ အဲဒီလုိ လက္ရာေတြ သိပ္မရႏုိင္တဲ႔ ေနျပည္ေတာ္မွာျဖစ္ျဖစ္ ရန္ကုန္မွာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္သင္႔တယ္ ထင္ပါတယ္။)

တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ျမန္မာသဲပန္းခ်ီနဲ႔ မတူတဲ႔ တိဘက္က ရုိးရာသဲပန္းခ်ီကုိ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ကုိးကားစာမ်က္ႏွာမ်ား
(၁) Eleven Media Group း ဘ၀ထဲမွ ပုဂံ (သုိ႔မဟုတ္) ေဆးေရးပန္းခ်ီကားမ်ား
(၂) မုိးစက္ပြင္႔ း သဲပန္းခ်ီေလးေတြ ခ်စ္စရာ
(၃) Future World း တိဘက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႔ သဲပန္းခ်ီျပပြဲ
(၄) ဓာတ္ပုံ း  hydronetta

ဒႆန

အခုတေလာ ဘာစာမွ မေရးႏုိင္ေသးလုိ႔ လူလည္က်လုိက္ဦးမယ္ ဟိဟိ။

ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာ အျမဲတမ္း မင္းျမင္သလို မင္းထင္သလုိ မဟုတ္ပါဘူးတဲ႔ေနာ္။

မွတ္သားႀက... မွတ္သားႀက... :P:P:P

စည္းလုံးျခင္းအတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ - ေဇာ္၀င္းထြဋ္

စည္းလုံးျခင္းအတြက္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္

ေတးေရး - ေစာခူဆဲလ္

ေတးဆုိ - ေဇာ္၀င္းထြဋ္

သံစဥ္စပ္ထားတာ၊ စာသားအေရးအဖြဲ႔၊ သီဆုိသူရဲ႔ ပုိင္ႏုိင္မႈ လုံး၀ေျပာစရာ မရွိတဲ႔သီခ်င္း၊ ယေန႔အခ်ိန္မွာလည္း ေခတ္ကုိ ထင္ဟပ္ေစႏုိင္ေသာ သီခ်င္း၊ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာသီခ်င္း။

အဲ ... ဒါနဲ႔ ႀကံဳလုိ႔ ေျပာလုိက္ဦးမယ္။

လူမ်ားေတာ႔ မညီညြတ္ဘူးဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္သလားဗ်။

သီခ်င္းထဲမွာပဲ ႀကည္႔လုိက္ပါဦး။

တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးႀကီးေတြကုိ ကုိယ္စားျပဳထားတဲ႔ (မိန္းကေလး) လူဆယ္ေယာက္ေလာက္ဟာ ဘယ္ယိမ္းညာယိမ္း ယိမ္းႀကတာကုိ ညီေအာင္ မယိမ္းႏုိင္ႀကဘူး။ မယိမ္းႀကတာလားလဲ မသိဘူးေလ။

တုိင္းရင္းသား၁၃၅မ်ိဳးလုံးသာ ကုိယ္စားျပဳျပီး ၁၃၅ေယာက္ဆုိရင္ေတာ႔ ဘယ္လုိမ်ားေနမလဲ စဥ္းစားသာ ႀကည္႔ႀကေပေတာ႔။

တစ္ခုခုကုိမ်ား သြယ္၀ုိက္ေဖာ္ျပေနသလားထင္ရတယ္။

ျဖစ္သင္႔ပါတယ္၊ ျဖစ္သင္႔ပါတယ္။

ျမန္မာ႔ရုိးရာ စကားထာမ်ား(၂)

(၁) အေမး။   ။ နတ္သမီး တံေတြးေပါက္၊ ႀကက္မေကာက္ႏုိင္။

      အေျဖ။   ။ ေနေျပာက္။

(၂) အေမး။   ။ ႏြားႏုိ႔တစ္ပန္းကန္၊ တစ္ျပည္လုံးျပည္႔လွ်ံ။

      အေျဖ။   ။ လျပည္႔၀န္းႏွင္႔ လေရာင္။

(၃) အေမး။   ။ နတ္သမီးအိမ္တုိင္၊ သူခုိးမတက္ႏုိင္။

      အေျဖ။   ။ ငွက္ေပ်ာပင္။

(၄) အေမး။   ။ နတ္သမီးေသာက္ေရကန္၊ တံတုိင္းသုံးထပ္ရံ။

      အေျဖ။   ။ အုန္းသီး။

(၅) အေမး။   ။ မဖြပ္ပဲျဖဴသည္႔ နတ္ပုဆုိး၊ မခပ္ဘဲ ျပည္႔သည္႔ နတ္ေရအုိး။

      အေျဖ။   ။ အုန္းသီး။

ျမန္မာ႔ရုိးရာ စကားထာမ်ား(၁)

မဇၥ်ိမစာေပတုိက္က ထုတ္တဲ႔ ဆရာႀကည္ဦးရဲ႔ ျမန္မာ႔ရုိးရာ စကားထာမ်ားစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရတဲ႔အခါ ေပၚလာတဲ႔အေတြးေလးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိက္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လဲ သိရ၊ တျခားေသာ စကားထာေတြကုိ မသိေတာ႔တဲ႔ သူမ်ားလဲ သိႀကရေအာင္ အဲဒီစာအုပ္ထဲက စကားထာေလးေတြကုိ ရုပ္ပုံေလးေတြနဲ႔ တြဲျပီး နည္းနည္းခ်င္းစီ တင္ျပေပးဖုိ႔ပါပဲ။

စကားထာေတြကုိေတာ႔ စာအုပ္ထဲကယူျပီး အေျဖအတြက္ ရုပ္ပုံေလးေတြကုိေတာ႔ အင္တာနက္ထဲက ရွာပါတယ္။

(၁) အေမး။   ။ ပန္းေဇာ္တကုိ၊ ေန႔ညမဆုိ၊ ဆင္ေစလုိသည္၊ ပဟုိရ္ရင္႔က်ဴး၊ နာရီမႈး။

      အေျဖ။   ။ ပဟုိရ္စည္ႏွင္႔ နာရီပမာ အခ်ိန္မွန္မွန္ တြန္တတ္ေသာ ႀကက္ဖ။

(၂) အေမး။   ။ သဒၵါလည္း မတတ္၊ ပရမတ္လည္း မေက်၊ လူေရွ႔မွာလဲေန၊ မွန္လွ်င္မွန္ေစ၊ မမွန္လွ်င္ လွ်ာထုတ္ျပသည္။

      အေျဖ။   ။ ခ်ိန္ခြင္။

(၃) အေမး။   ။ ေျခရွစ္ေခ်ာင္း၊ ေခါင္းဘယ္ညာ၊ အျမီးခါးလယ္မွာ။

      အေျဖ။   ။ ေက်ာက္ပ်ဥ္။

(၄) အေမး။   ။ ငုပ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္၊ သူ႔ဖင္ကုိ ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္။

      အေျဖ။   ။ အပ္ႏွင္႔ အပ္ခ်ည္။

(၅) အေမး။   ။ နတ္သမီး ေသာက္ေရကန္၊ တံတုိင္း သုံးထပ္ရံ။

      အေျဖ။   ။ အုန္းသီး။